IBPBI/2/423-3/09/CzP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-3/09/CzP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 stycznia 2009 r.) uzupełnionym w dniu 30 stycznia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów bezpośrednio związanych z przychodami - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów bezpośrednio związanych z przychodami.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też, pismem z dnia 21 stycznia 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP 30 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka otrzymała po zakończeniu roku podatkowego 2007, jednakże do dnia złożenia zeznania za ten rok faktury (rachunki) z datą wystawienia 2008 r. dotyczące kosztów bezpośrednio związanych z przychodami roku podatkowego 2007, jak też dotyczące kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami roku podatkowego 2007 (tzw. koszty pośrednie).

W rachunku wyników za 2007 r. Spółka początkowo rozpoznała koszt wynikający z ww. faktur (rachunków) w korespondencji z kontem biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Jednakże w związku z faktem, iż w praktyce rachunkowości do biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów nie zalicza się zobowiązań wynikających z przyjętych przez jednostkę niefakturowanych dostaw i usług, Spółka pod datą 31 grudnia 2007 r. dokonała przeksięgowania ww. zobowiązań na konto "rozliczenie zakupu" (saldo kredytowe).

W zeznaniu CIT-8 za rok 2007 Spółka ujęła do kosztów uzyskania przychodów koszty bezpośrednie wynikające z niezafakturowanych dostaw i usług na dzień bilansowy tj. 31 grudnia 2007 r., otrzymanych po dniu bilansowym, jednakże nie później niż do dnia złożenia zeznania.

Natomiast koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami 2007 r. tzw. koszty pośrednie, Spółka zamierza ująć w kosztach podatkowych, w deklaracji CIT-8 za rok 2008.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo ujęła w zeznaniu CIT-8 za 2007 r. koszty bezpośrednio związane z przychodami 2007 r., jednakże zafakturowane przez dostawców w 2008 r., zaksięgowane przez Spółkę w 2007 r. w korespondencji z kontem rozliczenie zakupu" jako dostawy/usługi niefakturowane.

Zdaniem Spółki:

1.

koszty bezpośrednio związane z przychodami roku 2007,

2.

wynikające z faktur (rachunków) wystawionych przez dostawców w 2008 r.,

3.

ostatecznie zaksięgowane przez Spółkę jako dostawy/usługi niefakturowane w 2007 r. na koncie "rozliczenie zakupu"

- stanowią koszt uzyskania w 2007 r. Przemawia za tym treść art. 15 ust. 4b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1.

sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2.

złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji nie dokonano oceny stanowiska wnioskodawcy pod kątem prawidłowości ujmowania przedstawionego we wniosku stanu faktycznego w urządzeniach księgowych.

Jak wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.), na podstawie której dokonuje się zapisu operacji gospodarczych w księgach rachunkowych, nie jest elementem prawa podatkowego, co wynika z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska Spółki w tym zakresie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl