IBPBI/2/423-316/12/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 29 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 29 lutego i 6 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki związane z realizowaniem przez udziałowca uprawnień kontrolnych wynikających z przepisów kodeksu spółek handlowych stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki związane z realizowaniem przez udziałowca uprawnień kontrolnych wynikających z przepisów kodeksu spółek handlowych stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 lutego 2012 r. Znak IBPBI/2/423-1527/11/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 29 lutego i 6 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji i dystrybucji produktów spożywczych. Jedynym udziałowcem (wspólnikiem) Spółki jest K. (Udziałowiec) z siedzibą w Niemczech. W celu zapewnienia prawidłowego i efektywnego funkcjonowania przedsiębiorstwa, w ramach prowadzonej działalności Spółka podlega kontroli ze strony Udziałowca. Czynności kontrolne wykonywane przez Udziałowca obejmują w szczególności:

Powyższe czynności kontrolne podejmowane są przez Udziałowca - obok zapewnienia prawidłowego i efektywnego funkcjonowania Spółki - również dla zapewnienia bezpieczeństwa i ochrony własnych interesów gospodarczych. Kontrola sprawowana przez Udziałowca stanowi bowiem gwarancję ochrony jego własnych interesów związanych z działalnością prowadzoną przez Spółkę (Udziałowiec jest uprawniony do udziału w zysku Spółki w postaci dywidendy). Z kolei wysokość dywidendy, jaką może otrzymać Udziałowiec, uzależniona jest m.in. od realizacji celów biznesowych i gospodarczych Spółki, a to z kolei jest możliwe właśnie dzięki rzetelnej kontroli. Wskazać należy, że opisane powyżej czynności kontrolne Udziałowiec wykonuje bez wynagrodzenia. W konsekwencji, Udziałowiec nie wystawia, a Spółka nie otrzymuje z tego tytułu faktur. Spółka nie rozpoznaje z tego tytułu przychodu do opodatkowania w postaci nieodpłatnego świadczenia. W ramach umożliwienia Udziałowcowi wykonywania czynności kontrolnych Spółka jest odpowiedzialna za organizację pobytu przedstawicieli Udziałowca w Polsce. W związku z tym Spółka realizuje zadania związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem przedstawicieli Udziałowca oraz zapewnia sprawne zarządzanie logistyczne w czasie ich pobytu (m.in. zapewnia transport przedstawicieli z hotelu do siedziby Spółki) ponosząc z tego tytułu wydatki. Wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca, związane są wyłącznie i bezpośrednio z wykonywanymi na rzecz Spółki czynnościami kontrolnymi. Spółka nie refakturuje na Udziałowca ponoszonych wydatków. Ponadto, Spółka uznaje te wydatki za koszty podatkowe Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca w trakcie wykonywania czynności kontrolnych, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Spółki, wydatki ponoszone w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca w trakcie wykonywania czynności kontrolnych, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Wydatki te spełniają bowiem przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), jak również nie mieszczą się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem z brzmienia przytoczonego przepisu wynika, że aby dany wydatek mógł być uznany za koszt podatkowy, muszą być spełnione następujące kryteria:

* wydatek poniesiony jest w celu uzyskania przychodów, lub

* wydatek poniesiony jest w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, oraz

* poniesiony wydatek nie zalicza się do żadnego z wydatków określonych w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, określonym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Innymi słowy można stwierdzić, iż wszystkie poniesione wydatki, z wyjątkiem zawartych w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Zdaniem Wnioskodawcy, niniejsza kwestia jest kluczowa dla oceny analizowanej sprawy.

Spółka zaznacza, iż literalna wykładania przepisu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, że ustawodawca uzależnił prawo do uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów od celu, w jakim są one ponoszone - muszą one być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W przywołanym przepisie nie pojawiają się natomiast sformułowania wskazujące, że musi dojść do faktycznej realizacji tego celu, tj. do faktycznego osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Spółka jest zdania, że w żadnym przypadku nie można utożsamiać "celu" w jakim został poniesiony wydatek, z faktycznie osiągniętym skutkiem. Dla podatkowej kwalifikacji kosztów istotne jest bowiem, aby z poniesieniem przez podatnika danego wydatku wiązało się prawdopodobieństwo powstania przychodu, a nie niezbędność i rezultat (skutek) w postaci konkretnie uzyskanego przychodu. Jeżeli prawdopodobieństwo to istnieje, wówczas uznać należy, że istnieje też związek przyczynowo-skutkowy wymagany w tym przepisie.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu Spółka pragnie przywołać wyrok NSA z dnia 2 grudnia 2005 r., sygn. akt II FSK 11/05, w którym stwierdzono, że: "Podkreślić także należy, iż decydującego znaczenia nie będzie miało ani to, czy nastąpiło faktyczne osiągnięcie lub zwiększenie przychodów, ani rozmiar takiego zwiększenia. Do kosztów uzyskania przychodów zakwalifikowane mogą być koszty poniesione przez podatnika w przypadku, gdy stwierdzono uzyskanie przychodów w rozmiarze nie odpowiadającym gospodarczej istocie przedsięwzięcia, w tym np. przychodów w wysokości mniejszej, a nawet niewspółmiernie mniejszej, od poniesionych nakładów. Zasadniczo błędne byłoby odtwarzanie związku pomiędzy wydatkami a rzeczywiście uzyskanymi przychodami, Istotny jest związek pomiędzy kosztem poniesionym a celem (projekcja) uzyskania przychodu". Istotny w sprawie jest również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 lipca 2004 r., sygn. akt III SA 949/03, w którym stwierdzono: "Zważyć przy tym należy, że ustawodawca posługując się zwrotem "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu", nie posługuje się sformułowaniem "skutek". Takie sformułowanie ma istotne znaczenie przy rozpatrywaniu pojęcia kosztów, albowiem czym innym jest "cel" działania, a czym innym "skutek" będący następstwem podjętych działań. Przez sformułowanie "w celu" należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Z tych też powodów brak "skutku", tj. przychodu, nie dyskwalifikuje wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu. Konkludując, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a zatem warunkiem uznania danego wydatku za taki koszt jest zamierzony cel jego poniesienia. Wystarczającym jest, by poniesienie tych kosztów miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu."

Przenosząc powyższe rozważania na grunt omawianej sprawy, zauważyć należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z wykonywaniem czynności kontrolnych przez przedstawicieli Udziałowca są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością a przez to pośrednio mają wpływ na osiąganie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Z jednej bowiem strony, zgodnie z przepisami k.s.h., Udziałowiec ma prawo do kontroli Spółki i podejmuje ją w swoim interesie (prawo do udziału w zysku w postaci dywidendy), z drugiej jednak strony czynności kontrolne mają za zadanie wpływać na prawidłowe funkcjonowanie Spółki oraz realizację jej interesów gospodarczych. Z kolei prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego (w omawianej sytuacji Udziałowiec wpływa na prawidłowość funkcjonowania Spółki poprzez kontrolę zasadności ponoszonych wydatków, uczestnictwo w spotkaniach związanych z inwestycjami etc.) co do zasady przekłada się na osiągane przez Spółkę przychody - w omawianej sytuacji, informacje wynikające z kontroli są istotnym elementem podejmowania decyzji przez władze Spółki m.in. w sprawie dalszego kierunku jej działania. W konsekwencji, pomimo że pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiągniętym przychodem nie można ustalić bezpośredniego związku, to czynności kontrolne wykonywane przez Udziałowca i wydatki ponoszone w związku z tym przez Spółkę, wykazują związek z celem wynikającym z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., gdyż pośrednio wpływają na procesy prowadzące do osiągania przez Spółkę przychodów, jak również służą zabezpieczeniu źródła przychodów Spółki.

Jednocześnie, wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca w ramach wykonywania czynności kontrolnych nie zawierają się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 u.p.d.o.p., do kosztów podatkowych nie zalicza się wydatków związanych z dokonywaniem jednostronnych świadczeń na rzecz udziałowców (akcjonariuszy) lub członków spółdzielni niebędących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z tym że wydatki ponoszone na rzecz członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i innych spółdzielni zajmujących się produkcją rolną są kosztem uzyskania przychodów w części dotyczącej działalności objętej obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego. Zdaniem Spółki, powyższy przepis nie znajdzie zastosowania, gdyż w opisanej sytuacji nie dochodzi do jednostronnego świadczenia Spółki na rzecz Udziałowca. Ponoszone przez Spółkę wydatki (świadczenie) mają bowiem ścisły związek ze świadczeniem wzajemnym ze strony Udziałowca, jakim są wykonywane przez niego czynności kontrolne w Spółce, które mają z założenia wpływ na sprawniejsze funkcjonowanie Spółki.

Stanowisko powyższe w tym zakresie potwierdza m.in. wyrok NSA z dnia 28 lipca 2005 r., sygn. akt FSK 1720/04, zgodnie z którym: "Jednostronne świadczenie spółki na rzecz jej udziałowca w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych to takie, któremu nie odpowiada wzajemne świadczenie udziałowca na rzecz spółki (...)". W dalszej kolejności Spółka pragnie również odnieść się do art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., zgodnie z którym nie są kosztami uzyskania przychodów wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Pojęcie reprezentacji nie jest zdefiniowane w przepisach u.p.d.o.p. Ugruntowane i powszechnie stosowane przez organy podatkowe oraz praktykę sądów administracyjnych stanowisko, że w celu zdefiniowania pojęcia reprezentacji należy posługiwać się jego znaczeniem w języku potocznym, powoduje, że znaczenia pojęcia reprezentacji poszukuje się w definicjach słownikowych. Zgodnie z tymi definicjami reprezentację rozumie się jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. W kontekście działalności gospodarczej wydatkami na reprezentację będą zatem te wydatki, które ponoszone są w związku ze stworzeniem określonego wizerunku przedsiębiorstwa, jak również nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktów handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi. Stanowisko znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 26 września 2000 r., sygn. akt III SA 1994/99, zgodnie z którym " (...) wydatkami na reprezentację będą wydatki ponoszone na rzecz ewentualnych lub istniejących kontrahentów, mające poprzez zbudowanie pozytywnego wizerunku firmy - zachęcić kontrahentów do nawiązania, podtrzymania lub rozszerzenia kontaktów handlowych, idąc dalej, celem ponoszenia kosztów reprezentacyjnych będzie stworzenie takiego wizerunku firmy, który wykreuje pozytywne relacje z kontrahentami."

W omawianej sytuacji mamy zatem do czynienia z wydatkami, których zarówno cel jak i charakter nie przejawia cech reprezentacji - ponoszone są w celu umożliwienia przeprowadzenia w Spółce czynności kontrolnych, mających przełożenie na prawidłowe funkcjonowanie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Nie mają one zatem na celu kształtowania czy kreowana pozytywnego wizerunku Spółki, nie służą również nawiązywaniu i utrzymywaniu kontaktów handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi - wydatki ponoszone są wyłącznie w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca (wspólnika), a ten nie występuje w roli kontrahenta Spółki.

Należy zatem stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Spółkę w opisanym stanie faktycznym w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca w trakcie wykonywania czynności kontrolnych, nie mają charakteru reprezentacyjnego, a w konsekwencji nie podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Konkludując, w opinii Spółki, wydatki ponoszone w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca w trakcie wykonywania czynności kontrolnych, stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów, gdyż wydatki te spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., jak również nie mieszczą się w katalogu wydatków wyłączonych z kosztów podatkowych wskazanych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. W myśl tego przepisu, wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami (poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie, zachowanie lub zabezpieczenie tego przychodu). W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Udziałowiec Spółki korzystając z uprawnień wynikających z przepisów kodeksu spółek handlowych podejmuje działania kontrolne w Spółce. Czynności kontrolne podejmowane przez Udziałowca mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i ochrony własnych interesów gospodarczych. Kontrola sprawowana przez Udziałowca stanowi bowiem gwarancję ochrony jego własnych interesów związanych z działalnością prowadzoną przez Spółkę (Udziałowiec jest uprawniony do udziału w zysku Spółki w postaci dywidendy). Wysokość dywidendy, jaką może otrzymać Udziałowiec, uzależniona jest m.in. od realizacji celów biznesowych i gospodarczych Spółki. W ramach umożliwienia Udziałowcowi wykonywania czynności kontrolnych Spółka jest odpowiedzialna za organizację pobytu przedstawicieli Udziałowca w Polsce. W związku z tym Spółka realizuje zadania związane z zakwaterowaniem i wyżywieniem przedstawicieli Udziałowca oraz zapewnia sprawne zarządzanie logistyczne w czasie ich pobytu (m.in. zapewnia transport przedstawicieli z hotelu do siedziby Spółki) ponosząc z tego tytułu wydatki. Wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z pobytem przedstawicieli Udziałowca, związane są wyłącznie i bezpośrednio z wykonywanymi na rzecz Spółki czynnościami kontrolnymi.

Zgodnie z art. 212 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeksu spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej "k.s.h.") prawo kontroli służy każdemu wspólnikowi. W tym celu wspólnik lub wspólnik z upoważnioną przez siebie osobą może w każdym czasie przeglądać księgi i dokumenty spółki, sporządzać bilans dla swego użytku lub żądać wyjaśnień od zarządu. Kontrola w spółce z o.o. może być realizowana bezpośrednio lub pośrednio przez organy (radę nadzorczą lub komisję rewizyjną). Cytowany przepis stanowi potwierdzenie osobowych elementów występujących w spółce z o.o. Na prawo kontroli składają się trzy uprawnienia: prawo przeglądania ksiąg i dokumentów spółki, sporządzenia bilansu dla swego użytku lub wskazane żądanie wyjaśnień od zarządu. Określenie "lub" oznacza, że uprawnienia te mogą być realizowane alternatywnie albo łącznie. Wszystkie uprawnienia wyznaczają zakres prawa indywidualnej kontroli. Zgodnie z art. 212 k.s.h. przeglądanie ksiąg i dokumentów może odbywać się w siedzibie spółki i prawo to nie obejmuje wynoszenia dokumentów poza siedzibę spółki. Możliwe jest sporządzenie kopii, notatek itd. Obowiązek wyjaśnień dokonywanych przez zarząd może mieć formę ustną i pisemną. Kontrola indywidualna realizowana przez wspólnika nie ma charakteru nadzorczego, dlatego też sposób wykonania kontroli przez organ (radę nadzorczą, komisję rewizyjną) będzie odmienny ze względu na zakres i sposób jej realizacji. Prawo osobistej kontroli określone w art. 212 k.s.h. nie jest prawem szczególnym przyznanym w umowie poszczególnym wspólnikom, ale standardowym, zwykłym prawem, które na mocy ustawy przysługuje każdemu wspólnikowi, tym samym nie należy do praw przyznanych osobiście wspólnikowi. Jednocześnie zauważyć należy, iż przepis Kodeksu spółek handlowych nie obliguje Spółki do ponoszenia kosztów związanych z kontrolą będącą uprawnieniem udziałowca.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie tut. Organu Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pobytem przedstawicieli Udziałowca, którzy wykonują czynności kontrolne na jego rzecz. Ponoszone wydatki można bowiem wprost przełożyć na ochronę interesów Udziałowca w postaci dywidendy jaką może on otrzymać z tytułu udziału w zysku Spółki. Podejmując zatem wskazane we wniosku czynności kontrolne działa on w celu zabezpieczenia własnych interesów (w tym majątkowych). Opisane we wniosku działania wpływają bowiem wprost na strategię działania Spółki (w szczególności po stronie kosztów) co bezpośrednio przekłada się na zyskowność podmiotu i uzyskane przez Udziałowca przychody. Reasumując sprawowanie czynności kontrolnych ma na celu ochronę jego prywatnych interesów. Nie można zatem uznać, iż wydatki związane z pobytem przedstawicieli Udziałowca spełniają przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z 14 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.