IBPBI/2/423-259/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 4 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych dla pracowników Spółki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych dla pracowników Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. prowadząca działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zamierza nabywać dla swoich pracowników owoce, kawę, herbatę, mleko oraz cukier. Artykuły te będą umieszczane w pomieszczeniach socjalnych podmiotu do wykorzystania przez pracowników zarówno w czasie dnia pracy, jak i podczas spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki. Korzystanie z artykułów będzie dobrowolne bez określenia limitów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki na nabycie kawy, herbaty, owoców, mleka i cukru stanowią koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ wydatki na nabycie kawy, herbaty, owoców, mleka i cukru nie zostały wyodrębnione w katalogu wydatków niestanowiących koszt uzyskania przychodu wskazanych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz z powodu ich związku z generowanymi przychodami poprzez dbanie o warunki pracy, zdaniem Spółki, stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (nie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że podatnik wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści powyższych regulacji prawnych wyraźnie wynika, iż warunkami kwalifikującymi dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów są:

* poniesienie kosztu w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* niezakwalifikowanie kosztu do grupy kosztów nie uznawanych przez ustawę za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Wydatki nie tylko muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, ale jednocześnie nie mogą być wymienione w art. 16 ust. 1 zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zamierza nabywać dla swoich pracowników owoce, kawę, herbatę, mleko oraz cukier. Artykuły te będą umieszczane w pomieszczeniach socjalnych Spółki do wykorzystania przez pracowników zarówno w czasie dnia pracy, jak i podczas spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki. Korzystanie z artykułów będzie dobrowolne bez określenia limitów.

Wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych do wykorzystania przez pracowników Spółki zarówno w czasie dnia pracy, jak i podczas spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatki na nabycie tych produktów pozostawionych do dyspozycji pracowników nie są skierowane na zewnątrz, tj. do kontrahentów czy też potencjalnych kontrahentów Spółki, a zatem nie noszą znamion reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a zatem można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te stanowią przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, a także wszelkiego rodzaju nagrody, premie, obejmują one również diety oraz inne należności za czas podróży służbowych, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, jak również inne świadczenia na rzecz pracowników.

W związku z powyższym wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup kawy, herbaty, owoców, mleka oraz cukru, przeznaczonych do wykorzystania przez pracowników zarówno w czasie dnia pracy jak i podczas spotkań służbowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ww. ustawy, racjonalności dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 i 3 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.