IBPBI/2/423-286/14/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. Organu 6 marca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe,

* podstawy prawnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 marca 2014 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej,

* podstawy prawnej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych zamierza nabyć strych w budynku wybudowanym w latach trzydziestych XX wieku, z przeznaczeniem na wykorzystanie w prowadzonej działalności, jako lokal biurowy. Sprzedawca dokonał już częściowej inwestycji polegającej na przebudowie i rozbudowie strychu (stan surowy) w celu jego przystosowania dla potrzeb nabywcy. Spółka zamierza po nabyciu lokalu, a przed przyjęciem do użytkowania dokonać w nim dalszych prac modernizacyjnych, takich jak: budowa ścian działowych, montaż posadzek, montaż drzwi wewnętrznych, montaż parapetów, malowanie, itd.). Zakłada się, że poniesione nakłady przekroczą 30% wartości nabycia lokalu. Sprzedawca lokalu oświadcza również, że w przeszłości strych był wykorzystywany przez niego, jako pomieszczenie gospodarcze oraz okresowo wynajmowany innym podmiotom z takim samym przeznaczeniem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do zastosowania dla amortyzacji przedmiotowego lokalu oraz wszelkich dokonywanych w nim w przyszłości ulepszeń indywidualnej stawki amortyzacyjnej zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, posiada ona prawo amortyzowania lokalu według indywidualnie ustalonej stawki amortyzacyjnej zgodnie z art. 16j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przedmiotowy lokal spełnia, bowiem definicję używanego środka trwałego, o którym mowa w art. 16j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Był wybudowany i oddany do użytkowania w latach trzydziestych XX wieku. Lokal po poniesieniu przez nabywcę planowanych nakładów modernizacyjnych w wartości przekraczającej 30% ceny jego nabycia wyczerpywał będzie również definicję ulepszonego środka trwałego, o którym mowa w art. 16j ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, wydatek może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów o ile pozostaje w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika i nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a ustawy o p.d.o.p., który stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o p.d.o.p., składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (...).

Do podatnika należy wybór metody amortyzacji. Wyboru tego dokonuje dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania i jednocześnie ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Stosownie bowiem do art. 16h ust. 2 ustawy o p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabędzie strych w budynku wybudowanym w latach trzydziestych XX wieku, z przeznaczeniem na wykorzystanie w prowadzonej działalności, jako lokal biurowy. Spółka zamierza po nabyciu lokalu, a przed przyjęciem do użytkowania dokonać w nim prac modernizacyjnych, których nakłady przekroczą 30% wartości nabycia lokalu. Z oświadczenia Sprzedawcy wynikać będzie, że przedmiotowy lokal w przeszłości był wykorzystywany przez niego, jako pomieszczenie gospodarcze oraz okresowo wynajmowany innym podmiotom z takim samym przeznaczeniem. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla przedmiotowego lokalu. Z powyższego wynika, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z lokalem niemieszkalnym.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 16j ust. 1 ustawy o p.d.o.p. Stosownie do jego treści podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Przepis ten określa także minimalny okres amortyzacji poszczególnych grup środków trwałych.

Z uwagi na fakt, że Spółka będzie dokonywać amortyzacji lokalu niemieszkalnego zastosowania znajdzie art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p. W myśl tego przepisu, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16I, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Z powyższej regulacji wynika, że dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5%, okres ich amortyzacji wynosi 40 lat. W przypadku nabycia takiego budynku, stosując amortyzację na podstawie stawek ustalonych indywidualnie, pomniejsza się okres tej amortyzacji (40 lat) o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia oddania go po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do stosownej ewidencji, prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji realizowanej przez podatnika nie może być krótszy niż 10 lat.

Ponadto, należy dodać, że w odniesieniu do budynków (lokali), o których mowa w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p., nie mają zastosowania regulacje art. 16j ust. 2 i 3 definiujące, co należy rozumieć pod pojęciem "środki trwałe używane" i "środki trwałe ulepszone". Tym samym, ustawodawca nie ustalił okresu, który uprawnia do uznania budynku (lokalu) za używany. Wskazał jedynie, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Ustawodawca nie określił również sposobu dokumentowania dotychczasowego okresu używania danego środka trwałego. Zatem, to w gestii podatnika pozostaje zebranie stosownej dokumentacji potwierdzającej fakt, że dany obiekt można uznać za używany oraz potwierdzającej okres jego używania.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe i cytowane powyżej przepisy ustawy o p.d.o.p., stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z prawa do ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej przedmiotowego lokalu, w myśl art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o p.d.o.p.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie:

* możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe,

* podstawy prawnej - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.