IBPBI/2/423-342/10/JD - Sposób ustalenia łącznej wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 7 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 8 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia łącznej wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia łącznej wartości początkowej środków trwałych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też, pismem z dnia 28 stycznia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1514/09/JD, wezwano do ich uzupełnienia.

Uzupełnienia wniosku dokonano 8 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka, w dniu 19 maja 2009 r., nabyła od syndyka masy upadłości zorganizowaną części przedsiębiorstwa, obejmującą zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, wykorzystywaną do produkcji grzejników centralnego ogrzewania oraz innych odlewów wysokociśnieniowych, w skład której wchodzą własność (udziały we współwłasności) nieruchomości oraz prawa użytkowania wieczystego i związana z nimi własność budynków i innych urządzeń oraz rzeczy niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przy wykorzystaniu nabywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest położona w obszarze specjalnej strefy ekonomicznej. W związku z tym Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie tej strefy, dające korzyści w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości do 50% kosztów kwalifikowanych w myśl rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych. Zezwolenie zostało udzielone na czas określony do dnia 31 grudnia 2020 r., zaś prowadzenie działalności w strefie uzależnione zostało od następujących warunków, które podatnik już w zasadzie wypełnił.

Podatnik nabył zorganizowaną część przedsiębiorstwa za cenę 31.836.100,00 zł. Zgodnie z aktem notarialnym na cenę tą składają się:

Syndyk przekazał Spółce pisemne oświadczenie, że cena nabycia stanowi 53,1% wartości oszacowanej przez uprawnionego rzeczoznawcę majątkowego jako wartość rynkowa wraz z przywołanym elaboratem, sporządzonym przez biegłego rzeczoznawcę majątkowego. Wartość rynkowa przedmiotu sprzedaży została ustalona na kwotę 59.958.169,37 zł. Należy dodać, że elaborat zawiera oszacowanie wartości rynkowej każdego składnika nabywanego majątku.

Ponadto podatnik poniósł wydatki w kwocie 56.840,45 zł związane z zakupem zorganizowanej części przedsiębiorstwa, to jest:

W związku z tym Spółka:

Wartość ww. składników Spółka ustaliła w wysokości 53,1% (oświadczenie syndyka) szacunku dokonanego przez ww. rzeczoznawcę, powiększając ją o odpowiednią część kosztów zakupu zorganizowanej części przedsiębiorstwa co oznacza, że Spółka wyceniła te składniki w cenie nabycia,

Spółka dokonała alokacji łącznej wartości początkowej środków trwałych na poszczególne środki w następujący sposób:

Spółka ustaliła dla środków trwałych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa indywidualne stawki amortyzacyjne w następujących wysokościach:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo ustaliła łączną wartość początkową środków trwałych wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)...

Zdaniem Spółki, jak wskazano w opisie stanu faktycznego, nabycie przez Spółkę zorganizowanej części przedsiębiorstwa nastąpiło po cenie niższej od jej wartości rynkowej. Nie wystąpiła więc dodatnia wartość firmy. W takim przypadku dla ustalenia wartości początkowej środków trwałych znajduje zastosowanie art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem łączną wartość początkową nabytych środków trwałych stanowi różnica między ceną nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi. Aby ustalić więc łączną wartość początkową nabytych środków trwałych niezbędne jest wpierw ustalenie wartości poszczególnych składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Spółka wskazała, iż w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest unormowań, które wprost regulowałyby kwestię ustalenia wartości składników majątku, które nie są środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Tym niemniej biorąc pod uwagę dwie możliwości ustalania wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, których zastosowanie uzależnione jest od wystąpienia bądź braku dodatniej wartości firmy, należy zróżnicować także sposób ustalania wartości innych składników majątkowych, właśnie ze względu na ww. kryterium.

O ile należy się zgodzić, iż przy wystąpieniu dodatniej wartości firmy wartość składników majątkowych niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi będzie stanowiła, zgodnie z art. 16g ust. 2 ww. ustawy, rynkowa wartość tych składników z dnia ich nabycia, to nie można powyższej zasady odnieść do sytuacji, w której będziemy mieli do czynienia z ujemną wartością firmy. W szczególności powyższa zasada może doprowadzić do przypadku, w którym łączna wartość środków trwałych obliczona na podstawie art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy, przyjmie wartość ujemną.

Przy zaistnieniu wskazanych wyżej okoliczności, wartość składników majątkowych, które nie są środkami trwałymi i wartościami niematerialnymi i prawnymi należy, zdaniem Spółki, ustalić poprzez odniesienie do tych środków proporcji ceny nabycia, do wartości rynkowej składników nabytego majątku. Spółka wskazała, że proporcja ta wynosi 53.1% (oświadczenie syndyka) i odpowiada cenie nabycia, jaką zapłaciłaby gdyby kupowała na identycznych warunkach poszczególne składniki majątku wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Z analizy przepisów ustawy Spółka wyciąga wniosek, że w zakresie dotyczącym wyceny składników nabywanego przedsiębiorstwa lub jego części, celem ustawodawcy było, aby wartość podatkowa jego składników majątkowych ujmowana była u nabywcy odpowiadała cenie nabycia jednak nie wyższej niż cena rynkowa tych składników (kategoria "wartość firmy").

Przyjęcie wyceny składników majątku innych niż środki trwałe i wartości niematerialne i prawne zgodne ze stanowiskiem podatnika powoduje, że również i wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będącą podstawą amortyzacji podatkowej spełnia powyższy postulat. Zasadność takiego podejścia potwierdzają zdaniem Spółki, ustawowe uregulowania dotyczące kosztów uzyskania przychodów.

Składniki majątku niebędące środkami trwałymi (w szczególności zapasy) zostaną wykorzystane w procesie produkcyjnym, przysparzając podatnikowi przychodów. Ich wartość będzie więc stanowić koszt uzyskania tych przychodów. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a podstawą zarachowania kosztu jest w szczególności otrzymana faktura. Jest oczywiste, że wartości wykazane na fakturze odpowiadają cenie zapłaconej. Analogiczna sytuacja wystąpi w przypadku amortyzacji podatkowej.

Ponadto Spółka nadmieniła, że jej zdaniem, zasadnym było przyjęcie do ustalenia cen rynkowych wyceny dokonanej przez biegłego rzeczoznawcę, na podstawie, której ustalona została cena sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa a przekazanej przez syndyka. Wycena ta, w sposób najtrafniejszy pokazuje wartość rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionej, zorganizowanej części przedsiębiorstwa na moment kupna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy wskazać, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego interpretację.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1,3,4, wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.