IBPBI/2/423-34/10/MO - Ustalenie kursu walut stosowanego przy porównaniu wartości pożyczki z trzykrotnością kapitału zakładowego w myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 10 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wartość zadłużenia wyrażona w walucie obcej na dzień spłaty odsetek brana jest pod uwagę w wartości historycznej, czyli w kwocie pierwotnego przeliczenia na PLN w momencie udzielenia pożyczki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 października 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wartość zadłużenia wyrażona w walucie obcej na dzień spłaty odsetek brana jest pod uwagę w wartości historycznej, czyli w kwocie pierwotnego przeliczenia na PLN w momencie udzielenia pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 4 listopada 2009 r. znak: IBPBI/2/423-1196/09/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia przedmiotowego wniosku dokonano w dniu 10 listopada 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży profili z tworzyw sztucznych. Udziałowcem spółki jest duńska spółka prawa handlowego, posiadająca 100 % udziałów. Na przestrzeni 13 lat istnienia spółki udziałowiec udzielał licznych pożyczek długo i krótkookresowych służących finansowaniu działalności spółki w Polsce. W zależności od umowy pożyczki odsetki mogły być kapitalizowane lub też nie. Większość naliczonych odsetek zarówno tych podlegających kapitalizacji jak również pozostałe nie zostały jeszcze zapłacone ale będą płatne na przestrzeni najbliższych kilku lat.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość zadłużenia wyrażona w walucie obcej na dzień spłaty odsetek brana jest pod uwagę w wartości historycznej, czyli w kwocie pierwotnego przeliczenia na PLN w momencie udzielenia pożyczki ... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3).

Zdaniem Spółki, przepisy nie normują zasady ustalania wartości zadłużenia określonego w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w przypadku, gdy zadłużenie wyrażone jest w walucie obcej. Można więc domniemywać, że ustalając wartość zadłużenia należy wziąć pod uwagę wartość historyczną zobowiązań, czyli wartość w jakiej pierwotnie były ujęte w ewidencji księgowej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też na zachowanie źródła pozyskiwania przychodu. Wydatki ponoszone przez podatnika muszą być celowe, to znaczy ponoszone dla uzyskania, zwiększenia przychodów podatkowych. Obowiązkiem podatnika, odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu lub funkcjonowaniem tegoż podatnika, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 tej ustawy, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Ponadto, przepis art. 16 ust. 1 pkt 11 tej ustawy wyłącza z kategorii kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Jednocześnie w zakresie pożyczek udzielanych spółce przez jej udziałowców ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych zawiera regulację szczególną.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 60 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25 % udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25 % udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 % udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki - w części, w jakiej pożyczka (kredyt) przekracza tę wartość zadłużenia, określoną na dzień zapłaty odsetek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu udziałowego takiej spółdzielni.

Celem wprowadzenia unormowania zawartego w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, było ograniczenie finansowania podmiotów gospodarczych działających w ramach tej samej grupy kapitałowej poprzez udzielanie im kredytów, czy pożyczek zamiast podnoszenia kapitału.

W praktyce, omawiane przepisy stosuje się, kiedy zadłużenie spółki wobec podmiotów bezpośrednio lub pośrednio powiązanych ze spółką, przekroczy określoną wielkość liczoną w stosunku do wielkości kapitału zakładowego spółki.

Porównanie wartości pożyczki z trzykrotnością kapitału zakładowego należy dokonać na dzień zapłaty odsetek, a uznając, że kapitalizacja odsetek jest formą zapłaty na dzień kapitalizacji. Każdorazowo, ustalając wartość zadłużenia należy, stosować średni kurs walut ogłaszany przez NBP z dnia poniesienia kosztu, czyli z dnia kapitalizacji odsetek bądź zapłaty odsetek. Nie ma podstaw do uznania, że przy ustalaniu zadłużenia na dzień kapitalizacji uwzględnia się kurs historyczny czyli kurs na dzień zaciągnięcia zobowiązania.

Z punktu widzenia prawa podatkowego, ograniczenie w uznaniu za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych przez udziałowca, wynikające z tzw. cienkiej kapitalizacji, również wymaga stosowania średniego kursu NBP w stosunku do wartości zadłużenia Spółki z dnia zapłaty odsetek (kapitalizacji).

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za nieprawidłowe.

Ponadto należy zwrócić uwagę, iż w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania powołany przez Spółkę art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że odnośnie spraw będących przedmiotem oznaczonego we wniosku pytania 1 i 2 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.