IBPBI/2/423-17/09/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 8 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy powstaną różnice kursowe w momencie wypłaty transzy pożyczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy powstaną różnice kursowe w momencie wypłaty transzy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarta umowę pożyczki z kontrahentem zagranicznym w walucie PLN, która będzie wypłacana transzami. Pożyczka zostanie wypłacona w RON, a strony ustalają, że kursem wymiany będzie średni kurs publikowany przez NBP obowiązujący w dniu poprzedzającym wypłatę pożyczki. Spłata pożyczki dokonywana będzie w EUR, RON lub PLN, przy czym w przypadku spłaty w RON lub EUR raty spłaty przeliczane będą według średniego kursu publikowanego przez NBP w dniu poprzedającym spłatę całości lub części pożyczki. Wypłaty poszczególnych transz pożyczki dokonywane będą z rachunku walutowego Spółki, na którym to znajdują się środki walutowe zakupione według różnych kursów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka powinna rozpoznać zrealizowane różnice kursowe w momencie wypłaty transzy pożyczki wynikające z kursu określającego wartość transzy pożyczki zgodnie z umową w PLN a rozchodem waluty wg kursu średnioważonego środków walutowych zgromadzonych na rachunku walutowym Spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice te powstaną pomiędzy kursem wypłaty pożyczki, tj. średnim NBP z dnia poprzedzającego wypłatę a kursem średnioważonym środków walutowych znajdujących się na rachunku Spółki, z którego dokonano wypłaty.

W art. 15a ust. 2 i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) - dalej u.p.d.o.p., ustawodawca podatkowy wyspecyfikował przypadki, w których różnice kursowe powstają oraz wskazał w jaki sposób winny one być ustalane. Co ważne przepisy takie zawierają zamknięty katalog okoliczności implikujących powstanie podatkowych różnic kursowych.

Zgodnie z dyspozycją tych przepisów dodatnie różnice kursowe powstają jeżeli wartość:

O ujemnych różnicach kursowych można mówić w analogicznych sytuacjach jak zostały opisane powyżej, ale gdy przy zastosowaniu tak zdefiniowanych metod podatnik poniesie stratę ekonomiczną. Ustawodawca przewiduje zatem konieczność wyznaczenia różnic kursowych, w przypadku, w którym podatnik posiada własne środki w walucie obcej.

Podatkowe różnice kursowe powstaną dopiero wraz z "rozchodowaniem" środków w walucie, tj. np. gdy podatnik sprzeda walutę lub dokona zapłatę z rachunku walutowego.

Wyznaczając różnice kursowe podatnik powinien dokonywać wyceny środków według kursu faktycznie zastosowanego.

Jednocześnie w art. 15a ust. 8 u.p.d.o.p. zostało wskazane, że podatnicy wyznaczają kolejność wyceny środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej, o której mowa w art. 15a ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p., według przyjętej metody stosowanej w rachunkowości, której nie mogą zmieniać w trakcie roku podatkowego. Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że jeżeli zgodnie z zasadami rachunkowości, jakie spółka stosuje, przy wycenie należy odwołać się do metody kurs średnioważony, to zdaniem Spółki sposób postępowania jest prawidłowy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowego od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Natomiast w myśl art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

Z treści powyższych przepisów wynika, że różnice kursowe, mające wpływ na podstawę opodatkowania mogą powstać w dacie spłaty kredytu, który został zaciągnięty i spłacony w walucie obcej. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowy pożyczki z kontrahentem zagranicznym w walucie PLN przewalutowanej na RON lub EURO. W wyniku tej operacji powstałe różnice kursowe nie mogą być uznane za dodatnie bądź ujemne wpływające na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Jednak dokonane przeawlutowanie może wywoływać skutki po stronie przychodów i kosztów uzyskania przychodów Spółki. Od 1 stycznia 2009 r. ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316):

- dodano w art. 12 ust. 1, pkt 10 zgodnie z którym przychodami są przychody osiągnięte w związku ze zwrotem lub otrzymaniem pożyczki (kredytu), jeżeli pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, w przypadku gdy:

- art. 16 ust. 1, pkt 10a otrzymał brzmienie, nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

- pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

- pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

W związku z powyższym w przedmiotowym stanie faktycznym nie powstaną różnice kursowe w momencie wypłaty transzy pożyczki, gdyż mamy do czynienia z przewalutowaniem pożyczki. Jednak w sytuacji w której Spółka (pożyczkodawca) otrzyma środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału:

* w wysokości niższej od udzielonej pożyczki, różnica pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki a kwotą zwróconego kapitału będzie stanowić dla niej koszt uzyskania przychodu;

* w wysokości wyższej od udzielonej pożyczki, różnica pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki a kwotą zwróconego kapitału będzie stanowić dla niej przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.