IBPBI/2/423-230/09/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 2 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek, prowizji oraz opłat manipulacyjnych od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 marca 2009 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek, prowizji oraz opłat manipulacyjnych od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

99,9% udziałów w Spółce należy do jednego wspólnika. Za rok 2008 oraz za lata poprzednie Spółka osiągnęła zysk, który może zostać podzielony pomiędzy wspólników (wypłacony wspólnikom) w formie dywidendy, zgodnie z przepisami art. 191 - 193 Kodeksu spółek handlowych. Tego rodzaju uchwałę o podziale zysku i wypłacie dywidendy wspólnik Spółki zamierza podjąć, jednakże wypłacenie mu należnej dywidendy będzie powodowało konieczność zaciągnięcia przez Spółkę kredytu z przeznaczeniem na wypłatę dywidendy, albowiem Spółka nie dysponuje w wystarczającym rozmiarze wolnymi środkami finansowymi i wypłacenie dywidendy ze środków własnych Spółki mogłoby spowodować zachwianie jej płynności finansowej. Należna wspólnikowi dywidenda zostanie sfinansowana, w całości albo przynajmniej w znacznej części, środkami pochodzącymi z zaciągniętego na ten cel kredytu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym, faktycznie zapłacone odsetki od zaciągniętego przez Spółkę kredytu przeznaczonego i wykorzystanego na wypłatę dywidendy oraz poniesione inne koszty związane z zaciągnięciem tego kredytu (prowizja, opłaty manipulacyjne) będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy faktycznie zapłacone odsetki od zaciągniętego przez Spółkę kredytu, przeznaczonego i wykorzystanego na wypłatę dywidendy, jak również inne koszty związane z zaciągnięciem (pozyskaniem) tego kredytu w postaci prowizji oraz opłat manipulacyjnych będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowią koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów tak, aby źródło to mogło przynosić przychody w przyszłości.

Zdaniem Spółki, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił, dla niego koszt uzyskania przychodu muszą zostać spełnione odpowiednie warunki, a mianowicie:

* wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,

* wydatek musi być definitywny (rzeczywisty),

* wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* wydatek musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodu lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* wydatek musi zostać właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Podobne stanowisko zajął Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w swoim postanowieniu z dnia 22 czerwca 2006 r. (nr 1472/ROP1/423-155/198/06/MC).

Wydatki poniesione na pozyskanie i obsługę kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy są związane z funkcjonowaniem Spółki i z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wspólnik ma prawo podjąć decyzję o wypłacie dywidendy, jeżeli spełnione są warunki określane w art. 191-193 Kodeksu spółek handlowych, zaś spółka ma obowiązek wypłacić dywidendę wspólnikowi. W braku własnych środków wypłata dywidendy w terminie nie będzie możliwa, co będzie stanowić źródło roszczeń wspólnika o wypłatę dywidendy, zapłatę odsetek za opóźnienie oraz odszkodowania za nienależyte wykonanie zobowiązania do wypłaty dywidendy. Zobowiązanie Spółki wobec wspólnika w tytułu dywidendy nie różni się więc, w istocie od innych zobowiązań Spółki, np. wobec dostawców, w związku z czym jego należyte wykonanie jest niezbędne z punktu widzenia jej działalności gospodarczej oraz możliwości generowania przychodów podatkowych. Sfinansowanie wypłaty dywidendy z zaciągniętego kredytu umożliwia Spółce zachowanie płynności finansowej, dysponowanie środkami umożliwiającymi finansowanie bieżącej działalności oraz pozwala na oszczędzenie wydatku w postaci ewentualnych odsetek należnych udziałowcowi z tytułu opóźnienia w wypłacie dywidendy oraz odszkodowania.

Zakumulowane zyski z lat ubiegłych stanowią niewątpliwe źródła finansowania aktywów i pełnią doniosłą rolę ekonomiczną z perspektywy działalności gospodarczej Spółki. Trudno jednak oczekiwać, aby Spółka przez lata gromadziła i przechowywała w gotowości do szybkiej wypłaty takie zyski na wypadek upomnienia się o nie przez wspólników, nie inwestując ich. W konsekwencji zmiany w zakresie źródeł finansowania poprzez zastąpienie zakumulowanych zysków, które podlegają wypłacie wspólnikom, kredytem bankowym, pozostaje bez wpływu na fakt, że będzie ono ściśle związane z działalnością Spółki, generującą przychody. Brak źródeł finansowania oznacza, w istocie brak możliwości prowadzenia przez Spółkę normalnej działalności gospodarczej, a co za tym idzie - osiągania przychodów. Zatem związek kosztów finansowania z przychodami podatkowymi jest niezaprzeczalny niezależnie, czy są to źródła własne (zakumulowane zyski), czy też obce (kredyt bankowy).

Zaciągnięcie i wykorzystanie tego rodzaju kredytu jest z punktu widzenia Spółki elementem prowadzenia racjonalnej polityki finansowej i skoro przepisy art. 16 ust. 1 ustawy nie wyłączają z kosztów uzyskania przychodów kosztów związanych z pozyskaniem kredytu przeznaczonego na wypłatę dywidendy oraz kosztów faktycznie zapłaconych odsetek od takiego kredytu, to wydatki te, w myśl ogólnej reguły zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią w rozrachunku podatkowym koszt uzyskania przychodu.

Wsparcie powyższej argumentacji można znaleźć również w uzasadnieniu orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 listopada 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1976/08) oraz wcześniejszego orzeczenia z dnia 13 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 382/07).

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione poniżej wymienione warunki:

* poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu,

* poniesiony wydatek musi mieć na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika czyli musi istnieć bezpośredni lub chociażby tylko potencjalny związek przyczynowy między wydatkiem a uzyskanym przychodem. Oznacza to, że nie każdy wydatek przydatny z punktu widzenia prowadzonej działalności stanowi koszt uzyskania przychodu. Ocena możliwości uzyskania przychodu ze względu na poniesienie danego wydatku winna być dokonywana w oparciu o kryteria obiektywne tzn. dla uznania kosztowego charakteru wydatku konieczne jest stwierdzenie, że w chwili jego dokonywania obiektywnie oceniając sytuację podatnik mógł się spodziewać osiągnięcia przychodu. Kosztem uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów.

Dywidenda jest dochodem z udziału w zyskach osoby prawnej, należnym wspólnikom spółki. Prawo wspólnika do udziału w zysku jest jego uprawnieniem; wynika z zaangażowania w spółce udziału, które to udziały wydatnie przyczyniają się do osiągania przychodów i zysków z prowadzonej przez spółkę, przy wykorzystaniu tych udziałów działalności. W myśl przepisu art. 191 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) wspólnicy mają prawo do czystego zysku spółki, wynikającego z rocznego bilansu, jeżeli zgodnie z postanowieniami umowy spółki czysty zysk nie został wyłączony od podziału. Umowa spółki z o.o. może zastrzec, że o rozporządzeniu czystym zyskiem decyduje uchwała wspólników. W braku innych postanowień umowy zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do posiadanych przez nich udziałów.

Powyższe uregulowanie w Kodeksie Spółek Handlowych nie zmienia jednak statusu dywidendy na gruncie prawa podatkowego. Wypłata dywidendy nie jest wydatkiem umożliwiającym powstanie źródła przychodu i nie jest też związana z utrzymaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodów. Tym samym dywidenda nie stanowi kosztu podatkowego w spółce wypłacającej. Pozyskanie środków na wypłatę dywidendy ma bezpośredni związek z czystym zyskiem, podlegającym podziałowi. Oznacza to, że dotyczy tej części osiągniętego dochodu, która pozostanie po opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W związku z tym, również wydatki związane z kredytem zaciągniętym na wypłatę dywidendy w postaci odsetek, prowizji oraz opłat manipulacyjnych nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nadmienić również należy, że przywołane przez Wnioskodawcę wyroki sądu nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydane zostały w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania.

W świetle powyższych przepisów stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach ul. Prosta 10 po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.