IBPBI/2/423-356/10/MO - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki różnic kursowych powstałych w momencie spłaty pożyczki z rachunku walutowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy powstaną podatkowe różnice kursowe w momencie spłaty pożyczki z rachunku walutowego - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy powstaną podatkowe różnice kursowe w momencie spłaty pożyczki z rachunku walutowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest częścią dużego międzynarodowego koncernu. Przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. W dniu 3 września 2001 r. Spółka zawarła umowę pożyczki z I. na kwotę 16.000.000,00 PLN (słownie: szesnaście milionów zł 00/100) - kwota pożyczki wyrażona w PLN. Pożyczka została udzielona na zasadach linii kredytowej, która będzie dostępna w dowolnym terminie. Spłata pożyczki dokonywana była dotychczas w walucie polskiej, jednak w 2009 r. w sytuacji, gdy Spółka posiadała środki na rachunku walutowym EUR, to aby nie przewalutowywać EUR na PLN dokonywała spłaty pożyczki w walucie EUR. Stosując kurs kupna banku Spółka księgowała spłatę pożyczki. Równocześnie Pożyczkodawca podawał Spółce kurs EUR/PLN ogłaszany przez Reutera na dzień dokonania spłaty, po to aby Spółka mogła zaksięgować odpowiednio różnice kursowe powstałe przy spłacie pożyczki w tej walucie. Przez zaksięgowanie odpowiednio dodatnich/ujemnych różnic kursowych rozrachunki z tytułu pożyczki były uzgadniane z Pożyczkodawcą. Poniżej Spółka prezentuje przykład na wyliczenie różnic kursowych podczas spłaty pożyczki z rachunku walutowego EUR:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy różnice kursowe, które powstają w momencie spłaty pożyczki z rachunku walutowego EUR można uznać za koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15a pkt 1, 2 ust. 5 i pkt 3 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prywatnych, różnice kursowe, które powstają przy spłacie kredytu (winno być pożyczki) z rachunku walutowego EUR nie stanowią dla Spółki kosztu uzyskania przychodu. Umowa pożyczki została wyrażona w walucie polskiej i dlatego powstałe podczas spłaty różnice kursowe nie stanowią dla Spółki kosztu uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć trzeba, iż Spółka nie wskazała wprost w jaki sposób ustala różnice kursowe, ale z uwagi na powołane przez nią przepisy Organ wydając niniejszą interpretację uznał, iż stosuje podatkowe metody ustalania różnic kursowych.

Zgodnie z przepisem art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami wskazanymi w ust. 2 i 3.

W myśl art. 15a ust. 2 pkt 5 tej ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 wypływa więc jednoznaczny wniosek, iż z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie:

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie polskiej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w walucie obcej lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w walucie obcej a zapłata dokonywana jest w złotówkach.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka zaciągnęła pożyczkę w PLN a dokonywała spłaty tej pożyczki z rachunku walutowego w EUR. Stosując kurs kupna banku Spółka księgowała spłatę pożyczki. Równocześnie Pożyczkodawca podawał Spółce kurs EUR/PLN ogłaszany przez Reutera na dzień dokonania spłaty, po to aby Spółka mogła zaksięgować odpowiednio różnice kursowe powstałe przy spłacie pożyczki w tej walucie. Przez zaksięgowanie odpowiednio dodatnich/ujemnych różnic kursowych rozrachunki z tytułu pożyczki były uzgadniane z Pożyczkodawcą.

W związku z powyższym, w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpią różnice kursowe w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, albowiem w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym nie wystąpił pierwszy z wyżej wymienionych elementów, tj. otrzymanie pożyczki w walucie obcej. Zatem powstałe różnice kursowe, rozliczane na gruncie ustawy o rachunkowości nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.