IBPBI/2/423-401/12/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 17 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ze sprzedaży złomu w wartości zakupionego materiału - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ze sprzedaży złomu w wartości zakupionego materiału.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego 26 maja 2010 r. w zakresie produkcji:

* sprzętu oświetleniowego elektrycznego (PKWiU Sekcja C, klasa 27.40),

* wyrobów z drutu, łańcuchów i sprężyn (PKWiU Sekcja C, klasa 25.93),

* narzędzi (PKWiU Sekcja C, klasa 25.73),

* pozostałych narzędzi mechanicznych (PKWiU Sekcja C, klasa 28.49),

* pozostałego szkła przetworzonego, włączając szkło techniczne (PKWiU Sekcja C, klasa 23.19),

* usług obróbki metali i nakładania powłok na metale (PKWiU Sekcja C, klasa 25.61),

* usług z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych (PKWiU Sekcja C, klasa 25.62),

* pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych (PKWiU Sekcja C, klasa 22.29),

* pozostałych gotowych wyrobów metalowych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU Sekcja C, klasa 25.99).

W procesie produkcyjnym powstają odpady blachy, które są sprzedawane jako złom. Sprzedaż złomu i odpadów poprodukcyjnych nie została wymieniona w zezwoleniu na działalność w Strefie. Przychody ze sprzedaży złomu są zaliczane do pozostałych przychodów, nie związanych z działalnością w Specjalnej Strefie Ekonomicznej oraz nie podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów dotyczących przychodów ze sprzedaży złomu należy zaliczyć wartość zakupionej blachy w cenie zakupu.

Jeżeli odpowiedź na to pytanie jest negatywna, Spółka prosi o podanie prawidłowego ustalania kosztu z tytułu sprzedaży złomu.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpiecznia źródła przychodów. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż przepis ten ma zastosowanie również do określenia kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży złomu i innych odpadów poprodukcyjnych. Zdaniem Spółki za koszty uzyskania przychodów należy uznać cenę nabycia materiałów, które zostały sprzedane jako złom, ponieważ wiążą się w sposób bezpośredni z przychodem z tego tytułu. Wydatki te zostały rzeczywiście poniesione przez Spółkę i pozostawały w ścisłym związku z działalnością. Stanowisko przedstawione przez Spółkę znajduje potwierdzenie w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 10 czerwca 2011 r. (sygn. ILPB3/423-105/11-3/MM) oraz w interpretacji wydanej przez Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego w dniu 14 maja 2007 r. (sygn. US.PD/423-10/ER/07). "Zatem wydatek poniesiony na zakup blachy odpowiadający ilości powstałych odpadów produkcyjnych (złomu) stanowi koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży tego złomu, gdyż wiąże się w sposób bezpośredni z przychodem z tego tytułu".

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na terenie Strefy Spółka prowadzi działalność gospodarczą na podstawie zezwolenia w zakresie produkcji:

* sprzętu oświetleniowego elektrycznego,

* wyrobów z drutu, łańcuchów i sprężyn,

* narzędzi,

* pozostałych narzędzi mechanicznych,

* pozostałego szkła przetworzonego, włączając szkło techniczne,

* usług obróbki metali i nakładania powłok na metale,

* usług z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych,

* pozostałych wyrobów z tworzyw sztucznych,

* pozostałych gotowych wyrobów metalowych, gdzie indziej niesklasyfikowanych.

W procesie produkcyjnym powstają odpady blachy, które są sprzedawane jako złom. Sprzedaż złomu i odpadów poprodukcyjnych nie została wymieniona w zezwoleniu na działalność w Strefie. Przychody ze sprzedaży złomu są zaliczane do pozostałych przychodów, nie związanych z działalnością w Specjalnej Strefie Ekonomicznej, dochody z tego tytułu nie podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego.

Wątpliwości Spółki budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ze sprzedaży złomu wydatków w wartości zakupionej blachy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami bądź służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny, z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Jeśli w wyniku procesu produkcyjnego otrzymuje się produkt główny oraz produkty uboczne, podatnik powinien sporządzać zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) odpowiednią kalkulację. Ustalając koszt wytworzenia produktu głównego podatnik powinien odjąć od kosztów produkcji wartość produktów ubocznych i odpadów produkcyjnych, a następnie podzielić otrzymaną różnicę przez liczbę produktów głównych. W ten sposób zostaną wyodrębnione koszty wytworzenia produktu głównego. W ramach takiej kalkulacji niezbędne jest dokonanie wyceny odpadów i produktów ubocznych. Ustalona wartość odpadów będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów, który będzie mógł być potrącony w dacie uzyskania przychodu ze sprzedaży odpadów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.