IBPBI/2/423-1887/10/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 20 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych posiadania dwóch zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych posiadania dwóch zezwoleń na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE lub Strefa). Działalność na terenie SSE prowadzona jest na podstawie zezwolenia nr 14 wydanego w dniu 21 listopada 1997 r., zmienionego decyzją Ministra Gospodarki z 16 czerwca 2004 r. Rodzaj prowadzonej działalności wskazany w zezwoleniu obejmuje działalność gospodarczą, prowadzoną na terenie Strefy, rozumianą jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie Strefy. W związku z rozbudową przedsiębiorstwa, Spółka wystąpiła o uzyskanie kolejnego zezwolenia strefowego i otrzymała je w dniu 16 listopada 2010 r. (zezwolenie nr...).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji, w której Spółka posiada dwa zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE, ma obowiązek dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z art. 9 ustawy o p.d.o.p., odrębnie dla każdego z tych zezwoleń... A w konsekwencji czy musi ustalać dochód podlegający zwolnieniu dla każdego z zezwoleń odrębnie, czy też w świetle art. 7 ust. 3 i 4 ustawy o p.d.o.p. wystarczającym jest łączne ustalenie dochodu Spółki uzyskanego na terenie SSE (w ramach obydwu zezwoleń), korzystającego ze zwolnienia podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Zdaniem Spółki, w przypadku posiadania dwóch zezwoleń na prowadzenie działalności w SSE brak jest przepisów, które nakładałyby na Spółkę obowiązek prowadzenia ewidencji dla celów p.d.o.p. dla każdego z zezwoleń odrębnie.

Zgodnie z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274), dochody uzyskane z działalności gospodarczej przez osobę prawną na terenie strefy w ramach zezwolenia są zwolnione z podatku dochodowego na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. W art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej "ustawa o p.d.o.p.") stwierdzono, iż warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie określonym w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1984 r. o Specjalnych Strefach Ekonomicznych przy czym zwolnienie to dotyczy wyłącznie dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy. Konsekwentnie zwolnieniem podatkowym objęty jest dochód z działalności gospodarczej:

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o p.d.o.p., przy ustaleniu dochodów nie uwzględnia się przychodów i kosztów, jeżeli dochody z tych źródeł są wolne od podatku. Z cytowanych przepisów wynika zatem jedynie obowiązek Spółki do rozdzielenia kosztów i przychodów związanych z działalnością strefową oraz poza strefową. Obowiązku do prowadzenia odrębnej ewidencji dla każdego z zezwoleń nie nakładają również przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych. W § 5 ust. 4 i 5 tego rozporządzenia jest jedynie mowa o tym, iż zwolnienie z podatku dochodowego przysługuje wyłącznie z tytułu działalności prowadzonej na terenie strefy oraz że w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Zgodnie ze wskazanymi przepisami, obowiązek ustalania odrębnego wyniku odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy ten sam podatnik prowadzi jednocześnie działalność na terenie Strefy i poza nią. Należy stwierdzić zatem, iż z wykładni językowej zacytowanych wyżej przepisów nie można wyprowadzić obowiązku Spółki do prowadzenia oddzielnej księgowości podatkowej z tytułu posiadania dwóch zezwoleń. Stanowisko to jest zgodne z dotychczasową linią interpretacyjną organów podatkowych, czego przykładem może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 10 maja 2010 r. (Znak: IPPB1/415-640/10-2/ES), czy interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 kwietnia 2010 r. (Znak: IBPBI/2/423-92/10/JD).

Równocześnie podkreślono, iż Spółka zdaje sobie sprawę z konieczności prowadzenia ewidencji w ten sposób, aby możliwe było wyodrębnienie środków trwałych związanych z każdym z zezwoleń, gdyż jest to konieczne dla prawidłowego rozliczenia projektów inwestycyjnych pod kątem wypełnienia warunków określonych w każdym zezwoleniu, a także dla ustalenia kosztów inwestycji, co pozwoli precyzyjnie określić limit pomocy publicznej przysługującej Spółce z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.