IBPBI/2/423-209/12/BG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów spółki kapitałowej wydatków związanych z wyburzeniem budynków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 9 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 01 i 6 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z likwidacją (wyburzeniem) budynków (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2) - jest prawidłowe.

W dniu 9 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z likwidacją (wyburzeniem) budynków. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 lutego 2012 r. Znak IBPBI/2/423-1453/11/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnień dokonano w dniach 01 i 6 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest właścicielem nieruchomości na których są wybudowane budynki przeznaczone do magazynowania towarów. Z uwagi na fakt, iż w chwili obecnej przedmiotowe magazyny są w złym stanie technicznym brak jest możliwości wykorzystania powyższych budynków w prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka nie może wykorzystywać tych budynków do składowania towarów, ani też, z uwagi na istotne ograniczenia techniczne, nie jest możliwy wynajem magazynów. Trudności związane z możliwością wykorzystania bądź najmu budynków magazynowych położonych w miejscowości A. wynikają z niżej wymienionych powodów:

Natomiast najem budynków położonych w miejscowości B. jest utrudniony z uwagi na niżej wymienione przyczyny:

Powyższe utrudnienia, koszty utrzymania oraz potrzeba poniesienia znacznych kosztów finansowych w przypadku ewentualnej renowacji wraz z dostosowaniem przedmiotowych budynków do umożliwienia magazynowania towarów spowodowały, iż Spółka podjęła decyzję o wyburzeniu przedmiotowych budynków magazynowych. Spółka po dokładnym przeanalizowaniu stanu oraz wyposażenia nieruchomości doszła do przekonania, iż w praktyce nie jest możliwe prowadzenie w przedmiotowych budynkach magazynowych działalności gospodarczej Spółki, która to w dużej części polega na usługowym magazynowaniu produktów spożywczych (wynajmie powierzchni magazynowej). Natomiast koszty związane z potencjalną renowacją są niewspółmiernie wysokie do oczekiwanych potencjalnie korzyści. Co więcej, na część czynników Spółka nie ma wpływu, tj. wskazane w pkt 1 ograniczenie nośności na jednej z dróg dojazdowych do nieruchomości w miejscowości A., brak kanalizacji sanitarnej oraz niewydolna kanalizacja deszczowa, brak możliwości włączenia obiektu do miejskiej sieci grzewczej oraz brak gazu w bezpośredniej bliskości obiektu. Taki stan techniczny budynków magazynowych uniemożliwia także ich wynajem innym podmiotom. Z uwagi na powyższe, Spółka, rezygnując z modernizacji wyżej wymienionych obiektów, jako nie nadających się ze względów technicznych do prowadzenia działalności gospodarczej, podjęła decyzję o wyburzeniu przedmiotowych budynków magazynowych. Na przedmiotowych gruntach, po wyburzeniu budynków magazynowych Spółka nie planuje jakichkolwiek innych inwestycji. W dalszej perspektywie czasu możliwa jest także sprzedaż niniejszych gruntów. Jednak w tym zakresie nie zostały poczynione jakiekolwiek ostateczne postanowienia. Przedmiotowe budynki nie są w pełni zamortyzowane podatkowo. Spółka poniesie koszty związane z wyburzeniem przedmiotowych budynków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione w związku z likwidacją (wyburzeniem) budynków będą stanowiły koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie jego poniesienia... (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, poniesione wydatki, związane z wyburzeniami budynków i budowli, obejmujące m.in. koszty usług rozbiórkowych, wyburzenia oraz innych niezbędnych czynności, będą stanowiły koszty wykazujące pośredni związek z osiąganym przychodem, dotyczące całokształtu działalności Spółki, a więc zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), będą potrącalne w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Oznacza to, ze wszelkie koszty zarówno bezpośrednie, jak i pośrednie mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodu, pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z działalnością gospodarczą spółki i jest ekonomicznie uzasadnione.

Spółka podkreśla, iż zgodnie z informacjami wskazanymi szczegółowo w zdarzeniu przyszłym, przyczyną likwidacji budynków magazynowych jest ich zły stan techniczny oraz brak możliwości dalszego ich wykorzystania w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, choćby jako przedmiotu umowy najmu. Co więcej, likwidacja przedmiotowych budynków magazynowych jest podyktowana względami ekonomicznymi. Dalsze utrzymywanie przedmiotowych budynków wiązałoby się z wydatkami, które byłyby niewspółmiernie wysokie do uzyskanego przychodu (bądź w skrajnym przypadku jego braku), dlatego też, działając w sposób racjonalny oraz korzystny z ekonomicznego punktu widzenia, Spółka podjęła decyzję o likwidacji (wyburzeniu) niniejszych budynków. Zatem, w ocenie Spółki, należy stwierdzić, iż są spełnione przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Jednocześnie Spółka podkreśla, iż powyższa decyzja o likwidacji środków trwałych nie jest podyktowana zmianą działalności Spółki, tj. Spółka nadal prowadzi oraz będzie prowadziła działalność polegającą w głównej mierze na dzierżawie powierzchni magazynowej.

W odniesieniu do pytania nr 2, w ocenie Spółki, koszty usług obcych poniesione w związku z likwidacją środka trwałego, wobec faktu, iż takie wydatki nie zostały ujęte w katalogu negatywnym wskazanym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., można uznać je za koszty uzyskania przychodów. Tak jak Spółka wskazuje powyżej, likwidacja niesprawnych technicznie budynków magazynowych jest podyktowana względami ekonomicznymi, a zatem planowane wydatki będą spełniały przesłanki zawarte w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W ocenie Spółki, jeżeli wyburzenie budynku stanowiłoby element prowadzonej inwestycji, tzn. byłoby niezbędne do rozpoczęcia nowej inwestycji, jej zakończenia i oddania do używania, koszty usług obcych, związanych z likwidacją przedmiotowych budynków magazynowych, stanowiłby element kosztu wytworzenia nowego środka trwałego. Jednakże, jeżeli Spółka w miejsce likwidowanych budynków magazynowych nie planuje jakiejkolwiek inwestycji, natomiast jak wyżej zostało wskazane, decyzja o likwidacji jest uzasadniona ekonomicznie, w ocenie Spółki, nie ma innej możliwości, aby ująć podatkowo jako koszt uzyskania przychodu poniesionych wydatków na likwidację zużytych technicznie środków trwałych. Wyburzenie przedmiotowych budynków spowodowane będzie tylko i wyłącznie ich zużyciem (złym stanem technicznym) oraz konieczne ze względów gospodarczych oraz związane z zapewnieniem bezpieczeństwa na terenie na którym się znajdują.

Omawiane wydatki na likwidację opisanych budynków magazynowych ze względu na swój charakter będą stanowiły koszty pośrednio związane z prowadzoną działalnością i osiąganym przychodem, nie da się ich w żaden sposób przypisać bezpośrednio do konkretnego przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Reasumując, zdaniem Spółki, w przedstawionych okolicznościach faktycznych, poniesione wydatki, związane z wyburzeniami budynków i budowli, obejmujące m.in. koszty usług rozbiórkowych, wyburzenia oraz innych niezbędnych czynności, będą stanowiły koszty wykazujące pośredni związek z osiąganym przychodem, dotyczące całokształtu działalności Spółki, a więc zgodnie z powyższym przepisem będą potrącalne w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Przy czym zwrot "w celu" oznacza to, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów, albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. W związku z tym stanowią one koszty, które można powiązać z konkretnym przychodem, pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi (mają bezpośredni wpływ na wartość osiągniętych przychodów). Przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Z kolei jako koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (koszty "pośrednie") przyjmowane są przede wszystkim koszty funkcjonowania podatnika, których ponoszenie jest związane z prowadzeniem działalności, a których nie da się powiązać z konkretnym przychodem przedsiębiorcy. Aby zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów muszą być spełnione następujące warunki:

* został on poniesiony w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie znajduje się w katalogu kosztów zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Podział kosztów na bezpośrednio i pośrednio związane z przychodami jest ważny z punktu widzenia terminu odniesienia ich do kosztów podatkowych. Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4-4e u.p.d.o.p.

W myśl art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zgodnie z art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest właścicielem nieruchomości na których są wybudowane budynki przeznaczone do magazynowania towarów. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowe magazyny są w złym stanie technicznym brak jest możliwości wykorzystania powyższych budynków w prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka nie może wykorzystywać tych budynków do składowania towarów, ani też, z uwagi na istotne ograniczenia techniczne nie jest możliwy wynajem magazynów. Koszty utrzymania oraz potrzeba poniesienia znacznych kosztów finansowych w przypadku ewentualnej renowacji wraz z dostosowaniem przedmiotowych budynków do umożliwienia magazynowania towarów spowodowały, iż Spółka podjęła decyzję o wyburzeniu przedmiotowych budynków magazynowych. Na przedmiotowych gruntach, po wyburzeniu budynków magazynowych Spółka nie planuje jakichkolwiek innych inwestycji. W dalszej perspektywie czasu możliwa jest także sprzedaż niniejszych gruntów. Jednak w tym zakresie nie zostały poczynione jakiekolwiek ostateczne postanowienia.

W świetle powyższego wskazać należy, iż wydatki związane z wyburzeniem budynków i budowli (m.in. koszty usług rozbiórkowych, wyburzenia oraz innych niezbędnych czynności) pozostają w pośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki. Są to koszty o charakterze pośrednim, które trudno przyporządkować do określonego strumienia przychodów, dlatego też stanowią one koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem, potrącalne na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p. Wskazane we wniosku wydatki jako pośrednio związane z przychodami, będą mogły zostać zaliczone zatem do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawiony we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.