IBPBI/2/423-30/10/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty stanowiącej równowartość podatku u źródła, naliczonemu od kwoty oprocentowania wypłaconego w związku z zawartą umową pożyczki, którego ciężar poniesienia spoczywa zgodnie z umową pożyczki na Spółce - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty stanowiącej równowartość podatku u źródła, naliczonemu od kwoty oprocentowania wypłaconego w związku z zawartą umową pożyczki, którego ciężar poniesienia spoczywa zgodnie z umową pożyczki na Spółce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka na podstawie umowy pożyczki zawartej ze spółką mającą siedzibę w Niemczech jest pożyczkobiorcą. Umowa pożyczki przewiduje jej oprocentowanie.

W zawartym do umowy aneksie strony umowy postanowiły, że pożyczkobiorca musi wypłacić pożyczkodawcy całą kwotę należnych odsetek, bez potrąceń podatku u źródła lub odjęcia jakichkolwiek obecnych lub przyszłych podatków. W związku z zawartym aneksem do umowy, Spółka zobowiązuje się do ponoszenia dodatkowych kwot podatków, związanych z wypłatą należnych odsetek, tak by kwoty wypłaty netto otrzymane przez pożyczkodawcę po takim potrąceniu u źródła lub odjęciu były równe odpowiednim kwotom kapitału i odsetek, które byłyby należne bez takiego potrącenia lub odjęcia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz własne stanowisko w sprawie, Spółka zwraca się z uprzejmą prośbą o potwierdzenie, iż poniesione przez Spółkę wydatki związane z odprowadzeniem należnego podatku u źródła od wypłaconych odsetek stanowią koszt podatkowy Spółki.

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W ocenie Spółki uiszczenie przez nią podatku u źródła, na mocy obowiązującej umowy pożyczki, jest wydatkiem poniesionym w celu osiągnięcia przychodów, a ponieważ wydatek taki nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., może stanowić koszt podatkowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym przychodów z tytułu odsetek ustala się w wysokości 20% przychodów. Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzeczpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), w przypadku gdy kontrahent przedstawi certyfikat rezydencji, poświadczający podleganie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych, stawka podatku wyniesie 5%. Na podstawie art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., na Spółce ciąży obowiązek pobrania i odprowadzenia podatku należnego z tytułu wypłaconych odsetek od udzielonej przez niemiecką spółkę pożyczki. Zgodnie z postanowieniami umowy, Spółka jest zobowiązana do wypłaty pożyczkodawcy całej wartości naliczonych odsetek, a ekonomiczny ciężar podatku u źródła z tego tytułu ponosi pożyczkobiorca, czyli Spółka. Pożyczka, która została udzielona Spółce ma służyć bieżącemu prowadzeniu działalności gospodarczej, stąd też w ocenie Spółki koszt obsługi pożyczki jest poniesiony w celu osiągnięcia przychodu. Ponieważ umowa pożyczki została skonstruowana w taki sposób, że Spółka jako pożyczkobiorca ponosi ciężar finansowy należnego podatku dochodowego z tytułu wypłacanych odsetek, w ocenie Spółki poniesione z tego tytułu wydatki powinny być utożsamiane z kosztami udzielonej pożyczki (na równi z odsetkami).

Spółka wskazuje na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2008 r. sygn. III SA/Wa 1985/07, w którym czytamy "W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że odsetki, prowizje, marże i inne tego rodzaju wydatki związane z uzyskaniem czy to kredytów, czy pożyczek służą pozyskaniu kapitału. Jeżeli środki pieniężne otrzymane tytułem pożyczek (kredytów) służą finansowaniu działalności umożliwiającej osiągnięcie przychodów, to wydatki na uzyskanie tych środków stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu tego przepisu. Skarżąca we wniosku o interpretację określiła przeznaczenie otrzymanych pożyczek jako finansowanie bieżącej działalności gospodarczej.

Przy tak określonym przeznaczeniu, pożyczki te bez wątpienia mają związek z osiąganymi przez nią przychodami. Rację ma więc Skarżąca, że kwota równowartości podatku u źródła, do jakiej zapłaty zobowiązują ją umowy pożyczek jest wydatkiem zapewniającym jej uzyskanie środków finansowych stanowiących te pożyczki, a zatem powinna być traktowana jak inne wydatki związane z uzyskaniem pożyczki (kredytu) wykorzystywanego w działalności gospodarczej. Tym samym wydatek ten jest dla Skarżącej kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1. Zdaniem Sądu nie został on wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1."

W ocenie Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym, nie znajduje zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.p., wyłączający z kosztów podatkowych wydatki na podatek dochodowy. Zdaniem Spółki przepis ten odnosi się do podatku dochodowego należnego z tytułu osiągniętego przez podatnika przychodu. Zaś w przedstawionym stanie faktycznym podatnikiem tego podatku jest spółka mająca siedzibę w Niemczech, a tylko ciężar ekonomiczny spoczywa na Spółce. Zgodnie z przyjętą w doktrynie koncepcją, strony nie mogą skutecznie wobec organów podatkowych znosić odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe. Oznacza to, że nadal Spółka-pożyczkobiorca występuje w charakterze płatnika podatku.

Podobne stanowisko zajął również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w cytowanym wyżej orzeczeniu. Sąd stwierdził:

"W opinii Skarżącej chybione było powołanie się przez organy podatkowe na art. 16 ust. 1 pkt 15, zgodnie z którym za koszty uzyskania przychodu nie uważa się podatku dochodowego. Sąd podzielił pogląd Skarżącej, że przepis ten dotyczy podatku dochodowego należnego od podatnika tego podatku. Tylko bowiem podatnik obowiązany jest uiszczać podatek dochodowy. Płatnik podatku tego nie płaci. Jak słusznie zauważył Dyrektor Izby Skarbowej odprowadza on do urzędu skarbowego "cudzy podatek". Jeżeli zaś płatnik nie wykona ciążących na nim obowiązków, to na mocy decyzji wydanej w oparciu o art. 30 § 4 Ordynacji podatkowej będzie zobowiązany do uiszczenia kwoty należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku".

Reasumując, w ocenie Spółki, poniesienie ciężaru zapłaty podatku u źródła z tytułu wypłaconych pożyczkodawcy odsetek, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. ze względu na wypełnienie przesłanek określonych w tym przepisie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu (ewentualnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów), przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Zatem aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

Analiza przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej problemu wskazuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena, czy jeden z elementów kosztowych pożyczki udzielonej Spółce przez niemieckiego rezydenta podatkowego, a mianowicie kwota odpowiadająca podatkowi u źródła naliczonemu od kwoty odsetek, stanowi koszt uzyskania przychodu.

W przypadku przyjęcia przez strony umowy rozwiązania opisanego w przedmiotowym wniosku umowy pożyczki, iż w określonych okolicznościach zapłacony przez Spółkę podatek u źródła jest jednym z elementów wynagrodzenia dla pożyczkodawcy (zwiększającym jego wynagrodzenie), to zasadne jest dokonanie identycznej kwalifikacji prawnopodatkowej innych składników wynagrodzenia pożyczkodawcy (np. odsetek).

W takim przypadku nie znajdzie również zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 15 u.p.d.o.p., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku dochodowego oraz wpłat z zysku określonych w odrębnych przepisach. Przepis ten nie dotyczy bowiem podatku dochodowego pobranego przez płatnika lecz podatku dochodowego należnego od danego podatnika tego podatku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż wydatek związany z korzystaniem z udzielonej Spółce pożyczki, którego wartość odpowiada pobranemu przez pożyczkobiorcę podatkowi u źródła, nie jest wymieniony w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz spełnia wszystkie przesłanki określone w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. warunkujące możliwość jego zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Zatem jeżeli strony umowy pożyczki umówiły się, iż wynagrodzenie będzie składało się z odsetek i równowartości podatku jaki od tych odsetek powinien być pobrany "u źródła" wówczas owe ubruttowienie wypłaconej kwoty należnej stanowi dodatkowy element kosztowy, jako część należnego wynagrodzenia.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji nie była zasadność i wysokość poboru podatku u źródła, dlatego też wydając niniejszą interpretację Organ przyjął założenie, iż w opisanym stanie faktycznym pobór podatku "u źródła" był uzasadniony w świetle przepisów powołanej przez Spółkę konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania i przepisów u.p.d.o.p.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.