IBPBI/2/423-385/11/AP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat ponoszonych w związku z umową konsorcjum.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2011 r. (wpływ do tut. BKIP 4 lutego 2011 r.), uzupełnionym w dniu 29 marca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów "opłat" ponoszonych w związku z Umową konsorcjum (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 - stan faktyczny) - jest prawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów "opłat" ponoszonych w związku z Umową konsorcjum. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 marca 2011 r. Znak: IBPBI/2/423-151/11/AP wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia dokonano w dniu 29 marca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność związaną z produkcją i obrotem substancjami podlegającymi reżimowi przepisów rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) oraz utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów ("Rozporządzenie REACH").

Rozporządzenie REACH ustanawia system w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów. Rejestracja substancji obejmuje zestawienie i ocenę niebezpiecznych właściwości substancji oraz warunki jej bezpiecznego stosowania, przedłożenie tych informacji do European Chemical Agency ("ECHA") i wniesienie opłaty rejestracyjnej. Rejestracja pozwala na kontynuację wytwarzania lub importowania substancji lub produktów zawierających substancję. Brak rejestracji substancji oznacza niemożliwość wykorzystywania jej na terytorium UE. Rejestracji podlegają wszystkie substancje, które mogą uwalniać się z wyrobów w sposób zamierzony podczas normalnych lub racjonalnie przewidywanych warunków stosowania, o ile są produkowane lub importowane w ilości co najmniej 1 tony rocznie na producenta lub importera.

Wnioskodawca w celu realizacji swoich obowiązków nałożonych na niego przepisami Rozporządzenia REACH współpracuje w tym zakresie z Polską Unią Ubocznych Produktów Spalania oraz innymi podmiotami działającymi w branży Wnioskodawcy, na które nałożone są te same obowiązki. Polska Unia Ubocznych Produktów Spalania określiła zasady współpracy zarówno z Wnioskodawcą, jak i innymi podmiotami w umowie konsorcjum do spraw rejestracji ubocznych produktów spalania ("Umowa konsorcjum"). Na podstawie jej postanowień członkowie konsorcjum ("Członkowie konsorcjum"), w tym Wnioskodawca, wspólnie wypełniają zobowiązania nałożone Rozporządzeniem REACH. Głównymi celami Umowy konsorcjum jest przygotowywanie dokumentacji technicznej oraz raportów bezpieczeństwa chemicznego substancji objętych Rozporządzeniem REACH. Powyżej wymienione dokumenty opierają się m.in. na badaniach, informacjach oraz danych pozyskanych lub posiadanych przez Członków konsorcjum wykorzystywanych w celu realizacji obowiązków nałożonych na nich przepisami Rozporządzenia REACH. Konsorcjum ponosi następujące wydatki:

* wydatki administracyjne (w tym koszty sekretariatu, wynagrodzenia sekretariatu, podmiotu powierniczego, zewnętrznych ekspertów i doradców),

* koszty korzystania z istniejących badań i informacji udostępnionych przez Członków konsorcjum na zasadach określonych w Umowie konsorcjum,

* koszty nowych badań opracowywanych wspólnie zgodnie z wymogami Rozporządzenia REACH,

* koszty uzyskania prawa do korzystania z lub do odwołania się do badań lub informacji udostępnianych przez osoby trzecie,

* koszty nowych badań opracowywanych wspólnie zgodnie z propozycjami podmiotu rejestrującego substancje w imieniu wszystkich Członków konsorcjum,

* koszty przygotowania i przedłożenia do podmiotu rejestrującego niezbędnych danych wskazanych w Umowie konsorcjum.

Powyżej wskazane wydatki pokrywane są z wpłat wnoszonych przez poszczególnych Członków konsorcjum. Wpłaty kwalifikowane są jako:

Członkowie konsorcjum (w tym Wnioskodawca), na podstawie Umowy konsorcjum, udostępniają wyniki posiadanych przez nich badań. Wartość takich badań ustalana jest przez radę konsorcjum z uwzględnieniem wiarygodności badania, jego kosztów, kosztów administracyjnych i premii za poniesione ryzyko. Obowiązek uczestniczenia w kosztach badania dotyczy wyłącznie Członków konsorcjum, dla których wyniki tych badań są niezbędne dla potrzeb rejestracji. W przypadku gdy przedstawione przez Członka konsorcjum badanie jest kwalifikowane jako badanie o najwyższej wiarygodności (czyli badanie docelowe), to przedstawiający je Członek konsorcjum uiszcza w ten sposób pełną opłatę za jego uzyskanie przez konsorcjum. Koszy związane z uzyskaniem takiego badania przez pozostałych Członków konsorcjum są rozdzielane pomiędzy nich.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Opłaty ponoszone w związku z Umową konsorcjum mogą stanowić u Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2 - stan faktyczny)

Zdaniem Spółki, Opłaty mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania jego źródła, które nie znajdują się w katalogu kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397; dalej: "Ustawa CIT"). Wydatek ponoszony przez podatnika może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, jeżeli ma on związek z jego osiąganiem albo zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła takiego przychodu i jednocześnie wydatek ten nie jest wskazany w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu. Wydatek ponoszony przez podatnika może stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile ma on wpływ na rzeczywiste bądź potencjalne generowanie przychodu i nie jest wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Spółka zaznacza, że koszty uzyskania przychodu dzielą się na koszty bezpośrednie (które można przyporządkować do konkretnych przychodów osiąganych przez podatnika) oraz koszty pośrednie (które związane są ewidentnie z działalnością gospodarczą podatnika, ale nie można ich powiązać z żadnym konkretnym rodzajem przychodu). Z tego względu wpływ wydatku na generowany przychód powinien być analizowany z uwzględnieniem wszystkich ekonomicznych okoliczności. Ocena ta pozostawiona jest podatnikowi, który jako podmiot profesjonalnie prowadzący działalność gospodarczą kwalifikuje ponoszony wydatek oraz jego możliwy wpływ na powstanie przychodu kierując się posiadaną wiedzą i celem gospodarczym. Istotne jest aby poniesiony przez podatnika wydatek w racjonalnej ocenie mógł skutkować powstaniem przychodu albo zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła. Oprócz wykazania związku ponoszonych wydatków z osiąganym przychodem albo zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, wydatek poniesiony przez podatnika nie może znajdować się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT).

Według Wnioskodawcy, Opłaty ponoszone przez Wnioskodawcę związane z przystąpieniem i wykonywaniem Umowy konsorcjum, stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT. Sama Umowa konsorcjum stanowi typową umowę o podziale kosztów, właściwie umowę o wspólnym przedsięwzięciu, jakim jest realizowanie przez konsorcjum zobowiązań nałożonych na Członków konsorcjum przepisami Rozporządzenia REACH. Głównym celem Umowy konsorcjum jest stworzenie ogólnej bazy danych: badań i informacji służących prowadzeniu procesu i dokonywaniu rejestracji substancji w ECHA w imieniu Członków konsorcjum (w tym Wnioskodawcy). Należy zaznaczyć, że Członkowie konsorcjum posiadający badania na poszczególne substancje udostępniają je konsorcjum umożliwiając w ten sposób realizację jego celów. Głównym celem umowy o podziale kosztów jest bowiem podjęcie wspólnego przedsięwzięcia lub aktywności określonego rodzaju w taki sposób, który obniża koszty oraz ryzyka związane z nabyciem korzyści wynikających z takiego przedsięwzięcia lub działania samodzielnie przez każdy z podmiotów. Korzyściami z tytułu takiej umowy nie musi być wymierny zysk, wystarczającą korzyścią jest samo obniżenie kosztów działalności gospodarczej każdego z Członków konsorcjum (w tym Wnioskodawcy).

W ocenie Wnioskodawcy, zakupuje on od Konsorcjum usługę obsługi procesu rejestracji substancji wytwarzanych lub importowanych przez Wnioskodawcę oraz gromadzenia danych niezbędnych do tego procesu. Zgodnie z przepisami Rozporządzenia REACH (które jest prawem powszechnie obowiązującym), Wnioskodawca nie ma możliwości wykorzystywania substancji niezarejestrowanej w systemie REACH na terenie UE. Zarówno w czystej postaci, jak i w preparatach i wyrobach, w których byłaby ona ich częścią składową. Głównym zadaniem konsorcjum jest więc pozyskiwanie danych służących procesowi rejestracji oraz dokonywanie takiej rejestracji w imieniu Członków konsorcjum. Opłaty stanowią wynagrodzenie za powyżej wskazane czynności. Oznacza to, że oczywistą i wymierną korzyścią, jaka osiągana jest przez Wnioskodawcę, jest pozyskanie usługi w zakresie obsługi rejestracji substancji wytwarzanych lub importowanych przez Członków konsorcjum na podstawie zgromadzonych przez konsorcjum danych: informacji i badań. W przypadku braku świadczenia takiej usługi przez konsorcjum, usługa ta musiałaby zostać zakupiona z rynku od podmiotu, który w sposób profesjonalny zajmuje się obsługą procesu rejestracji substancji. Oznacza to, że oprócz wymiernej korzyści w postaci nabywania usługi obsługi procesu rejestracji substancji w systemie REACH, Wnioskodawca dodatkowo obniża również ponoszone przez siebie koszty prowadzonej działalności poprzez obniżenie kosztów nabycia usługi w tym zakresie. Z kolei koszty nabycia usługi obsługi procesu rejestracji w systemie REACH obniżone są poprzez wspólną współpracę Członków konsorcjum, czyli m.in. tworzenie wspólnych baz danych, udostępnianie posiadanych informacji i danych.

Wnioskodawca zajmuje się zaopatrywaniem mieszkańców w energię cieplną. Energię tą uzyskuje w procesie spalania miału węglowego, czego skutkiem ubocznym jest uzyskanie odpadu - żużla zmieszanego z pyłem kotłowym. W myśl klasyfikacji ECHA odpad ten jest uznany za produkt chemiczny i musi być zarejestrowany. Koszt badań i przygotowanie do rejestracji dla każdej substancji indywidualnie dla mniejszych jednostek nie byłby możliwy do poniesienia (są to bardzo wysokie kwoty), dlatego udział Spółki w konsorcjum jest konieczny.

Opłaty stanowią więc wynagrodzenie za świadczoną na rzecz Wnioskodawcy usługę obsługi procesu rejestracji substancji w systemie REACH i jako takie powinny one zostać zakwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych (na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT). Usługa ta jest nabywana w celu osiągania przychodu albo zabezpieczenia lub zachowania jego źródła oraz wydatki na jej nabycie nie zostały wymienione w przepisie art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Podobne stanowisko prezentowane jest w interpretacji indywidualnej z dnia 18 października 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB5/423-514/10-2/DG).

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Opłaty mogą stanowić u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu na podstawie przepisu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 oraz pytania oznaczonego we wniosku nr 2 dotyczącego zdarzenia przyszłego wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.