IBPBI/2/423-421/09/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 14 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym w dniu 22 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu rozliczania kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami osiągniętymi w 2006 r., gdy faktura dokumentująca te koszty zostały otrzymana w 2008 r. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia momentu rozliczania kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami osiągniętymi w 2006 r., gdy faktura dokumentująca te koszty zostały otrzymana w 2008 r.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 12 maja 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. Biura w dniu 22 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 15 ust. 4b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są zobowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, są potrącane w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Zgodnie z art. 15 ust. 4c koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w art. 15 ust. 4b ustawy, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Spółka otrzymuje faktury dokumentujące poniesione koszty zarówno przed sporządzeniem sprawozdania za rok poprzedni jak i po jego sporządzeniu i zatwierdzeniu. Niekiedy zdarza się, że faktury otrzymywane są przez Spółkę z bardzo dużym opóźnieniem, np. faktury (lub faktury korygujące) dokumentujące koszty bezpośrednio związane z przychodami roku 2006 otrzymane zostały w drugiej połowie 2008 r..

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy:

ujętym w piśmie z dnia 18 maja 2009 r. (korekta stanowiska ujętego w poz. 56 Wniosku) w opisanych powyżej przypadkach należy uwzględnić koszt podatkowy w zeznaniach za rok podatkowy, w którym osiągnięte zostały związane z tym kosztem przychody. Czyli faktura dokumentująca koszty podatkowe dotyczące przychodów 2006 r., otrzymana w drugiej połowie 2008 r., czyli po zamknięciu ksiąg oraz sporządzeniu i zatwierdzeniu sprawozdań finansowych oraz złożeniu deklaracji rocznych CIT - 8 za lata 2006 i 2007, powinna być ujęta w kosztach podatkowych 2006 r., na skutek czego powinna być złożona w urzędzie skarbowym korekta zeznania za 2006 r. wraz z wnioskiem o stwierdzenie i zwrot nadpłaty.

W przypadku, gdy wartość kosztu dotyczącego zakończonego okresu nie jest znana i możliwa do określenia, za dzień poniesienia kosztu należy rozumieć dzień rejestracji otrzymanej faktury (dokumentu źródłowego).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymała w 2008 r. faktury dotyczące kosztów bezpośrednio związanych z przychodami osiągniętymi w 2006 r.

Wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2007 r. ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych została zmieniona ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 217, poz. 1589). W art. 11 ustawy zmieniającej zastrzeżono, że ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. i ma zastosowanie do osiągniętych dochodów (poniesionych strat) od tego dnia, z wyjątkiem art. 1 pkt 18 lit. a) tiret trzecie, w części dotyczącej dochodów Banku Gospodarstwa Krajowego stanowiących równowartość dochodów uzyskanych przez Fundusz Kolejowy oraz art. 8, które wchodzą w życie z dniem ogłoszenia.

Do zdarzeń gospodarczych, które miały wpływ na ustalenie dochodu Spółki w roku 2006 - poza wskazaniami w przepisach przejściowych - zastosowanie mają więc przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych sprzed zmiany. W konsekwencji, koszt uzyskania przychodów, którego dotyczy zadane pytanie, powinien być rozpatrywany zgodnie z przepisami ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.

W świetle powyższych uregulowań podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, aby dany wydatek mógł być zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodów, musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a jego poniesienie musi zmierzać do osiągnięcia przychodów. Przy tym wydatek taki musi być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów są potrącalne tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że ich zarachowanie nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.

Co do zasady więc, Wnioskodawca przy ustalaniu dochodu może odliczyć od przychodów koszty ich uzyskania w roku podatkowym, którego te koszty dotyczą, tj. w roku podatkowym, w którym w efekcie poniesienia tych kosztów uzyskał przychód do opodatkowania. Jednocześnie, niekoniecznie koszty te muszą być poniesione. Muszą być natomiast znane co do rodzaju i kwoty oraz zarachowane do roku, do którego się odnoszą. W razie braku możliwości zarachowania tych kosztów potrąca się je w roku, w którym faktycznie zostały poniesione.

Należy zauważyć, że prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę prawa handlowego, będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, nakłada na podatników szereg obowiązków przewidzianych przepisami podatkowymi, jak np. zgodny z dyspozycją art. 9 ust. 1 ww. ustawy obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Zgodnie z cytowanym przepisem określenie podstawy opodatkowania następuje na podstawie ksiąg rachunkowych prowadzonych według przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, tj. ustawą o rachunkowości stosując:

* zasadę memoriału określoną w art. 6 ust. 1, tzn. w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty.

W świetle wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o rachunkowości za dzień poniesienia kosztu w przypadku, gdy wartość kosztu dotyczącego zakończonego okresu jest znana lub w przypadku, gdy przed zamknięciem ksiąg podatnik dysponuje informacją o wysokości kosztu, będzie to dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych na podstawie odpowiednich dowodów księgowych. W przypadku, gdy wartość kosztu dotyczącego zakończonego okresu nie jest znana i możliwa do określenia, za dzień poniesienia kosztu należy rozumieć dzień rejestracji otrzymanej faktury (dokumentu źródłowego).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż koszt dotyczący roku 2006, wynikający z faktury, którą Spółka otrzymała po zamknięciu ksiąg rachunkowych tego roku w sytuacji gdy nie było możliwe, z przyczyn niezależnych, zarachowanie tego kosztu w tym roku podatkowym, którego koszty te dotyczyły - powinien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu poniesienia tych kosztów, tj. w miesiącu otrzymania faktury.

Stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku odnośnie pytania 1 jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania nr 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.