IBPBI/2/423-1686/13/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2013 r. (data złożenia do tut. BKIP 19 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za remont wydatków związanych z wymianą elementów dźwigów obejmujących koszt demontażu i zainstalowania nowych elementów i możliwości ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy z funduszu remontowego - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2013 r. złożono do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za remont wydatków związanych z wymianą elementów dźwigów obejmujących koszt demontażu i zainstalowania nowych elementów i możliwości ich zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy z funduszu remontowego.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia Mieszkaniowa zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm., dalej "uosm"), tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych, który zgodnie z § 6 ust. 4 "Regulaminu funduszu na remonty zasobów mieszkaniowych, w tym funduszu na docieplenie ścian zewnętrznych budynków mieszkalnych, stanowiącego subfundusz funduszu remontowego" i załącznikiem nr 2 wprowadza regulacje, dotyczące szczególnego zadania remontowego "Wymiana dźwigów w zasobach mieszkaniowych." Przepisy ww. regulaminu stanowią, że do remontu budynku mieszkalnego zalicza się m.in. remont części wspólnej budynku np. dźwigów.

Fundusz tworzony jest przez Spółdzielnie z następujących środków:

* opłat (odpisów) wnoszonych przez użytkowników lokali,

* uzyskanych przez Spółdzielnię odszkodowań z tytułu szkód w zasobach mieszkaniowych, których koszt likwidacji stanowił wydatki z funduszu remontowego,

* dochodu z nadwyżki bilansowej, w razie podjęcia odpowiedniej uchwały Walnego Zgromadzenia,

* dodatkowych wpłat użytkowników lokali, finansujących w części ustalone z nimi zadania remontowe,

* innych środków określonych odrębnymi przepisami.

Odpisy na fundusz remontowy stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z uwagi na art. 6 ust. 3 uosm o tworzeniu funduszu na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy te stanowią koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Spółdzielnia zamierza rozpocząć prace związane z remontem dźwigów osobowych i osobowo-towarowych zamontowanych w budynkach mieszkalnych zlokalizowanych w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej. Spółdzielnia posiada 76 dźwigów zamontowanych w okresie od 1980 r. do 1989 r., które są w znacznym stopniu wyeksploatowane. Planowany okres wymiany dźwigów to 2014 - 2031 r. Remont dźwigów obejmie: wymianę kabiny, ramy kabinowej, napędu, drzwi, instalacji elektrycznej, sterowni dźwigu, zespołu napędowego, kaset wezwań, dostosowanie oświetlenia, przeciwwagi, malowanie szybu i maszynowni dźwigu, wymianę wykładziny w maszynowni, wymianę prowadnic. Wyżej wymienione prace nie będą wpływały na gabaryty i parametry obecnego szybu windy, trwale osadzonego w ścianach kondygnacyjnych budynku mieszkalnego. Remont dźwigów nie przyczyni się do wzrostu wartości użytkowej, a jego celem jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego składnika majątkowego, nie spowoduje zmian w jego użytkowaniu, przeznaczeniu, konstrukcji i konserwacji. Według opinii rzeczoznawcy budowlanego w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie techniki i technologii wykonawstwa, zakres powyższych prac jest odtworzeniem dotychczasowych części budynku do stanu pierwotnego. Wyżej wymienione roboty w pełni kwalifikują się do robót typowo remontowych i w całym zakresie mają charakter remontu budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki związane z wymianą elementów dźwigu obejmujące koszt demontażu wymienionych elementów dźwigu oraz koszt zainstalowania nowych należy uznać za remont i całość kosztów zaliczyć w dacie poniesienia w ciężar funduszu remontowego, którego odpisy stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółdzielni, całość wydatków związanych z remontem dźwigów osobowych i osobowo-towarowych należy zakwalifikować jako remont. Wymiana zużytych elementów dźwigów w czasie jego użytkowania ma na celu odtworzenie pierwotnego stanu technicznego i wartości użytkowej urządzenia bez zmiany jego charakteru.

NSA w wyroku z 27 listopada 2000 r. wskazał "Wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych-można uznać za remont." NSA w wyroku z 5 grudnia 2003 r. (I SA/Gd 357/2001 PSP) stwierdził, że przez remont należy rozumieć "wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych".

Ponadto zgodnie z regulaminem funduszu na remonty Spółdzielni Mieszkaniowej, wśród robót zaliczanych do remontu budynku mieszkalnego zalicza się remonty części wspólnych budynku m.in. dźwigów. Zużyte dźwigi zostaną zastąpione nowymi urządzeniami, które z uwagi na postęp techniczny wykonane zostaną z innych materiałów, nie zmieni się jednak ich przeznaczenie i funkcjonalność.

Nie nastąpią więc zmiany cech użytkowych dźwigów, o których mowa w art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., winno być Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."). Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. (...). Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów i to zarówno w zakresie kosztów bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami.

u. p.d.o.p. nie definiuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont. Posiłkując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są więc czynności związane z przywróceniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego użytkowanego obiektu wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamienne), niezmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie jego eksploatacji i wynikające z tej eksploatacji - a więc będą to wszystkie zmiany przywracające jego pierwotny poziom techniczny, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych. Wydatki mające charakter remontowy zaliczane są w całości w ciężar funduszu remontowego w dacie ich poniesienia, bez względu na wysokość tych wydatków, a odpisy tego funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z powyższym istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego obiektu wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie jego eksploatacji i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) oraz niezwiększające jego wartości początkowej. Wymiana dźwigów osobowych i osobowo-towarowych podyktowana jest ich złym stanem technicznym, nie zmieni natomiast ich charakteru i przeznaczenia. Ma ona na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego wraz z wymianą zużytych składników technicznych na inne niż te, których użyto pierwotnie. Wszelkie prace związane z wymianą elementów dźwigów mają charakter odtworzeniowy, nie powodują one zmian parametrów użytkowych i technicznych, przywracają pierwotną zdolność użytkową dźwigów osobowych i osobowo-towarowych. Nie zmieniają one jego charakteru i funkcji, wynikają bowiem z jego eksploatacji. Zatem, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., powyższe prace powinny być zakwalifikowane jako remont i obciążać fundusz remontowy spółdzielni w momencie ich poniesienia, którego odpisy stanowią koszty uzyskania przychodów. Według opinii rzeczoznawcy budowlanego w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w zakresie techniki i technologii wykonawstwa, zakres powyższych prac jest odtworzeniem dotychczasowych części budynku do stanu pierwotnego. Wyżej wymienione roboty w pełni kwalifikują się do robót typowo remontowych i w całym zakresie mają charakter remontu budynku.

Zgodnie z interpretacją indywidualną IBPBI/2/423-891/09/MS z 9 września 2009 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz interpretacją indywidualną ITPBI/415-762/07/MM z 14 marca 2008 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy - wymiana dźwigów na nowe urządzenia została zakwalifikowana jako remont i zaliczona bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

* wydatek został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zatem wydatki na ulepszenie środków trwałych nie stanowią bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia. Jednakże zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16 m u.p.d.o.p., z uwzględnieniem art. 16 ww. ustawy. Z kolei, jak wynika z art. 16c pkt 2 u.p.d.o.p., amortyzacji nie podlegają budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do postanowień art. 16g ust. 13 u.p.d.o.p., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

u. p.d.o.p. nie precyzuje użytych w niej pojęć przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja, modernizacja. Brak jest także definicji pojęcia remont. Remontem - zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) - jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z powyższą definicją, istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowanego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, a następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji (zużycia) oraz niezwiększające jego wartości początkowej.

Natomiast z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia, gdy następuje ich:

* przebudowa, tj. zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,

* rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,

* adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,

* rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,

* modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do ulepszeń lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu istniejącego na podstawie dokumentacji technicznej, a w przypadku wątpliwości co do prawidłowej kwalifikacji poniesionych wydatków oprzeć się na opinii biegłego, który w oparciu o stosowną dokumentację i oględziny wypowie się co do charakteru poniesionych nakładów.

Różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych, a drugie do podjęcia, rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych środków trwałych. Nie można przy tym uznać, że każda wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe z zastosowaniem nowocześniejszych materiałów jest ulepszeniem. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Zasady tworzenia funduszu remontowego określa art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.), w myśl którego spółdzielnia tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Odpisy na ten fundusz obciążają koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi stanowiącymi mienie Spółdzielni. Obowiązek świadczenia na fundusz dotyczy członków spółdzielni, właścicieli lokali niebędących członkami spółdzielni oraz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółdzielnia zgodnie z art. 6 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, tworzy fundusz na remonty zasobów mieszkaniowych. Regulaminy funduszu stanowią, że do remontu budynku mieszkalnego zalicza się m.in. remont części wspólnej budynku np. dźwigów. Spółdzielnia zamierza rozpocząć prace związane z remontem dźwigów osobowych i osobowo-towarowych zamontowanych w budynkach mieszkalnych zlokalizowanych w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej. Spółdzielnia posiada 76 dźwigów, które są w znacznym stopniu wyeksploatowane. Planowany okres wymiany dźwigów to 2014 - 2031 r. Remont dźwigów obejmie: wymianę kabiny, ramy kabinowej, napędu, drzwi, instalacji elektrycznej, sterowni dźwigu, zespołu napędowego, kaset wezwań, dostosowanie oświetlenia, przeciwwagi, malowanie szybu i maszynowni dźwigu, wymianę wykładziny w maszynowni, wymianę prowadnic. Wyżej wymienione prace nie będą wpływały na gabaryty i parametry obecnego szybu windy, trwale osadzonego w ścianach kondygnacyjnych budynku mieszkalnego. Remont dźwigów nie przyczyni się do wzrostu wartości użytkowej, a jego celem jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego składnika majątkowego, nie spowoduje zmian w jego użytkowaniu, przeznaczeniu, konstrukcji i konserwacji. Według opinii rzeczoznawcy budowlanego zakres powyższych prac jest odtworzeniem dotychczasowych części budynku do stanu pierwotnego. Wyżej wymienione roboty w pełni kwalifikują się do robót typowo remontowych i w całym zakresie mają charakter remontu budynku.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wymienione przez Spółdzielnię wydatki związane z wymianą elementów dźwigów obejmujące koszt demontażu i zainstalowania nowych elementów mają charakter odtworzeniowy, nie powodują one zmian parametrów użytkowych i technicznych, przywracać będą pierwotną zdolność użytkową dźwigów. Ww. wydatki nie zmienią ich funkcji, gdyż wynikają one z ich eksploatacji. Zatem ww. wydatki jako stanowiące nakłady na remont poprzez odpisy funduszu remontowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółdzielni uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.