IBPBI/2/423-29/10/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 stycznia 2010 r.) uzupełnionym w dniu 6 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej - jest prawidłowe.

W dniu 6 stycznia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 marca 2010 r. wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełniony wniosek wpłynął do tut. BKIP w dniu 6 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest spółką dominującą podatkowej grupy kapitałowej. Podatkowa grupa kapitałowa została utworzona umową z dnia 25 września 1996 r. na czas oznaczony na 3 lata podatkowe od 1 stycznia 1997 r. do 31 grudnia 1999 r. Umowa ta została zarejestrowana przez Urząd Skarbowy decyzją z dnia 3 grudnia 1996 r.

Przed wygaśnięciem ww. umowy, decyzją Urzędu Skarbowego z dnia 27 października 1999 r. została zarejestrowana nowa umowa przedłużająca funkcjonowanie podatkowej grupy kapitałowej na okres 10 lat podatkowych od 1 stycznia 2000 r. do 31 grudnia 2009 r.

Natomiast decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 26 października 2009 r. zarejestrowana została kolejna umowa z dnia 25 sierpnia 2009 r. przedłużająca funkcjonowanie tej grupy na okres kolejnych 10 lat podatkowych od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2019 r.

Wymienione przedłużenia umowy dokonane zostały w trybie określonym w art. 1a ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), który stanowi, że: "do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej jest wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego."

Skład podatkowej grupy kapitałowej spółek komunalnych od momentu rejestracji w 1996 r. do chwili obecnej nie uległ zmianie i przedstawia się następująco:

* Spółka dominująca - Wnioskodawca,

* Spółki zależne - A S.A., B S.A., C S.A.

Spółka, której jedynym akcjonariuszem jest Gmina posiada bezpośredni udział wynoszący 100 % kapitałów spółek zależnych.

Podstawą działania podatkowej grupy kapitałowej jest ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W 1996 r., w którym zarejestrowana została umowa o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej, warunkiem uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika, określonym w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, był obowiązek dokonywania przez spółki tworzące tę grupę corocznych wydatków inwestycyjnych na poziomie co najmniej 50 % dochodu grupy po opodatkowaniu, nie mniej jednak niż 20 % sumy dochodów do opodatkowania poszczególnych spółek bez ich pomniejszania o straty pozostałych spółek tworzących grupę. Stosownie do art. 1 pkt 1 lit. a) tiret trzecie ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 137, poz. 639) warunek uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego określony w art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1996 r., poczynając od dnia 1 stycznia 1997 r. został zastąpiony warunkiem uzyskania, w każdym roku podatkowym, wskaźnika udziału dochodu grupy w sumie przychodów wszystkich spółek tworzących grupę nie niższego niż 8% (po kolejnych nowelizacjach ustawy w 2000 r. i w 2003 r. wskaźnik ten wynosi aktualnie 3%).

Jednocześnie Sejm RP dokonując nowelizacji ustawy postanowił (art. 3 cytowanej ustawy z dnia 21 listopada 1996 r.), że w odniesieniu do podatkowych grup kapitałowych, których umowy zostały zarejestrowane przez urząd skarbowy przed dniem 1 stycznia 1997 r. mają zastosowanie przepisy art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1996 r. - przez cały okres, w którym grupa będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego.

W oparciu o powyższy przepis w dniu 27 września 1999 r. Spółka i spółki zależne zarejestrowały w urzędzie skarbowym nową umowę o przedłużeniu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej na okres 10 lat podatkowych od 1 stycznia 2000 r. do 31 grudnia 2009 r. na warunkach obowiązujących w chwili utworzenia grupy w 1996 r., to jest z obowiązkiem dokonywania przez spółki tworzące tę grupę corocznych wydatków inwestycyjnych na poziomie co najmniej 50% dochodu grupy po opodatkowaniu, nie mniej jednak niż 20% sumy dochodów do opodatkowania poszczególnych spółek bez ich pomniejszania o straty pozostałych spółek tworzących grupę.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona w piśmie Ministra Finansów z dnia 9 marca 1999 r. znak PB 4/N-802-251/33/99 (w załączeniu), w którym wskazano, że: "Wymóg określony w art. 1a ust. 7 ustawy, że do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej niezbędne jest zawarcie nowej umowy podlegającej zarejestrowaniu w urzędzie skarbowym i wydanie przez ten urząd decyzji w stanie faktycznym i prawnym obowiązującym w chwili rozstrzygnięcia nie powoduje utraty przez grupę jako podatnika praw nabytych. Oznacza to, że pomimo nowych warunków obowiązujących od 1 stycznia 1997 r. grupa po zarejestrowaniu nowej umowy będzie funkcjonowała na zasadach obowiązujących do końca 1996 r."

Po zarejestrowaniu decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 26 października 2009 r. kolejnej umowy z dnia 25 sierpnia 2009 r. o przedłużeniu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej na następne 10 lat podatkowych od 1 stycznia 2010 r. do 31 grudnia 2019 r. obecny stan faktyczny i prawny nie uległ zmianie w stosunku do stanu występującego w 1999 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosownie do przepisu art. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do podatkowej grupy kapitałowej, której umowa została zarejestrowana przez urząd skarbowy przed dniem 1 stycznia 1997 r., a następnie przedłużana poprzez zawarcie i zarejestrowanie nowych umów, mają zastosowanie przepisy art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1996 r. przez cały okres, w którym grupa będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego.

Zdaniem Spółki, prawidłowe jest stanowisko Ministra Finansów zawarte w cytowanym piśmie z dnia 9 marca 1999 r. znak PB 4/N-802-251/33/99 o zachowaniu praw nabytych, bowiem podatkowa grupa kapitałowa uznawana jest za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych nieprzerwanie od 1 stycznia 1997 r. i nigdy nie utraciła swego bytu prawnego. Natomiast okoliczność, iż "umowa o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej jest obligatoryjnie zawierana na czas określony" jest bez znaczenia, gdyż każda kolejna umowa zawierana w formie aktu notarialnego nie jest już umową o utworzeniu tej grupy, lecz tak jak to stanowi art. 1a ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, umową o przedłużeniu okresu funkcjonowania tejże grupy. Przepis ten bowiem stanowi, że: "do przedłużenia okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej jest wymagane zawarcie nowej umowy, podlegającej zgłoszeniu i zarejestrowaniu przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego".

Fakt, że każda umowa o przedłużeniu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej podlega każdorazowo rejestracji w formie decyzji, wiąże się z przedłużeniem okresu funkcjonowania podatkowej grupy kapitałowej, a nie z nabyciem statusu podatkowej grupy kapitałowej. Oznacza to, że przy czynności przedłużenia (rejestracji) nie mają zastosowania przepisy art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1997 r. jak i art. 1a ust. 2 pkt 4 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym aktualnie. Każdy z tych przepisów ma bowiem zastosowanie przy utracie bytu podatkowego podatkowej grupy kapitałowej (statusu).

Zarejestrowanie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego decyzją z dnia 26 października 2009 r. kolejnej umowy przedłużającej funkcjonowanie podatkowej grupy kapitałowej na kolejne 10 lat, zdaniem Spółki oznacza, że do tej grupy jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych mają zastosowanie przepisy art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy w brzmieniu obowiązującym w 1996 r., to jest, że warunkiem utrzymania statusu podatnika jest dokonywanie przez spółki tworzące tę grupę corocznych wydatków inwestycyjnych na poziomie co najmniej 50% dochodu grupy po opodatkowaniu, nie mniej jednak niż 20% sumy dochodów do opodatkowania poszczególnych spółek bez ich pomniejszania o straty pozostałych spółek tworzących grupę.

Powyższe wynika z art. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 137, poz. 639), który stanowi, że: "w odniesieniu do podatkowych grup kapitałowych, których umowy zostały zarejestrowane przez urząd skarbowy przed dniem 1 stycznia 1997 r. mają zastosowanie przepisy art. 1a ust. 2 pkt 3 lit. a) w brzmieniu obowiązującym w 1996 r. - przez cały okres, w którym grupa będzie uznawana za podatnika podatku dochodowego."

Dodatkowym argumentem przemawiającym za kontynuacją praw nabytych przez podatkową grupę kapitałową zarejestrowaną przed 1 stycznia 1997 r. jest fakt obowiązywania dla takich podatników odpowiedniego wzoru zeznania CIT-8B uwzględniającego odliczanie strat z lat ubiegłych.

Aktualnie obowiązujące rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. Nr 243, poz. 1761) w § 1 pkt 8) określa wzór zeznania CIT-8B - Zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową - podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia.

Zgodnie z objaśnieniem zamieszczonym na tym wzorze zeznanie przeznaczone jest stosownie do art. 3 ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 137, poz. 639) wyłącznie dla podatkowych grup kapitałowych powstałych na podstawie art. 1a ustawy, w brzmieniu nadanym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 142, poz. 704) i uwzględnia możliwość odliczania strat z lat ubiegłych. Natomiast przy wymaganym od pozostałych podatników wskaźniku 3% udziału dochodu w przychodach odliczanie straty przez podatkową grupę kapitałową nie występuje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.