IBPBI/2/423-423/11/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 21 czerwca i 13 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w momencie zapłacenia przez Spółkę odsetek do spółki zagranicznej powstaje dla spółki uprawnienie rozpoznania kosztu podatkowego na gruncie ustawy o CIT (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w momencie zapłacenia przez Spółkę odsetek do spółki zagranicznej powstaje dla spółki uprawnienie rozpoznania kosztu podatkowego na gruncie ustawy o CIT.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 10 czerwca 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-421/11/MO, IBPBI/2/423-422/11/MO, IBPBI/2/423-423/11/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniach 21 czerwca i 13 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka akcyjna (dalej "Spółka A" lub "Spółka") przejęła dług spółki z o.o. (dalej "Spółka B"), który ta ostatnia posiadała z tytułu pożyczek udzielonych jej przez spółkę zagraniczną. Przejęcie to nastąpiło na podstawie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jako tzw. "zmiana dłużnika". Na kwotę długu składała się kwota główna pożyczek i odsetki naliczone, ale nie zapłacone przez Spółkę B aż do momentu zawarcia umowy o "zmianę dłużnika". W zamian za przejęcie długu przez Spółkę, Spółka B przekazała jej pożyczki zawarte pomiędzy Spółką B a inną spółką krajową. W tym zakresie Spółka B skorzystała z instytucji "datio in solutum" (świadczenie zamiast wypełnienia) przewidzianej w art. 453 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny. Na tę kwotę składała się kwota główna pożyczek i odsetki naliczone, ale nie zapłacone przez spółkę krajową aż do momentu zawarcia umowy o "świadczenie zamiast wypełnienia". Przy czym kwoty te były równe w ramach każdego z długów, toteż czynności te nie wymagały po stronie Spółki A i Spółki B powstania dodatkowych przepływów pieniężnych. Ostatecznie, Spółka B przestała być dłużnikiem spółki zagranicznej i wierzycielem spółki krajowej, zaś w to miejsce wstąpiła zamiast niej Spółka A.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w momencie zapłacenia przez Spółkę odsetek do spółki zagranicznej powstaje dla spółki uprawnienie rozpoznania kosztu podatkowego na gruncie ustawy o CIT... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o CIT"), do kosztów podatkowych nie zalicza się kwoty naliczonych, lecz nie zapłaconych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Oznacza to, że odsetki od pożyczki stają się kosztem podatkowym dla dłużnika dopiero w momencie ich faktycznego zapłacenia (zgodnie z tzw. "zasadą kasową"). Jak wspomniano w stanie faktycznym, w wyniku zawarcia umowy o tzw. "zmianę dłużnika" (przejęcie długów) i towarzyszącej jej umowy o "świadczenie zamiast wypełnienia" Spółka wstąpiła w obowiązki dłużnika w stosunku do spółki zagranicznej ("wierzyciela"). Na kwotę tej wierzytelności składają się kwota główna pożyczek i odsetki naliczone, ale nie zapłacone przez minionego dłużnika aż do momentu zawarcia tej umowy. Dodatkowo, już po zawarciu umowy o "zmianę dłużnika" (przejęcie długów) wierzyciel będzie naliczać Spółce odsetki od pożyczek na zasadach ogólnych. Zdaniem Spółki, obydwie kategorie odsetek staną się jej kosztem podatkowym dopiero w momencie ich faktycznego zapłacenia do wierzyciela (zgodnie z tzw. "zasadą kasową"), na co również wskazuje brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT. Wcześniej bowiem obydwie kategorie odsetek będą dla Spółki wyłącznie naliczonymi, lecz nie zapłaconymi. To samo stanowisko prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z 30 marca 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-16/11/PP), piśmie z 31 stycznia 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1417/10/MO), piśmie z 11 stycznia 2011 r. (sygn. IBPBI/2/423-1275/10/CzP) czy z 12 stycznia 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-1246/09/AP).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Ustawodawca nie definiuje co należy rozumieć pod pojęciami "w celu" osiągnięcia przychodu jak i "zachowanie" lub "zabezpieczenie" źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN pojęcie:

Można więc przyjąć, iż koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu to takie koszty które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Odnosząc się do możliwości zaliczenia przez Spółkę zapłaconych odsetek do spółki zagranicznej, należy zauważyć, iż nie został spełniony podstawowy warunek zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów. W opisie stanu faktycznego, jak i we własnym stanowisku w sprawie Spółka nie wskazała bowiem, iż wydatki z tytułu odsetek w związku z przejęciem długu innego podmiotu zostaną poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Tym samym nie zostały spełnione przesłanki wskazane w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do przytoczonych przez Spółkę interpretacji organów podatkowych należy zauważyć, iż powoływane przez Spółkę interpretacje organów podatkowych nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania, a ponadto wydane zostały w oparciu o odmienne stany faktyczne. Wobec tego nie mogą mieć wpływu na treść zawartą w niniejszej interpretacji indywidualnej.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonych we wniosku pytań nr 1 i 2, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.