IBPBI/2/423-1907/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 grudnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na modernizację środka trwałego służącego działalności strefowej polegającej na wymianie posadzki w hali kwalifikują się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji w specjalnej strefie ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki na modernizację środka trwałego służącego działalności strefowej polegającej na wymianie posadzki w hali kwalifikują się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji w specjalnej strefie ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Sp. z o.o.) otrzymał zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w dniu 7 marca 2007 r. W tej dacie Wnioskodawca posiadał status MŚP (małego/średniego przedsiębiorstwa). W maju 2007 r. Spółka zaczęła jednak spełniać warunki określone dla dużego przedsiębiorcy.

W opinii Wnioskodawcy dla określenia statusu przedsiębiorcy prowadzącego działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie uzyskanego zezwolenia, należy uwzględniać status przedsiębiorcy obowiązujący w dacie uzyskania zezwolenia. Tym samym w opinii Wnioskodawcy nadal należy go uznawać za małego/średniego przedsiębiorcę.

Żadne przepisy prawa krajowego nie dają jednak jasnej odpowiedzi na pytanie czy przedsiębiorca zaliczany do MŚP, posiadający zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w całym okresie działalności powinien prowadzić tę działalność zgodnie z warunkami przewidzianymi dla małych/średnich przedsiębiorstw oraz czy zmiana wielkości przedsiębiorstwa w trakcie obowiązywania wymienionego zezwolenia będzie wpływać na sposób rozliczania przychodów z tej działalności.

W związku z pojawiającymi się wątpliwościami Wnioskodawca wystąpił do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Ministra Gospodarki, Sp. z o.o., z zapytaniem, jaki status przedsiębiorcy mu przysługuje, tj. czy powinien być uznawany na potrzeby posiadanego zezwolenia strefowego za dużego przedsiębiorcę czy MŚP. Obecnie, żadna ze wskazanych instytucji oraz organów nie udzielił Spółce wiążącej odpowiedzi.

Z polecenia Ministerstwa Gospodarki Wnioskodawca po raz drugi złożył wskazane zapytanie do Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumenta i oczekuje na odpowiedź.

Aktualnie Wnioskodawca dokonał modernizacji posiadanego środka trwałego poprzez wymianę posadzki w hali.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z zaistniałą sytuacją, Wnioskodawca zwraca się z następującym pytaniem:

Zakładając, że wbrew twierdzeniu Spółki, zgodnie ze stanowiskiem stosownego organu uznana zostanie ona za dużego przedsiębiorcę, to czy wydatki dużego przedsiębiorcy, jakie poniesione zostaną na modernizację środka trwałego, służącego działalności strefowej, będzie można uznać za koszty inwestycji zaliczane do kosztów modernizacji istniejących środków trwałych, zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 5 grudnia 2006 r....

Zgodnie z treścią § 6 ust. 1 rozporządzenia RM w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej z dnia 5 grudnia 2006 r. za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

Pojęcie modernizacji nie zostało zdefiniowane na gruncie ustaw podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji Znak ITPB3/423-109b/10/AW wydanej dnia 18 maja 2010 r. wskazał, że "modernizacja i ulepszenie to zmiana środka trwałego" która podnosi jego wartość techniczną i użytkową. Aby więc poniesione wydatki zakwalifikować do ulepszenia środka trwałego wystarczające jest stwierdzenie, że występuje chociażby jeden z ww. elementów ulepszenia. (...) w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych."

Z treści wymienionego rozporządzenia RM wynika, że aby koszty poniesione na modernizację środka trwałego mogły być uznane za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą to muszą być to koszty inwestycji poniesione na modernizację istniejących środków trwałych, a więc środków trwałych związanych z prowadzoną przez przedsiębiorcę inwestycją strefową. W niniejszym przypadku, modernizowane środki trwałe służą właśnie takiej inwestycji. W przedmiotowej sytuacji nie ma znaczenia, czy istniejący środek trwały został przez przedsiębiorcę (na potrzeby niniejszego zapytania przedsiębiorcę dużego) zakupiony w przeszłości, jako nowy czy używany. Rozporządzenie w odniesieniu do kosztów poniesionych na modernizację nie uzależnia możliwości zaliczenia wydatków na modernizację do kosztów inwestycji od stanu, w jakim zakupiono środek trwały, a jedynie od jego statusu, tj. aby na dzień ponoszenia wydatku na rozbudowę lub modernizację stanowił środek trwały przedsiębiorcy.

Podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 7 maja 2009 r., Znak IBPBI/2/423-217/09/AM stwierdzając, że "wydatki na rozbudowę i modernizację środków trwałych, na które Spółka uzyskała zezwolenie i które nie wiążą się z inwestycją odtworzeniową można uznać za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą w rozumieniu par. 6 ust. 1 pkt 3 rozporządzenie RM z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej".

Podsumowując, Wnioskodawca jest zdania, że wydatki, jakie poniesie on na dokonanie modernizacji posiadanych już środków trwałych w czasie, kiedy zgodnie ze stanowiskiem stosownego organu będzie spełniać warunki dużego przedsiębiorcy, będą stanowić koszty inwestycji zaliczane do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszły w życie:

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 232, poz. 1561) oraz

* rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. Nr 232, poz. 1548).

W myśl § 8 ww. rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

W związku z powyższym do podmiotu prowadzącego działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o zezwolenie wydane w dniu 7 marca 2007 r. zastosowanie ma rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 grudnia 2006 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. Nr 236, poz. 1705 z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

Stosownie do postanowień § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, polegającą na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycję uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez niezależnego inwestora.

W myśl § 3 ust. 5 ww. rozporządzenia, nie jest dopuszczalna pomoc przeznaczona na inwestycje odtworzeniowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność na ternie specjalnej strefy ekonomicznej. Aktualnie dokonała modernizacji posiadanego środka trwałego poprzez wymianę posadzki w hali. Wątpliwości Spółki dotyczą ustalenia, czy wydatki jakie zostaną poniesione na modernizację środka trwałego, służącego działalności strefowej, będzie można uznać za koszty inwestycji zaliczane do kosztów modernizacji istniejących środków trwałych, w sytuacji gdyby Spółka została uznana za tzw. "dużego przedsiębiorcę".

W niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie § 6 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, w myśl którego za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych.

Ww. przepis określa zatem w szczególności następujące warunki do uznawania wydatków za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą:

Należy również zwrócić uwagę na zapis § 6 ust. 8 ww. rozporządzenia, w myśl którego środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nabyte przez przedsiębiorcę innego niż mały i średni powinny być nowe. Jak wynika z literalnego brzmienia tego przepisu powyższe ograniczenie dotyczy wydatków na nabycie a nie modernizację środków trwałych.

Ponadto należy zauważyć, iż wskazany przez Spółkę w pytaniu zawartym we wniosku § 6 ust 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 5 grudnia 2006 r. Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej nie ma w niniejszej sprawie zastosowania ponieważ dotyczy uznania za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą kosztów inwestycji pomniejszonych o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesionych na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będących ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej a nie modernizacji środków trwałych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje pojęcia modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont. Remontem - zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623), jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) oraz niezwiększające jego wartości początkowej.

Natomiast modernizacja środka trwałego to jego unowocześnienie, usprawnienie skutkujące np. poprawą jakości wytwarzanych za pomocą tego środka trwałego produktów. Tak więc, modernizacja to działania związane ze środkami trwałymi, które powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą i kosztami eksploatacji.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, iż w celu rozstrzygnięcia kwestii, czy określone wydatki mają charakter wydatków remontowych czy modernizacyjnych, konieczne jest posługiwanie się kategoriami technicznymi. Z tego też względu często niezbędne stają się rozstrzygnięcia na płaszczyźnie technicznej, przesądzające ostatecznie o tym, czy określony rodzaj nakładów na środki trwałe prowadzi do ich unowocześnienia, czy też nie. W większości przypadków jednoznaczne rozstrzygnięcie o charakterze dokonanych prac nie może się obyć bez zasięgnięcia specjalistycznej opinii biegłych.

Ponadto zauważyć należy, iż tutejszy organ w ramach postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej nie jest władny rozstrzygnąć, czy dany środek trwały został zmodernizowany czy wyremontowany. W takiej sytuacji niniejsza interpretacja indywidualna opiera się wyłącznie na stanowisku Spółki przyporządkowanemu opisanemu we wniosku stanowi faktycznemu.

W konsekwencji, skoro Spółka wskazuje, że dokonała modernizacji posiadanego środka trwałego służącego działalności strefowej poprzez wymianę posadzki w hali to w myśl § 6 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia wydatki te kwalifikują się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji, bez względu czy Spółka zaliczana jest do małych/średnich czy dużych przedsiębiorstw.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.