IBPBI/2/423-1724/10/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2010 r. (data wpływu do Organu 29 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 28 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków na eksploatację samochodów osobowych będących w ewidencji środków trwałych oddziału niemieckiego sporządzającego samodzielnie bilans - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2010 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów wydatków na eksploatację samochodów osobowych będących w ewidencji środków trwałych oddziału niemieckiego sporządzającego samodzielnie bilans.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka użytkuje samochody osobowe będące w ewidencji środków trwałych oddziału niemieckiego sporządzającego samodzielnie bilans. Samochody te widnieją w ewidencji środków trwałych tego oddziału i są amortyzowane przez ten oddział. Natomiast w związku z faktem, iż samochody są użytkowane tylko i wyłącznie przez zarząd siedziby spółki polskiej i na potrzeby działalności w Polsce, koszty amortyzacji tych samochodów w całości są "przerzucane" (zgodnie z zasadą wyrażoną w umowie w sprawie unikania podwójnego opodatkowania miedzy Polską a Niemcami) w koszty działalności siedziby Spółki zarejestrowanej w Polsce. Spółka polska zalicza do kosztów podatkowych koszty ich eksploatacji oraz "przerzucone" koszty amortyzacji samochodów. Spółka nie ewidencjonuje ich przebiegu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy samochody osobowe będące w ewidencji oddziału niemieckiego spółki stanowią majątek Spółki, a w związku z tym czy spółka prawidłowo zalicza do kosztów podatkowych roku 2010 koszty ich eksploatacji (bez tworzenia tak zwanej kilometrówki) oraz "przerzucane" koszty ich amortyzacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 51 stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Poza wątpliwościami jest fakt, iż samochody, jako środek transportu zarządu spółki, użytkowane są na jej potrzeby. W związku z tym wydatki na użytkowanie tych samochodów bez wątpienia związane są z osiągnięciem przychodu. Z kolej w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawodawca wyłączył do określonej kwoty (tak zwanej kilometrówki) wydatki na użytkowanie samochodów osobowych niestanowiących składników majątku spółki. Ustawodawca obwarunkował możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na samochody nie będące składnikiem majątku spółki od prowadzenia ich ewidencji.

Kluczowym pojęciem jest składnik majątku spółki. W przypadku gdy samochody osobowe stanowią składnik majątku spółki podatnik nie musi prowadzić ewidencji ich przebiegu. Prowadzenie ewidencji jest warunkiem koniecznym zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych do określonej wysokości.

Samochody osobowe widniejące w ewidencji oddziału stanowią składnik majątku spółki i w związku tym spółka nie musi prowadzić ewidencji ich przebiegu.

Ustawodawca definiując składniki majątkowe odniósł się wprost poprzez art. 4a do definicji aktywów zawartej w ustawie o rachunkowości - cyt. "Ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3".

Według legalnej definicji zawartej w art. 3 ust. 1 ustawy o rachunkowości, przez aktywa należy rozumieć kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Tak jak zostało to powiedziane wcześniej samochody osobowe są w posiadaniu oddziału niemieckiego. Wiadomym jest, że odział ten nie stanowi osobnego bytu prawnego, jest tylko wydzieloną częścią tego samego przedsiębiorstwa. Wszystkie składniki majątku oddziału w tym samochody, są w pełni kontrolowane przez jednostkę, gdyż stanowią własność jednego przedsiębiorstwa. Wartość samochodów jest w sposób wiarygodny określona. Użytkowanie samochodów przynosi jednostce korzyści ekonomiczne. W związku z tymi faktami, samochody osobowe będące w ewidencji oddziału a użytkowane przez zarząd spółki na potrzeby działalności w Polsce wpisują się w definicję aktywów, o której mowa w ustawie o rachunkowości, a co za tym idzie stanowią składnik majątku spółki, o którym mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Dodatkowo art. 51 ust. 1 ustawy rachunkowości podtrzymuje tezę, iż aktywa oddziału stanowią część aktywów kontrolowanych przez jednostkę. Aktywa oddziału wraz z innymi składnikami bilansu łączy się i wykazuje w sprawozdaniu łącznym spółki. Sprawozdanie łączne (ze wszystkimi oddziałami) stanowi pełny obraz mówiący o wielkości, wynikach oraz innych parametrach przedsiębiorstwa, w tym o kontrolowanych przez nią aktywach.

W związku z powyższym, Spółka postępuje jak najbardziej prawidłowo zaliczając do kosztów wydatki związane z użytkowaniem samochodów w pełnej wysokości. Nie ma też obowiązku prowadzenia ewidencji ich przebiegu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

* zostały poniesione przez podatnika,

* pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

* ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

* nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.

Powyższe ograniczenie zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu używania samochodów odnoszą się do samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika.

Zgodnie z art. 4a pkt 2 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o składnikach majątkowych oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3.

Zatem do ustalenia jaki przedmiot stanowi składnik majątkowy należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie jest mowa o aktywach rozumie się przez to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Aktywa dzielą się na aktywa trwałe i obrotowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 13 powyższej ustawy, przez aktywa trwałe rozumie się aktywa jednostki, które nie są zaliczane do aktywów obrotowych, o których mowa w pkt 18.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości, ilekroć w ustawie jest mowa o środkach trwałych rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

W myśl powyższych uregulowań samochód osobowy stanowi rzeczowe aktywa trwałe. Będzie zatem składnikiem majątkowym w myśl u.p.d.o.p.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku Spółka ponosi koszty z tytułu użytkowania samochodu będącego w ewidencji środków trwałych jej oddziału. Ponosi również ekonomiczny ciężar odpisów amortyzacyjnych.

Odnosząc przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż oddział Spółki w Niemczech nie jest odrębnym od tej Spółki podmiotem, stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część tej Spółki. Tak więc przedmiotowy samochód osobowy, widniejący w ewidencji majątku trwałego oddziału, stanowi majątek Spółki.

Ograniczenie zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. nie będzie zatem miało zastosowania w przedmiotowej sprawie. Przedmiotowy samochód osobowy stanowi składnik majątkowy Spółki, mimo iż znajduje się w ewidencji prowadzonej przez jej oddział.

Stanowisko Wnioskodawcy, iż dla użytkowanych na potrzeby jej siedziby samochodów osobowych, figurujących w ewidencji środków trwałych oddziału, nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu, a tym samym może zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów koszty ich eksploatacji w pełnej wysokości jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.