IBPBI/2/423-1627/10/JD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 16 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup usług gastronomicznych w kawiarni, restauracji (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 listopada 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na zakup usług gastronomicznych w kawiarni, restauracji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedstawiciele Banku wykonując czynności wynikające z prowadzonej działalności gospodarczej spotykają się z kontrahentami obecnymi i potencjalnymi oraz osobami trzecimi. Spotkania te odbywają się generalnie na terenie placówek banku, jednak czasami ze względu na charakter spotkania lub ze względu na to, że odbywają się w miejscowości w której bank nie posiada placówki obywają się w innych przeznaczonych do tego miejscach. Są to kawiarnie lub restauracje. Gdy spotkania odbywają się w kawiarni lub restauracji Bank zapewnia poczęstunek wynikający z proponowanego przez lokal menu, nierzadko są to dania obiadowe. Obecnie Bank nie zalicza do kosztów uzyskania przychodów powyższych wydatków.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione na zakup usług gastronomicznych w kawiarni, restauracji mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zdaniem Banku, zgodnie z definicją kosztów zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Ponoszone przez Bank wydatki na zapewnienie odpowiednich warunków w których przeprowadzane są rozmowy handlowe niewątpliwie mieszczą się w zakresie powyższego artykułu i zgodnie z nim powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Celem bowiem, który bank realizuje poprzez powyższe działania jest intensyfikacja sprzedaży, a zatem działanie zmierzające do uzyskania przychodu podatkowego. Jednak ustawodawca zawarł w art. 15 ust. 1 wyjątek i tutaj odnosząc się do art. 16 ust. 1 pkt 28 należy rozpatrzeć czy powyższe działania nie mają charakteru reprezentacyjnego, a zatem takiego które wykluczałoby możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Zdaniem Banku wydatki ponoszone na zapewnienie zarówno drobnego poczęstunku jak również posiłków regeneracyjnych poza siedzibą Banku nie mieszczą się w znaczeniu pojęcia reprezentacji gdyż nie odbiegają od takich samych zachowań ugruntowanych w polskiej gościnności. Odnosząc się do słownikowej definicji pojęcia reprezentacją tłumaczonej jako "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związanej ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (uniwersalny słownik języka polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007 r.) sądzić należy, iż tego rodzaju spotkania miałyby charakter reprezentacyjny gdyby odbiegały od przyjętych na terenie Polski standardów a zatem, gdy będą się odbywały np. w wielogwiazdkowych restauracjach. Jeśli jednak wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych w kawiarniach lub restauracjach są zbliżone do wydatków w lokalach Banku uznać należy że nie mieszczą się w pojęciu reprezentacja.

W związku z powyższym, zdaniem Banku, wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i przeznaczone na spotkania z kontrahentami i osobami trzecimi nie odbiegające od obowiązujących w Polsce standardów gościnności mieszczą się w zakresie art. 15 ust. 1 i mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Podkreślenia wymaga, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi z tego faktu skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Z zastrzeżenia powołanego wcześniej art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji "obraz przedsiębiorcy" przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

W ocenie tut. Organu, w kwestii dotyczącej wydatków Banku na zakup w kawiarniach lub restauracjach posiłków dla kontrahentów i osób trzecich mamy do czynienia z reprezentowaniem firmy, gdyż trudno wykazać inny niż reprezentacja cel poniesienia tych wydatków. Pomimo tego, że w czasie tych spotkań omawiane są różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzą miejsca takich spotkań, tj. lokale gastronomiczne. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych.

W tym miejscu wskazać należy, iż zwyczajowo spotkania biznesowe w kawiarniach lub restauracjach odbywają się, by stworzyć dobry klimat dla rozmów i wywrzeć dobre wrażenie na kontrahencie, za którego koszty posiłku płaci podmiot, zainteresowany np. przyjęciem jego oferty.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Bank wydatki na usługi gastronomiczne w trakcie spotkań z kontrahentami i osobami trzecimi w lokalach gastronomicznych, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Ponadto, należy zauważyć, iż poniesione przez Bank wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim kreowanie pozytywnego wizerunku jego firmy i ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu. Za "reprezentację" bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Reasumując, wydatki ponoszone przez Bank na zaproszenie kontrahenta do kawiarni lub restauracji na lunch, obiad itp., nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodem (bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów), gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Banku jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, ze w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydano odrębna interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.