IBPBI/2/423-192/14/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 7 lutego 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na nabycie świadectw pochodzenia energii-jest prawidłowe.

W dniu 14 lutego 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Spółkę na nabycie świadectw pochodzenia energii.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest producentem wyrobów ze stali. W związku z nowelizacją Prawa Energetycznego obowiązującą od 11 września 2013 r., na podstawie art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.), Spółka spełniła wszystkie kryteria i stała się Odbiorcą Przemysłowym, który jest obowiązany uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki, świadectwa pochodzenia potwierdzające wytworzenie energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii lub uiścić opłatę zastępczą.

W celu realizacji wymienionych powyżej obowiązków, Spółka będzie ponosiła wydatki na nabycie praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia energii.

Ponieważ rok obrotowy Spółki jest inny niż kalendarzowy i obejmuje okres od 1 września do 31 sierpnia roku następnego, Spółka rozważa dwa warianty zakupu tych świadectw w celu umorzenia:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy poprawne jest stanowisko Spółki, że w związku z rokiem obrotowym innym niż kalendarzowy a kończącym się 31 sierpnia, wydatki związane z zakupem świadectw pochodzenia energii, poniesione do 31 sierpnia Spółka zaliczy w koszty podatkowe proporcjonalnie do okresu od 1 stycznia do 31 sierpnia a nadwyżkę rozliczy przez rozliczenia międzyokresowe kosztów.

2. Czy poprawne jest stanowisko Spółki, że wydatki na zakup świadectw pochodzenia energii poniesione w grudniu, po zakończeniu roku obrotowego trwającego od 1 września do 31 sierpnia, Spółka zaliczy w koszty podatkowe okresu bieżącego.

Zdaniem Spółki, wydatki na zakup świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych, w sytuacji gdy przedmiotowe świadectwa zostaną przedstawione do umorzenia lub zostaną w przyszłości zbyte, powinny być rozpoznawane dla celów podatkowych jako koszty w dacie ich poniesienia.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszty na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego.

Ponieważ rok podatkowy Spółki jest inny niż kalendarzowy i obejmuje okres od 1 września do 31 sierpnia, Spółka jest zdania, że:

Koszty dotyczące zakupu świadectw pochodzenia związane są z całokształtem działalności Spółki, a nie z uzyskaniem przez nią konkretnego przychodu, a to oznacza, że tego rodzaju koszty nie mają bezpośredniego związku z przychodami ze sprzedaży.

Świadectwa pochodzenia są potwierdzeniem wytworzenia energii elektrycznej w odnawialnym źródle energii. Dokument ten ma charakter zaświadczenia administracyjnego. Ze świadectwa pochodzenia wynikają prawa majątkowe, które są zbywalne i stanowią towar giełdowy. W przypadku umorzenia świadectwa pochodzenia wygasają prawa majątkowe wynikające z tego świadectwa.

Na dzień nabycia praw majątkowych, Spółka nie jest w stanie definitywnie określić, czy zostaną one w całości wykorzystane do umorzenia za rok w którym zostały nabyte, czy będą wykorzystane do umorzenia za lata następne, a jeżeli tak to w jakiej wysokości w poszczególnych latach, czy też w pozostałej części zostaną sprzedane.

Nabycie świadectw pochodzenia jest koniecznym elementem prowadzenia działalności Spółki i jako wydatki wynikające z konieczności wywiązywania się z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa, warunkują prowadzenie jej działalności a co za tym idzie są związane z całokształtem działalności Spółki.

Na podstawie przepisów Prawa Energetycznego, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek Spółki umarza w drodze decyzji świadectwa pochodzenia w całości albo w części. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 Prawa Energetycznego za poprzedni rok kalendarzowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.