IBPBI/2/423-287/10/MS - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki różnicy pomiędzy kwotą zaciągniętych pożyczek w walucie obcej a kwotą pozostałą do spłacenia przez spółkę po przewalutowaniu pożyczki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 16 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy różnica w kwocie zaciągniętych pożyczek (wyrażonych w EUR), a kwotą pozostałą do spłacenia po przewalutowaniu (wyrażoną w PLN) stanowi koszt podatkowy Spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy różnica w kwocie zaciągniętych pożyczek (wyrażonych w EUR), a kwotą pozostałą do spłacenia po przewalutowaniu (wyrażoną w PLN) stanowi koszt podatkowy Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka na podstawie umów pożyczek zawartych ze spółką mającą siedzibę w Niemczech jest pożyczkobiorcą. Pierwotnie pożyczki były udzielone w walucie EUR. Jednak na podstawie aneksu do umów, strony dokonały ich przewalutowania. Operacja ta polegała na przeliczeniu kwoty pożyczek udzielonych w EUR na PLN według kursu średniego Spot Europejskiego Banku Centralnego z 3 września 2009 r.

Po przewalutowaniu zarówno kwota pożyczki, jak i oprocentowanie wypłacane będą w polskich złotych. W dniu zawarcia umów pożyczek, kurs waluty EUR był niższy niż kurs zastosowany do przewalutowania, a co za tym idzie wartość zobowiązania wynikającego z pożyczek, po przewalutowaniu jest wyższa. Przeprowadzenie powyższej operacji spowodowało powstanie dodatkowych zobowiązań (kosztów) po stronie Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz własne stanowisko w sprawie, Spółka zwraca się z uprzejmą prośbą o potwierdzenie, iż różnica w kwocie zaciągniętych pożyczek, wyrażonych w EUR, a kwotą pozostałą do spłacenia po przewalutowaniu, wyrażoną w złotych stanowi koszt podatkowy Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. zwanej dalej u.p.d.o.p.) stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p. różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 u.p.d.o.p., ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast art. 15a ust. 9 u.p.d.o.p. stanowi, że przepisy ust. 2 pkt 4 i 5 oraz ust. 3 pkt 4 i 5 stosuje się odpowiednio do kapitałowych rat kredytów (pożyczek).

Z powyższych regulacji jednoznacznie wynika, że poniesione koszty w związku ze spłatą pożyczki wynikające z zastosowania różnych kursów walut w momencie otrzymania pożyczki i jej spłaty stanowią ujemne różnice kursowe. Tym samym koszty te mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. W ocenie Spółki bez znaczenia dla sprawy pozostaje fakt, że po przewalutowaniu spłata pożyczki następuje (technicznie) w złotych. Istotne znaczenie ma fakt, że strony umów pożyczek dokonały ich przeliczenia po określonym kursie, co oznacza że spłata pożyczek następuje w złotych ale w wartości wynikającej z przyjęcia określonego kursu waluty EUR z przewalutowania.

Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w orzeczeniu z dnia 22 maja 2007 r. sygn. I SA/Sz 634/06, w którym czytamy "Niewątpliwie w wyniku zmiany tej umowy kredytowej (tzw. przewalutowania kredytu) z chwilą dokonania tej zmiany (zawarcia aneksu Nr 1 do umowy), kredyt postawiony do dyspozycji Spółki był kredytem dewizowym, skoro będąca przedmiotem umowy suma pieniężna określona została w walucie obcej. Oznacza to tym samym, że dodatnie różnice kursowe tej waluty, występujące między dniem udzielenia kredytu a dniem jego ratalnej spłaty, stanowią dodatkowy - obok odsetek od kapitału głównego - koszt uzyskanego kredytu, skoro w następstwie wzrostu kursu waluty, w jakiej kredyt został udzielony, skarżąca Spółka zmuszona została do poniesienia wydatków na spłatę kredytu zwiększonych w stosunku do pierwotnej jego wartości."

Ponadto należy zauważyć, że w art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) tiret pierwsze u.p.d.o.p., ustawodawca określił, że nie stanowią kosztów uzyskania przychodu wydatki na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału, a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu).

W ocenie Spółki w przedmiotowej sytuacji można zastosować przepis art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) tiret pierwsze u.p.d.o.p. Spółka zaciągając pożyczkę w walucie EUR zaksięgowała otrzymaną pożyczkę jako zobowiązanie w polskich złotych po aktualnym kursie. W związku z przewalutowaniem Spółka musi spłacić zobowiązanie wyrażone również w polskich złotych, lecz w wyższej kwocie. W ocenie Spółki koszt ten, określony w postaci różnicy pomiędzy wysokością udzielonych pożyczek wyrażonych w umowie w EUR, wykazaną w księgach Spółki w polskich złotych, a kwotą pożyczek, która powstała po przewalutowaniu jej według kursu Spot Europejskiego Banku Centralnego, będzie kosztem podatkowym w chwili spłaty pożyczki, w odpowiedniej części spłaty.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Spółki, realny wydatek jaki ponoszony jest przez Spółkę w związku ze spłatą kapitału pożyczek po ich przewalutowaniu, stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie spłaty poszczególnych rat pożyczek.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Stosownie do treści art. 9b ust. 1 ustawy o p.d.o.p., podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają m.in., jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Z powołanych powyżej przepisów art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 ustawy o p.d.o.p. jednoznacznie wynika, iż do powstania różnic kursowych w przypadku zaciągnięcia pożyczki walutowej może dojść jedynie w sytuacji gdy wartość tej pożyczki w dniu jej otrzymania jest inna niż jej wartość w dniu spłaty.

Natomiast w przypadkach dotyczących przewalutowania pożyczek, nie dochodzi do uregulowania (spłaty) zobowiązań. Po przewalutowaniu pożyczki pożyczkobiorca nadal jest obowiązany ją spłacić, a pożyczkodawca nadal może się domagać zwrotu tej pożyczki. Tak więc dokonanie przewalutowania pożyczki nie ma wpływu na wygaśnięcie zobowiązania wynikającego z jej zaciągnięcia.

Zatem przewalutowanie pożyczki z Euro na polskie złote wg kursu wyższego niż kurs, po jakim przedmiotowa należność została przeliczona na polskie złote w księgach Spółki, nie spowoduje powstania ujemnych różnic kursowych stanowiących koszty uzyskania przychodów na gruncie ustawy o p.d.o.p.

Ponadto nie można się zgodzić ze stanowiskiem Spółki, iż w przedmiotowej sprawie będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) tiret pierwsze ustawy o p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału, a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu) (...).

Jak wynika z literalnego brzmienia cytowanego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) tiret pierwsze dotyczy on sytuacji kiedy dochodzi do spłaty pożyczki (kredytu) w przypadku gdy pożyczka (kredyt) waloryzowana była kursem waluty obcej.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka zaciągnęła natomiast pożyczkę walutową w Euro, a następnie na skutek zawartego aneksu do umowy doszło do przewalutowania wartości pożyczki na PLN.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż różnica w wartości spłaconej w PLN pożyczki po jej przewalutowaniu nie będzie stanowiła dla Spółki kosztów uzyskania przychodu.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanego we wniosku orzeczenia sądu, należy stwierdzić, że został on wydany w indywidualnej sprawie i nie jest wiążący dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.