IBPBI/2/423-1801/10/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 3 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 18 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wynajem stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia przez kontrahentów nierezydentów Rzeczypospolitej Polskiej należy zakwalifikować do przychodów, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr I/7)

W dniu 3 grudnia 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia czy wynajem stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia przez kontrahentów nierezydentów Rzeczypospolitej Polskiej należy zakwalifikować do przychodów, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 3 lutego 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1755/10/BG, IBPBI/2/423-1796/10/BG, IBPBI/2/423-1797/10/BG, IBPBI/423-1798/10/BG, IBPBI/2/423-1799/10/BG, IBPBI/2/423-1800/10/BG, IBPBI/2/423-1801/10/BG, IBPBI/2/423-1802/10/BG, IBPBI/2/423-1803/10/BG, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 18 lutego 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności Spółka będzie kupować usługi od kontrahentów niebędących rezydentami Rzeczypospolitej Polskiej, w tym:

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy do przychodów, z tytułu wynajęcia stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia ma zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 1 albo pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr I/7)

Zdaniem Spółki, do kwot wypłacanych zagranicznym podmiotom, z tytułów wymienionych w poz. 54 wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (w dalszej części "u.p.d.o.p.").

Pierwszoplanowe znaczenie w omawianej sprawie ma wykładnia art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p., który stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

Katalog usług wymienionych w cytowanym przepisie ma charakter otwarty, o czym świadczy zastosowanie przez ustawodawcę sformułowania "oraz świadczenia o podobnym charakterze". Użycie tego zwrotu nie może jednak prowadzić do nadinterpretacji prawa podatkowego, poprzez jego rozumienie maksymalnie szeroko.

Według opinii Spółki, nie powinno się klasyfikować do wyżej wymienionego katalogu czynności stricte technicznych, jak np. usługi wytworzenia na zlecenie produktu. Tego typu działania nie mają bowiem nic wspólnego ze świadczeniami, o których mowa w pkt 2a omawianego artykułu, a które wymagają od podmiotu wykonującego pełnej aktywności twórczej, na przykład w przypadku usługi reklamy usługodawca musi podjąć wysiłek w związku ze stworzeniem pomysłu na spot reklamowy, natomiast w przypadku usług doradczych świadczący ma za zadanie stworzenie najbardziej optymalnego rozwiązania dla usługobiorcy. Zatem dokonując oceny, czy Spółka będzie miała do czynienia z usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem u źródła, jednym z głównych kryteriów branych pod uwagę powinien być jej twórczy charakter.

Spółka będzie uczestniczyć w targach i wystawach organizowanych poza terytorium kraju. W celu właściwego zaprezentowania własnych towarów, wynajmuje stoiska wystawiennicze (określoną przestrzeń w pawilonie handlowym) i niezbędne wyposażenie do jego utworzenia (np. meble, projektory). Według opinii Spółki, należności wypłacane nierezydentom z tytułu wynajmu przyrządów niezbędnych do utworzenia stoiska, nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła. Należy zauważyć, że najem tego rodzaju przedmiotów nie mieści się w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. Co istotne wynajęte przedmioty pozwalają jedynie na estetyczne przedstawienie oferty firmy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - ograniczony obowiązek podatkowy.

Przepis art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów:

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533), podatek dochodowy od przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 21 ust. 3 pkt 2 tej ustawy, ustala się w wysokości:

Stosownie do art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Jeżeli polski podatnik (płatnik) dokonuje wypłat należności z tytułu świadczeń, o których mowa w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. na rzecz nierezydenta, mającego siedzibę lub zarząd w kraju, z którym Polska zawarła umowę w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu pierwszeństwo mają przepisy tej umowy międzynarodowej. W przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy u.p.d.o.p.

Przepisy prawa podatkowego, nie zawierają definicji urządzenia handlowego. Zatem, aby wyjaśnić sens tego pojęcia, należy sięgnąć do języka potocznego wyrażonego w określeniach słownikowych. Według "Słownika Języka Polskiego" (PWN Warszawa 1996 r. tom III, str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów, służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę. Przymiotnik "handlowy" oznacza natomiast "odnoszący się do handlu jako obrotu towarami, podlegający na kupnie-sprzedaży " Mały Słownik Języka Polskiego" (PWN Warszawa 1994 r. str. 247). Z definicji tych wynika, iż urządzenie ma służyć do wykonywania danej czynności, a zatem wynajem stanowiska handlowego wraz z wyposażeniem, można uznać za takie urządzenie, bowiem służy do wykonywania czynności, w przedstawionej sprawie jest to właściwa prezentacja produktów. Tym samym wynajęte stoisko i jego wyposażenie należy zakwalifikować do urządzeń handlowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności będzie uczestniczyć w targach i wystawach organizowanych poza terytorium kraju. W celu właściwego zaprezentowania własnych towarów, wynajmie stoiska wystawiennicze (określoną przestrzeń w pawilonie handlowym) i niezbędne wyposażenie do jego utworzenia (np. meble, projektory).

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż uzyskiwane przez podmioty zagraniczne przychody osiągane z tytułu wynajmu stanowiska handlowego i wyposażenia niezbędnego do jego utworzenia na rzecz Spółki w opisanym zdarzeniu przyszłym mieszczą się w kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. jako użytkowanie urządzenia handlowego. Tym samym podlegają one opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., o ile przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania nie będą stanowiły inaczej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr I tj. I/1, I/2, I/3, I/4, I/5, I/6, I/8 oraz pytanie nr II) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.