IBPBI/2/423-189/13/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (kino/teatr) w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (kino/teatr) w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jako pracodawca zatrudniający ponad 20 pracowników utworzył zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Siedziba podatnika znajduje się w małej miejscowości, dlatego też chciałby on przeznaczyć część nowego, wybudowanego przez siebie budynku (biurowca), w którym będzie mieścić się Jego siedziba na cele socjalne (kulturalno-rozrywkowe), poprzez utworzenie w wydzielonej części tego budynku kina/teatru. Kino znajdowałoby się w wyodrębnionej części i byłoby przeznaczone dla mieszkańców - w tym również pracowników Podatnika - zamieszkałych w miejscowości, w której ma On siedzibę.

Podatnik zamierza utworzyć kino jako zakładowy obiekt socjalny i dofinansować jego działalność z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. W tym celu zamierza zwiększyć odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ponadto zamierza dostosować część wybudowanego budynku do potrzeb obiektu socjalnego (kina), które ma się znajdować w tym budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty utrzymania zakładowego obiektu socjalnego jakim jest kino/teatr, w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty utrzymania zakładowego obiektu socjalnego jakim jest kino/teatr w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, będą stanowiły koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r. Nr 592, zwaną dalej "Ustawą", przez zakładowe obiekty socjalne należy rozumieć ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki, kluby dziecięce i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej. Zakładowe obiekty socjalne stanowiące własność pracodawcy, w tym kino/teatr będące obiektami służącymi działalności kulturalnej mogą być dofinansowane ze środków zgromadzonych na Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, zgodnie z art. 1 ust. 1 Ustawy. Koszty utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, koszty remontów obiektów socjalnych oraz amortyzacja obiektów bazy socjalnej są kosztami podstawowej działalności zakładu pracy, które pokrywane są przez pracodawcę. Pracodawca w szczególności pokrywa w ramach swojej działalności podstawowej m.in. koszty związane z bieżącą eksploatacją obiektu, np. woda, gaz, ogrzewanie, wydatki na remonty, konserwacje, adaptację, wynagrodzenia wraz z dodatkami dla pracowników obsługujących obiekty socjalne. Natomiast z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych może być dofinansowywana jedynie działalność obiektów socjalnych w części nie stanowiącej podstawowych kosztów utrzymania, czy remontów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 55 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, zwanej dalej "u.p.d.o.p."), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. A zatem, z przepisu tego jednoznacznie wynika, że kosztem uzyskania przychodów dla pracodawcy będą koszty utrzymania obiektów socjalnych, w tym również wyodrębnionej części budynku (biurowca), w której będzie mieścić się kino/teatr, w części niepokrytej środkami zgromadzonymi na zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, czyli sfinansowane ze środków własnych jednostki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w tym celu, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, iż wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 u.p.d.o.p., zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 55 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów utrzymania zakładowych obiektów socjalnych, w części pokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. A contrario, przepis ten pozwala na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowych obiektów socjalnych w części niepokrytej ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, po spełnieniu przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zakładowymi obiektami socjalnymi są, w myśl art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 592 z późn. zm.), ośrodki wczasowe i kolonijne, domy wypoczynkowe, sanatoria, ogrody działkowe, obiekty sportowo-rekreacyjne, żłobki, kluby dziecięce i przedszkola oraz obiekty służące działalności kulturalnej. Z unormowania tego jednoznacznie wynika, iż wolą ustawodawcy było objęcie tym przepisem budynków (zespołu budynków, (...), itp. lub urządzeń terenowych - za Słownikiem języka polskiego. Tom I-III., pod red. M. Szymczaka, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1979 r.) będących własnością zakładu i służących działalności socjalnej, których koszty utrzymania - co do zasady - obowiązany jest ponosić zakład pracy.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć część nowego, wybudowanego przez siebie budynku (biurowca), w którym będzie mieścić się jego siedziba, na cele socjalne kulturalno-rozrywkowe, poprzez utworzenie w wydzielonej części budynku kina/teatru. Kino/teatr w myśl ww. art. 2 ust. 4 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych może być zakładowym obiektem socjalnym.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na utrzymanie zakładowego obiektu socjalnego (kino/teatr) w części niepokrytej środkami z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.