IBPBI/2/423-326/10/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 marca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 18 marca 2010 r. oraz 26 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania odszkodowania z tytułu działki zajętej pod drogę publiczną - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 marca 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odszkodowania z tytułu działki zajętej pod drogę publiczną.

Wniosek został uzupełniony w dniu 18 marca 2010 r.

Wniosek w dalszym ciągu nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. znak: IBPBI/2/423-326/10/CzP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. BKIP 26 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółdzielnia na mocy art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy reformujące administrację publiczną złożyła w dniu 25 czerwca 2001 r. wniosek o przejęcie na rzecz Skarbu Państwa nieruchomości niezabudowanej zajętej pod drogę publiczną. Wniosek został złożony w terminie ustawowym, tj. do dnia 31 grudnia 2006 r. Działka figuruje w zasobach Spółdzielni jako wydzielona z części Dzielnicy K.

Postanowieniem z dnia 16 marca 2003 r. Prezydent Miasta zawiesił z urzędu postępowanie z wniosku Spółdzielni w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania na podstawie art. 73 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - wyłącznie dla działki i zobowiązał Spółdzielnię do wystąpienia do Wojewody o wydanie decyzji.

Spółdzielnia zobowiązanie wypełniła.

Urząd Wojewódzki podjął postępowanie z zobowiązaniem załatwienia formalności w ciągu 2 miesięcy.

Pomimo interwencji Spółdzielni termin nie został dotrzymany - Spółdzielnia złożyła zażalenie do Ministra Infrastruktury.

Minister Infrastruktury wyznaczył Wojewodzie termin 2 miesięcy na załatwienie formalności.

Wojewoda wydał decyzję z dnia 23 stycznia 2009 r. o przejęciu z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę własności nieruchomości oznaczonej jako działka w trybie art. 73 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 13 października 1998 r., art. 2a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych oraz art. 104 i art. 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

Prezydent Miasta wydał postanowienie z dnia 24 lutego 2009 r. o zakończeniu przedmiotowej sprawy na dzień 30 września 2009 r.

Urząd Miasta Wydział Skarbu pismem z dnia 16 czerwca 2009 r. zawiadomił o wycenie nieruchomości zajętej pod drogę gminną przejętej na własność z dniem 1 stycznia 1999 r. przez Gminę.

Prezydent Miasta wydał decyzję z dnia 21 września 2009 r. o ustaleniu na rzecz Spółdzielni odszkodowania za nieruchomość oznaczoną jako działka zajętą pod drogę gminną.

Spółdzielnia otrzymała odszkodowanie z Urzędu Miasta.

Spółdzielnia przeznaczyła kwotę odszkodowania na działania statutowe.

Działka do czasu decyzji Wojewody pozostawała w zasobach Spółdzielni jako jej mienie, stanowiła część Dzielnicy K. zabudowanej budownictwem mieszkaniowym, w której część stanowiły budynki Spółdzielni.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 marca 2010 r. Spółdzielnia wskazała, iż otrzymane środki z tytułu odszkodowania za działki zajęte pod drogi publiczne przeznacza na działalność statutową, zgodnie z obowiązującym Statutem Spółdzielni.

Z kolei w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. Spółdzielnia wskazała, iż według jej wiedzy działka została wydzielona z działki rolnej niezabudowanej w okresie 20 lat ubiegłego wieku, zajętej później pod drogę publiczną nie zna celu przeznaczenia wówczas wydzielonej działki.

Spółdzielnia ponadto wskazała, iż na dzień dzisiejszy nie jest określone i znane przeznaczenie środków z otrzymanego odszkodowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółdzielnia jest obowiązana odprowadzić podatek dochodowy od osób prawnych od otrzymanej kwoty odszkodowania z tytułu art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r., art. 2a ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych oraz art. 104 i 107 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.

Zdaniem Spółdzielni, jako osoby prawnej stanowiącej dobrowolnej zrzeszenie nieograniczonej liczby osób, która w imieniu swoich członków prowadzi wspólną działalność gospodarczą (ustawa z dnia 16 grudnia 1982 r. - Prawo spółdzielcze) podatek dochodowy od osób prawnych za odszkodowanie z tytułu działki zajętej pod drogę publiczną z dniem 1 stycznia 1999 r. jest nie wymagalny.

Zgodnie z art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. wniosek został złożony w terminie. Działka została zajęta pod drogę publiczną bez zgody Spółdzielni i zgodnie z przywołanym art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Spółdzielnia winna otrzymać odszkodowanie na mocy ustawy reformującej administrację publiczną.

Spółdzielnia nie ponosi winy za opieszałość Urzędu Wojewódzkiego i Urzędu Miasta.

Spółdzielnia przeznaczyła odszkodowanie w całości na działalność statutową zgodnie z ustawą - Prawo spółdzielcze i ustawą o Spółdzielniach mieszkaniowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p."), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p., dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

W myśl art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p., przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Oznacza to, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek Spółdzielni stanowią, w rozumieniu u.p.d.o.p., przychód, bez względu na źródło ich pochodzenia.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W świetle powyższego opodatkowaniu podlegać będą:

Powołana u.p.d.o.p. nie zawiera definicji "zasobów mieszkaniowych" oraz "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". W języku potocznym, pojęcie "gospodarka" - w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. "Zasób" zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojecie "mieszkanie" jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tak więc przymiotnik "mieszkaniowy", "mieszkaniowych" określa rzeczy związane z mieszkaniem. W konsekwencji, z interpretacji językowej pojęcia "gospodarka zasobami mieszkaniowymi" wynika, że gospodarka ta obejmuje dysponowanie i zarządzanie zgromadzonymi rzeczami związanymi z zamieszkiwaniem.

Przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

W opisie stanu faktycznego Spółdzielnia wskazała, że złożyła wniosek o przejęcie własności nieruchomości zajętej pod drogę publiczną. Ww. nieruchomość została przejęta przez Gminę za odszkodowaniem.

W uzupełnieniu stanu faktycznego z dnia 26 kwietnia 2010 r. Spółdzielnia wskazała, iż według jej wiedzy działka objęta wnioskiem została wydzielona z działki rolnej niezabudowanej w okresie 20 lat ubiegłego wieku, zajętej później pod drogę publiczną Spółdzielnia nie zna celu przeznaczenia wówczas wydzielonej działki.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż przedmiotowa działka nie wchodziła w skład zasobów mieszkaniowych Spółdzielni. Stąd wszelkie przysporzenia związane z tą działką, a więc również odszkodowania, nie pochodzą z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, zatem bez względu na cel, na jaki zostaną przekazane, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółdzielni jest zatem nieprawidłowe.

Na marginesie zauważyć należy, iż w ww. uzupełnieniu Spółdzielnia wskazała ponadto, iż na dzień dzisiejszy nie jest określone i znane przeznaczenie środków z otrzymanego odszkodowania. Drugą konieczną do spełnienia przesłanką do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p. jest przeznaczenie dochodów uzyskanych z gospodarki zasobami mieszkaniowymi na utrzymanie tych zasobów. Pojęcie "utrzymanie zasobów mieszkaniowych" oznacza ogół działań mających na celu utrzymanie istniejących zasobów mieszkaniowych. Wobec braku spełnienia pierwszej z przesłanek zwolnienia z opodatkowania, tj. odszkodowanie nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, powyższe nie ma już wpływu dla oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.