IBPBI/2/423-1714/10/CzP - Możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do wysokości wynikającej z wykazu stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do wysokości wynikającej z Wykazu - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do wysokości wynikającej z Wykazu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest sprzedaż i serwis samochodów. Jednocześnie Spółka posiada samochody osobowe zakwalifikowane jako jej środki trwałe podlegające amortyzacji, które są wykorzystywane w szczególności do następujących celów:

* służbowych (Company Cars),

* demonstracyjnych, w tym także do jazd testowych (Demo Cars),

* dostarczania samochodów zastępczych na czas serwisu (Mobilo Cars),

* wynajmu samochodów (Rented Cars).

Amortyzacja przedmiotowych samochodów dla celów podatkowych dokonywana jest w okresach miesięcznych, metodą liniową z zastosowaniem standardowej 20% stawki amortyzacyjnej wynikającej z Wykazu stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz) stanowiącego załącznik do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej u.p.d.o.p.).

Co do zasady, Spółka zalicza odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów. W przypadku samochodów osobowych, których wartość początkowa przewyższa równowartość 20.000 Euro przeliczonej na złote, tylko część odpisów amortyzacyjnych stanowi koszt uzyskania przychodu. Mianowicie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p., odpisy amortyzacyjne od samochodów osobowych w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 Euro przeliczone na złote nie stanowią kosztu uzyskania przychodu Spółki.

Wyżej wskazane samochody po pewnym okresie eksploatacji są następnie sprzedawane. Średni czas po jakim Spółka sprzedaje samochody osobowe wynosi 36 miesięcy.

W chwili obecnej, Spółka planuje obniżenie stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do samochodów osobowych amortyzowanych metodą liniową zgodnie z zasadami określonymi w art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p.

Wydatki, które poniosła Spółka na nabycie samochodów osobowych nie były i nie są aktualizowane dla celów podatkowych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w przypadku stosowania obniżonej stawki amortyzacyjnej na podst. art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. możliwe jest podwyższenie uprzednio obniżonej stawki do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż standardowa stawka wynikająca z Wykazu (podwyższenie powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego).

Zdaniem Spółki, przyjęcie obniżonych stawek amortyzacji, a następnie ich podwyższenie do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż maksymalnej określonej w Wykazie, jest zgodne z przepisami u.p.d.o.p.

Zgodnie z obecnym brzmieniem art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p., zmiany stawki amortyzacyjnej dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zdaniem podatnika, zakres zmiany stawki w rozumieniu powyższego przepisu oznacza także możliwość podwyższenia stawki poprzednio obniżonej.

Należy zwrócić uwagę, iż przepis ten w brzmieniu sprzed wspomnianej nowelizacji zezwalał wprost na "obniżenie stawki bądź przyjęcia w poprzedniej wysokości", podczas gdy znowelizowane brzmienie artykułu dotyczy jej "zmiany". Tym samym, w opinii Spółki, zmiana art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p. pozwala na ustalanie wysokości stawek amortyzacji dla celów podatkowych poprzez ich obniżanie i podwyższanie, jednak do wysokości przewidzianej w Wykazie.

Ponadto, w uzasadnieniu do nowelizacji u.p.d.o.p. wprowadzającej powyższą zmianę ustawodawca stwierdził, iż zmiana regulacji "podyktowana była koniecznością dostosowania ustaw podatkowych z rozwiązaniami przyjętymi w ustawie o rachunkowości oraz stworzenia mocniejszego elementu polityki podatkowej prowadzonej przez podatników. Podatnicy będą mogli w okresie ponoszenia strat podatkowych zaplanować maksymalnie obniżone stawki amortyzacyjne i powrócić do stawek, tj. wyższych kosztów podatkowych, w okresie osiągania dochodów, a tym samym odpowiednio wpływać na wysokość straty podatkowej i dochodu do opodatkowania."

Możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych została również potwierdzona w interpretacji Ministerstwa Finansów z dnia 9 czerwca 2004 r., zgodnie z którą "zmiana stawki (zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej) może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym zastrzeżeniem, że stawki te nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych". (odpowiedź Ministerstwa Finansów z 9 czerwca 2004 r. na pytanie Dobrej Firmy, opubl. Rzeczpospolita - Dobra Firma z 17 czerwca 2004 r., jednakże pismo to odnosi się do art. 22i ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) oraz w licznych interpretacjach indywidualnych prawa podatkowego, m.in. w:

* interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2010 r. Znak ITPB3/423-595/09/MK),

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 października 2008 r. Znak IBPB3/423-635/08/BG),

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lutego 2010 r. Znak IBPBI/2/423-246/10/PC).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 u.p.d.o.p., podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

W myśl art. 16h ust. 2 u.p.d.o.p., podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 u.p.d.o.p., odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś z art. 16i ust. 5 u.p.d.o.p., podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik, który wybrał metodę amortyzacji określoną w art. 16i u.p.d.o.p. ma zatem możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 u.p.d.o.p., podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia /podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż Spółka ma prawo, na zasadach wyżej przedstawionych, dokonać podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub ich dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 2 i 4 wydano odrębne interpretacje indywidualne.

Jednocześnie informuje się, iż wydając niniejszą interpretację nie wzięto pod uwagę powołanych przez Wnioskodawcę pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego, potwierdzających, jego zdaniem, prezentowane przez niego stanowisko. Interpretacje te nie stanowią bowiem źródła prawa i zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podatników.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.