IBPBI/2/423-186/09/PH

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-186/09/PH

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, której nieściągalność została udokumentowana postanowieniem Sądu o umorzeniu postępowania upadłościowego w związku z brakiem środków dłużnika niezbędnych do dalszego prowadzenia tego postępowania - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, której nieściągalność została udokumentowana postanowieniem Sądu o umorzeniu postępowania upadłościowego w związku z brakiem środków dłużnika niezbędnych do dalszego prowadzenia tego postępowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka w 2006 r. przekazała na drogę postępowania sądowego trudną do odzyskania należność za sprzedany towar. Na wierzytelność Spółka utworzyła odpis aktualizujący. Po otrzymaniu prawomocnego nakazu zapłaty Spółka skierowała sprawę do egzekucji komorniczej, a odpis aktualizujący w kwocie netto zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 26a w zw. z ust. 2a, uznając nieściągalność wierzytelności za uprawdopodobnioną. Wierzytelność, o której mowa, uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 została zarachowana jako przychody należne.

Komornik sądowy przekazał akta sprawy do Urzędu Skarbowego do dalszego prowadzenia egzekucji, który to zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego został wyznaczony do prowadzenia łącznej egzekucji. Naczelnik Urzędu Skarbowego zawiesił postępowanie, a następnie je umorzył, podając w uzasadnieniu, że Sąd Rejonowy ogłosił upadłość Dłużnika (Postanowienie Sądu z dnia 3 lipca 2007 r., prawomocne z dniem 20 lipca 2007 r.) Postanowienie o umorzeniu postępowania egzekucyjnego Naczelnik Urzędu Skarbowego wydał dnia 16 października 2007 r. (data wpływu do Spółki: 23 października 2007 r.).

W związku z zaistniałą sytuacją Spółka zdecydowała o zgłoszeniu swojej wierzytelności do masy upadłościowej - uzyskała jednak z Sądu informację, że dnia 15 października 2007 r. umorzono postępowanie upadłościowe Dłużnika. Postanowienie stało się prawomocne z dniem 11 marca 2008 r. Umorzenie nastąpiło z uwagi na brak środków na dalsze prowadzenie postępowania, a w toku postępowania nie sporządzono listy wierzytelności. Sąd nie dostarczył Spółce odpisu Postanowienia o umorzeniu postępowania upadłościowego, gdyż Spółka nie była stroną postępowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie otrzymanej z Sądu Rejonowego informacji, iż Sąd wydał Postanowienie o umorzeniu postępowania upadłościowego z uwagi na brak środków na dalsze prowadzenie postępowania można zaliczyć wierzytelność (w kwocie netto) do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 25 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki opisana wierzytelność może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym Postanowienie Sądu o umorzeniu postępowania upadłościowego stało się prawomocne. Spółka uważa, że nieściągalność wierzytelności została udokumentowana w sposób opisany w art. 16 ust. 2 pkt 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie wartość należności nieściągalnej w tej części, od której dokonane odpisy aktualizujące zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć do przychodów podlegających opodatkowaniu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26a nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące wartość należności, określone w ustawie o rachunkowości, od tej części należności, która była uprzednio zaliczona na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o p.d.o.p. do przychodów należnych, a ich nieściągalność została uprawdopodobniona na podstawie art. 16 ust. 2a pkt 1.

Odpis aktualizujący zmniejsza należność od dłużników znajdujących się w różnych sytuacjach uniemożliwiających im wywiązywanie się w całości bądź części z obciążającego ich zobowiązania - do wysokości należności, której zapłata lub ściągalność, z uwzględnieniem stopnia prawdopodobieństwa, jest możliwa. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4e przychodem jest równowartość odpisów aktualizujących wartość należności, uprzednio zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku ustania przyczyn, dla których dokonano tych odpisów.

Zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 1 ustawy o p.d.o.p. nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 26a, w szczególności jeżeli:

a.

dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo

b.

zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, albo

c.

wierzytelność została potwierdzona prawomocnym orzeczeniem sądu i skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo

d.

wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w ust. 2.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 25, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1.

postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo

2.

postanowieniem sądu o:

a)

oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub

b)

umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub

c)

ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3.

protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a) ustawy o p.d.o.p. wynika, że wierzytelności odpisane jako nieściągalne zarachowane uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 do przychodów należnych, odpisane jako nieściągalne zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, których nieściągalność została udokumentowana w sposób określony przepisami art. 16 ust. 2 ww. ustawy, stanowią koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania stwierdzić należy, iż ustawodawca uzależnił możliwość zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów niezapłaconych wierzytelności od spełnienia konkretnych warunków. Ponadto wierzytelności te, w celu zakwalifikowania ich do kosztów uzyskania przychodów, powinny zostać udokumentowane w sposób wskazany w art. 16 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. Jakikolwiek inny dokument (lub jego brak) niż wymieniony w tym przepisie nie może dokumentować faktu nieściągalności wierzytelności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika m.in., że Spółka nie znajduje się w posiadaniu postanowienia o umorzeniu postępowania upadłościowego wydanego przez Sąd Rejonowy, jedynie powzięła informację z Sądu, że w dniu 15 października 2007 r. nastąpiło umorzenie postępowania upadłościowego dłużnika. Skoro zatem Spółka nie dysponuje dokumentami świadczącymi o nieściągalności wierzytelności, to brak jest podstaw do zaliczenia jej w koszty uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl