IBPBI/2/423-410/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 stycznia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia z dnia 16 marca 1999 r. (dalej również: Zezwolenie) udzielonego do dnia 8 sierpnia 2016 r. Spółka należy zatem do tzw. "starych inwestorów", którym początkowo przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) nielimitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych w całym okresie ważności zezwolenia. W dniu 1 maja 2004 r., a zatem w momencie wprowadzenia - w związku z akcesją Polski do Unii Europejskiej - zmian dotyczących zasad udzielania i korzystania z pomocy publicznej, Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy.

Zezwolenie Spółki zostało zmienione Decyzją Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 stycznia 2004 r. (tzw. konwersja zezwolenia) oraz Decyzją z dnia 20 lipca 2006 r. Po przeprowadzeniu ww. zmian, w aktualnym brzmieniu Zezwolenie obejmuje działalność produkcyjną handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach PKWiU:

Ostateczne warunki prowadzenia działalności na terenie SSE obejmują:

* poniesienie wydatków inwestycyjnych o wartości 4.600.000 zł w terminie do 31 grudnia 2008 r.

* zatrudnienie pracowników na terenie strefy wyniesie docelowo 170 pracowników w terminie do 31 grudnia 2005 r. i utrzymanie zatrudnienia na tym poziomie do 31 grudnia 2006 r.

Wskazane powyżej warunki zostały przez Spółkę spełnione.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka powinna uwzględniać w kalkulacjach wykorzystanej pomocy tylko wartość pomocy wykorzystanej po dniu 1 stycznia 2001 r., czy też od początku obowiązywania zezwolenia... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki, przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej powinno się obniżyć przysługującą Spółce pulę pomocy o kwotę pomocy publicznej, jaką Spółka wykorzystała od dnia 1 stycznia 2001 r. Data 1 stycznia 2001 r., jako punkt odniesienia dla obliczania wykorzystanej pomocy publicznej jest swoistą cezurą w polskim porządku prawnym - przed tą datą żaden przepis prawa nie zobowiązywał przedsiębiorców do określania wysokości wykorzystanej pomocy publicznej oraz nie określał jakiegoś sposobu jej monitorowania. To w dniu 1 stycznia 2001 r. weszła w życie ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej (Dz. U. Nr 60, poz. 704 z późn. zm., dalej: ustawa o pomocy publicznej), której celem było dostosowanie prawa polskiego do wspólnotowych regulacji w zakresie pomocy publicznej. Na mocy powyższej ustawy stworzono system rejestrowania pomocy poprzez zbieranie, gromadzenie oraz przetwarzanie informacji o udzielonej pomocy, a w szczególności o jej rodzajach, formach oraz wielkości. Zobowiązano również przedsiębiorców do składania okresowych sprawozdań dotyczących otrzymanej pomocy oraz informowania na ten temat na żądanie organu nadzorującego.

Wobec faktu, iż do momentu wejścia w życie wskazanej wyżej ustawy nie istniały zasadniczo zasady regulujące warunki monitorowania pomocy publicznej i przedsiębiorcy nie byli zobowiązani do monitorowania (kalkulowania) wysokości otrzymywanej pomocy, niezasadnym byłoby nałożenie na nich obowiązku uwzględnienia tej pomocy przy obliczaniu pomocy publicznej podlegającej limitowaniu. Przykładowo zasada ta znalazła zastosowanie w odniesieniu do tzw. dużych przedsiębiorców. Jak bowiem stanowi art. 5 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 z późn. zm.; dalej: ustawa zmieniająca), przedsiębiorcy posiadający w dniu wejścia w życie tej ustawy status dużego przedsiębiorcy mogli korzystać z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych, przy czym przy ustaleniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej mieli uwzględniać całkowitą wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskali od dnia 1 stycznia 2001 r., z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000.

Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że - podobnie jak tzw. duzi przedsiębiorcy - przy ustalaniu dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej Spółka powinna uwzględnić wielkość pomocy publicznej, jaką uzyskała od dnia 1 stycznia 2001 r., z wyłączeniem pomocy publicznej wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za rok 2000.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.