IBPBI/2/423-363/10/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłacenie składek od umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłacenie składek od umowy ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła z Ubezpieczycielem umowę o grupowe ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków (dalej umowa ubezpieczenia). Ubezpieczonymi z umowy ubezpieczenia są:

Jako Beneficjentów polisa ubezpieczenia wskazuje rodzinę wyżej wymienionych (90% sumy ubezpieczenia) oraz Ubezpieczającego (10% sumy ubezpieczenia). Efektywny okres ubezpieczenia to 24 godziny na dobę na całym świecie. Umowa ubezpieczenia obejmuje następujące zakresy ubezpieczenia: śmierć, inwalidztwo, świadczenie szpitalne (dzienne), koszty przekwalifikowania, koszty pogrzebu, koszty zakupu wózka inwalidzkiego.

Polisa zawiera wysokość rocznej stawki za jedną osobę oraz łączną składkę za trzy osoby, która jest trzykrotnością stawki za jedną osobę. Ponadto Spółka wyjaśnia, że w przedstawionym stanie faktycznym umowa ubezpieczenia wyklucza:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wydatek na składkę ubezpieczeniową stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, poniesiony przez nią wydatek na składkę ubezpieczeniową stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

A contrario, składki opłacane przez podatników na rzecz innych osób niż pracownicy nie powinny być objęte hipotezą opisywanego przepisu, a zatem, co do zasady, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Z tego też powodu nie może budzić wątpliwości, że składka ubezpieczeniowa opłacana przez Spółkę za udziałowca Spółki oraz za udziałowca Spółki będącego prezesem zarządu, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów. Wymienione osoby nie są pracownikami Spółki.

Kosztem uzyskania przychodów będzie również składka ubezpieczeniowa opłacana za pozostającego ze Spółką w stosunku pracy prokurenta. Zawarta umowa ubezpieczenia dotyczy bowiem grup ryzyk wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz spełnia warunki, o których mowa w punktach a), b) i c) przywołanego przepisu. Jednocześnie zdaniem Spółki spełniony jest również wymóg, aby uprawnionym do otrzymania świadczenia nie był pracodawca. W przedstawionym stanie faktycznym pracodawca (Ubezpieczający) jest Beneficjentem jedynie co do 10% sumy ubezpieczenia. To zaś, w opinii Spółki, nie pozwala powiedzieć, że pracodawca jest uprawnionym do otrzymania świadczenia. Byłoby tak jedynie wówczas, gdyby pracodawca był uprawniony do otrzymania całego świadczenia wynikającego z zawartej umowy ubezpieczenia.

Spółka wskazuje ponadto, że zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 3 marca 1999 r., sygn. akt SA/Sz 471/98, opłacanie składek na ubezpieczenie życia i następstw nieszczęśliwych wypadków pracowników w towarzystwie ubezpieczeniowym może być uznane za koszt uzyskania przychodu podatnika, zwłaszcza jeśli ubezpieczeniem objęte są skutki zdarzeń pozostające w związku przyczynowym lub czasowym z pracą. W przedstawionym stanie faktycznym ubezpieczone osoby z racji ich statusu i funkcji pełnionych w Spółce wykonują czynności dla Spółki w nienormowanym czasie pracy i w różnych miejscach. Zatem zasadne jest twierdzenie, że umową ubezpieczeniową objęte są skutki zdarzeń pozostające w związku przyczynowym i czasowym z obowiązkami wykonywanymi przez ww. osoby na rzecz Spółki. Na powyższe wskazuje również okoliczność, że Beneficjentem ubezpieczenia jest również Spółka. To zaś wskazuje, że opisywana umowa zawarta została w interesie samej Spółki.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty podlegające odliczeniu.

Jak wykazano powyżej za koszty uzyskania przychodów mogą być uznane koszty, pozostające w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służące zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Wydatek poniesiony na opłacenie składek od umowy o grupowe ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków dotyczy w istocie nie samej Spółki (jej działalności), ale innych podmiotów (osób fizycznych - udziałowca, udziałowca będącego prezesem zarządu, prokurenta). To w interesie tych osób jest ewentualne zabezpieczenie się przed nieszczęśliwymi wypadkami. Skoro jednak Spółka zdecydowała się z własnych środków sfinansować wydatki związane z umową ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków, za niedopuszczalne należy uznać "przerzucanie" tych kosztów na budżet poprzez zaliczenie tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, skutkujące obniżeniem zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów (...) - z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wskazani udziałowcy nie są pracownikami Spółki.

Pracownikiem Spółki jest natomiast prokurent, a zatem będzie miał do Niego zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 59 u.p.d.o.p., który stanowi, iż nie uważa się za koszt uzyskania przychodów składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Biorąc powyższe pod uwagę, kosztem uzyskania przychodów mogą być opłacone przez pracodawcę składki z tytułu zawartych lub odnowionych na rzecz pracowników umów ubezpieczenia:

W przedmiotowej sprawie Spółka poniosła wydatek na opłacenie składek grupowego ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków.

Należy jednak zauważyć, że jednym z warunków uznania za koszt uzyskania przychodów wydatku na składkę ubezpieczeniową jest okoliczność, iż uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu ubezpieczenia nie jest pracodawca. Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jednym z Beneficjentów jest pracodawca (do wysokości 10% sumy ubezpieczenia), a zatem w przedmiotowej sprawie zachodzą przesłanki wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 59 u.p.d.o.p., wyłączające opłaconą składkę z kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie wskazać należy, iż powołany przez Wnioskodawcę wyrok NSA z dnia 3 marca 1999 r. sygn. akt SA/Sz 471/98 nie będzie miał zastosowania w niniejszej sprawie, albowiem dotyczy innego stanu faktycznego.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.