IBPBI/2/423-283/09/PH

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 1 czerwca 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-283/09/PH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione na doradztwo w zakresie ogólnej oceny możliwości korzystania z funduszy oraz pomoc w przygotowaniu wniosku do odpowiednich instytucji będą kosztem ogólnym prowadzonej działalności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wydatki poniesione na doradztwo w zakresie ogólnej oceny możliwości korzystania z funduszy oraz pomoc w przygotowaniu wniosku do odpowiednich instytucji będą kosztem ogólnym prowadzonej działalności.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca stara się o pozyskanie dofinansowania z funduszy Unijnych. Wobec powyższego zawarł dwie umowy o doradztwo. Pierwsza umowa została zawarta w 2008 r.. Przedmiotem tej umowy było wykonanie na rzecz podatnika wniosku dotyczącego pozyskania środków UE w okresie programowania 2007 - 2013. W ramach realizacji przedmiotu umowy Zleceniobiorca miał wykonać wniosek o dofinansowanie w ramach działania 4.4 Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka.

Na podstawie tej umowy podatnik za przygotowanie wniosku zobowiązany był do wypłaty ryczałtowego wynagrodzenia, zapłata wynagrodzenie następowała niezależnie od wyniku. W przypadku pozyskania dotacji podatnik dodatkowo miał zapłacić Zleceniobiorcy prowizję, której wysokość zależała od wysokości dofinansowania. Podatnik złożył wniosek przygotowany przez Zleceniobiorcę, jednakże ocena wniosku przez organ przyznający dofinansowanie była negatywna, zatem podatnik nie pozyskał dofinansowania. W związku z zaistniałą sytuacją rynkową oraz zmianami zasad naboru, podatnik zweryfikował plany inwestycyjne i w ramach nowego naboru w 2009 r. ponownie zawarł z innym przedsiębiorcą umowę o doradztwo w zakresie pozyskania dofinansowania. W oparciu o umowę Zleceniobiorca zobowiązał się do wykonania usług doradztwa w zakresie przygotowania na rzecz podatnika wniosku dotyczącego pozyskania środków UE w okresie programowania 2007 - 2013. Zakres obowiązków Zleceniobiorcy obejmuje w szczególności: rozpoznawanie potrzeb inwestycyjnych; doradztwo w zakresie możliwości pozyskania dofinansowania z szeroko pojętych źródeł pomocy publicznej (w tym z budżetu państwa oraz dotacji unijnych), zarówno pod kątem dopasowania środków pomocowych do zgłaszanych potrzeb jak i wskazywania innych obszarów potencjalnego objęcia pomocą; przygotowywanie wniosków o dofinansowanie i innych dokumentów w procesie pozyskiwania środków pomocowych; doradztwo w zakresie aspektów prawnych korzystania z pomocy publicznej. Z tytułu zawartej umowy zleceniobiorca będzie otrzymywał ryczałtowe wynagrodzenie miesięczne. Wszelkie koszty związane z doradztwem w zakresie pozyskania dofinansowania poniesie podatnik z własnych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na doradztwo w zakresie ogólnej oceny możliwości korzystania z funduszy oraz pomoc w przygotowaniu wniosku do odpowiednich instytucji będą kosztem ogólnym prowadzonej działalności.

Zdaniem wnioskodawcy wydatki poniesione na doradztwo w sprawie pozyskania funduszy unijnych oraz przygotowanie wniosku o dofinansowanie stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54. poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z tymi uregulowaniami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, jednak pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Niniejsze oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów. Przepisy ustawy podatkowej dokonują jednocześnie podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami). Jako koszty pośrednie przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, a których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności.

Niewątpliwie poniesione przez podatnika koszty doradztwa związane ("są" - przyp. BKIP) z prowadzoną działalnością gospodarczą. W omawianej sytuacji nie ma zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in. wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych przez podatnika z uzyskanych dochodów wolnych od podatku dochodowego, bowiem kwestia dotyczy sfinansowania z własnych środków kosztów opracowania wniosku, które nie będą sfinansowane z dotacji, lecz są poniesione w celu uzyskania tych dotacji.

Nie ma również zastosowania art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o p.d.o.p. zgodnie z którym przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się obok przychodów również kosztów uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody są wolne od podatku, bowiem w tym przypadku wolna od podatku jest kwota dotacji z budżetu państwa, tj. przychód, a nie dochód (art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W związku z powyższym, w oparciu o przytoczone przepisy prawa wnioskodawca stwierdza, iż wydatki poniesione na doradztwo związane z pozyskaniem funduszy unijnych na dofinansowanie planowanej inwestycji oraz pomoc merytoryczną i formalną w przygotowaniu wniosku należy zakwalifikować do kosztów pośrednich związanych z prowadzoną przez niego działalnością.

Zakwalifikowanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na doradztwo oraz przygotowanie wniosku o dofinansowanie nie zależy od wyniku jakim zakończy się postępowanie o dofinansowanie. W każdym bowiem przypadku taki wydatek stanowi dla podatnika koszt uzyskania przychodów związany z prowadzoną działalnością, mającym na celu zachowanie (zabezpieczenie) źródła przychodu.

Uznanie kosztów doradztwa o dotację z Unii Europejskiej za koszty pośrednie oznaczać będzie, iż podlegać będą one potrąceniu w dacie poniesienia, a więc w dniu, na który ujęto taki koszt w księgach rachunkowych na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego (art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Powyższe stanowisko potwierdza - zdaniem wnioskodawcy - interpretacja z dnia 28 października 2008 r. sygn. IP-PB3-423-1017/08-6/AS - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z dnia 3 lutego 2009 nr IPPB1/415-5/09-4/MT, z dnia 23 grudnia 2008 r. nr IBPB3/423-1081/08/PP, z dnia 31 października 2008 r. nr IBPB3/423-697/08/NG).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl