IBPBI/2/423-161/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 lutego 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia klucza alokacji kosztów wspólnych do dochodu zwolnionego i dochodu podlegającego opodatkowaniu (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 lutego 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie klucza alokacji kosztów wspólnych do dochodu zwolnionego i dochodu podlegającego opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka uzyskała w dniu 14 lipca 2010 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "Zezwolenie"). Zezwolenie obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie następujących pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU):

* sprzęt gospodarstwa domowego elektryczny - sekcja C, klasa 27.51

* sprzęt gospodarstwa domowego nieelektryczny - sekcja C, klasa 27.52

* maszyny dla przemysłu tekstylnego, odzieżowego i skórzanego - sekcja C, klasa 28.94

* pozostałe maszyny ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane - sekcja C, klasa 28.29

* pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych - sekcja C, klasa 22.29

* magazynowanie i przechowywanie towarów - sekcja H, klasa 52.10

* pozostałe usługi wspomagające transport drogowy - sekcja H, podkategoria 52.21.29

* pozostałe usługi wspomagające transport, gdzie indziej niesklasyfikowane - sekcja H, podklasa 52.29.2.

Od 1 stycznia 2011 r. Spółka prowadziła działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakładzie w R. na terenie nieobjętym obszarem SSE, równocześnie przygotowując się do rozpoczęcia działalności na terenie SSE w związku z realizowaną tam inwestycją. W tym celu, od początku 2011 r. na terenie SSE kontynuowana była budowa nowego zakładu (inwestycja typu greenfield). Zakład był budowany przez dewelopera, od którego Spółka obecnie go wynajmuje. W tym samym czasie Spółka prowadziła szeroko zakrojone prace związane z relokacją działalności produkcyjnej z zakładu w R. do objętego statusem SSE zakładu.

Spółka osiągnęła pierwszy przychód z działalności objętej zwolnieniem (tj. prowadzonej na terenie SSE w zakresie objętym Zezwoleniem) w maju 2011 r. (pierwsza faktura za sprzedaż wyrobów strefowych została wystawiona 25 maja 2011 r.). Relokacja działalności Spółki z R. do nowej fabryki (na terenie SSE) została zakończona do 31 sierpnia 2011 r. Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym.

W związku z prowadzonymi przygotowaniami do podjęcia działalności gospodarczej na terenie SSE oraz jej późniejszym rozpoczęciem, w całym roku 2011 (tj. zarówno w okresie styczeń-kwiecień, kiedy Spółka uzyskiwała przychody jedynie z działalności opodatkowanej, jak i w okresie maj-grudzień, kiedy Spółka uzyskiwała przychody zarówno z działalności opodatkowanej jak i zwolnionej) Wnioskodawca ponosił koszty uzyskania przychodu związane zarówno z działalnością opodatkowaną, jak i z działalnością zwolnioną. Przed uzyskaniem pierwszych przychodów z działalności zwolnionej Spółka ponosiła szereg kosztów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w zakładzie w R. (poza obszarem SSE), jak również koszty związane z procesem relokacji działalności z R. do nowej fabryki na teren SSE (a więc związane z zabezpieczeniem źródła przychodów z działalności zwolnionej). Po zakończeniu relokacji zakładu na teren SSE, Spółka prowadziła natomiast zarówno działalność objętą Zezwoleniem, jak i działalność wykraczającą poza Zezwolenie w związku z czym nadal ponosiła koszty związane tak z działalnością opodatkowaną, jak i zwolnioną.

W ciągu całego roku 2011 Spółka ponosiła zarówno koszty bezpośrednio związane z działalnością opodatkowaną lub zwolnioną jak i koszty (m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty sprzedaży, pozostałe koszty operacyjne i koszty finansowe), których nie można obiektywnie przypisać do konkretnego typu działalności.

Koszty poniesione w ciągu całego roku 2011, których bezpośrednie przypisanie do odpowiedniego źródła przychodów opodatkowanych lub zwolnionych nie było możliwe, Spółka alokowała do kosztów działalności opodatkowanej oraz kosztów działalności zwolnionej zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 i 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej: "ustawa o p.d.o.p."), tj. na podstawie tzw. klucza przychodowego.

Spółka obliczyła klucz przychodowy, jako udział przychodów z działalności zwolnionej za cały rok 2011 w ogólnej kwocie przychodów z tego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym alokacja kosztów wspólnych (tj. takich w stosunku do których brak jest możliwości bezpośredniej alokacji do działalności opodatkowanej lub zwolnionej) dokonana w proporcji, w jakiej pozostają przychody z działalności zwolnionej lub opodatkowanej za cały rok 2011 do ogólnej kwoty przychodów Spółki w roku 2011 jest zgodna z art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy p.d.o.p... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, w opisanym stanie faktycznym alokacja kosztów wspólnych (tj. takich w stosunku do których brak jest możliwości bezpośredniej alokacji do działalności opodatkowanej lub zwolnionej) dokonana w proporcji, w jakiej pozostają przychody z działalności zwolnionej lub opodatkowanej za cały rok 2011 do ogólnej kwoty przychodów Spółki w roku 2011 jest zgodna z art. 15 ust. 2 i ust. 2a ustawy p.d.o.p.

Jak wynika z przepisu art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 ustawy o p.d.o.p., przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania takich przychodów. Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. "kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (...)".

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie ważnego zezwolenia.

Jak wynika z powyższego, przy obliczaniu przez Spółkę podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, konieczne jest wyodrębnienie z ogólnej puli przychodów i kosztów osiągniętych w roku 2011, tych przychodów i kosztów, które związane są bezpośrednio lub pośrednio z działalnością zwolnioną z opodatkowania (tj. prowadzoną na terenie SSE na podstawie ważnego zezwolenia).

Jak wskazano w stanie faktycznym, przez cały rok 2011 (tj. zarówno w okresie styczeń-kwiecień, kiedy Spółka osiągała jedynie przychody ze źródeł podlegających opodatkowaniu, jak i w okresie maj-grudzień, kiedy Spółka osiągała przychody ze źródeł opodatkowanych jak i zwolnionych), Wnioskodawca ponosił koszty uzyskania przychodów z działalności opodatkowanej, jak i koszty uzyskania przychodów z działalności zwolnionej (związane z zachowaniem albo zabezpieczeniem przyszłego źródła przychodów z działalności zwolnionej, a w późniejszym okresie koszty prowadzenia tej działalności). Koszty ponoszone w roku 2011 były zasadniczo przez Spółkę alokowane bezpośrednio odpowiednio do działalności, z którą były związane, jednak w odniesieniu do części kosztów nie było możliwe jednoznaczne ich powiązanie z działalnością opodatkowaną albo zwolnioną.

Do kosztów, których bezpośrednia alokacja do działalności zwolnionej albo opodatkowanej była niemożliwa Spółka zaliczyła w szczególności część kosztów ogólnego zarządu, kosztów sprzedaży, oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów finansowych.

Obiektywny brak możliwości przyporządkowania kosztów ogólnego zarządu i kosztów sprzedaży, jak również pozostałych kosztów operacyjnych i finansowych do poszczególnych źródeł przychodów wynika z szeregu okoliczności. Z jednej strony w okresie styczeń-kwiecień 2011 r. Spółka prowadziła działalność produkcyjną poza obszarem SSE (w zakładzie w R.), jednocześnie prowadząc intensywne działania związane z przyszłą działalnością zwolnioną tj. dotyczące planowanej relokacji działalności Spółki do nowej fabryki na terenie SSE. Z drugiej strony, po relokacji do nowej fabryki na terenie SSE działalność Spółki obejmowała nie tylko działalność zwolnioną, ale także działalność niemieszczącą się w ramach Zezwolenia, a dotyczącą m.in. sprzedaży towarów, materiałów, usług, najmu części nowej fabryki (tj. działalność opodatkowaną).

Wobec braku obiektywnej możliwości bezpośredniego przypisania kosztów odpowiednio do działalności opodatkowanej lub działalności zwolnionej, w ocenie Spółki zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p. Przepis ten stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2a ustawy o p.d.o.p. zasada ta ma również zastosowanie w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania.

W opinii Spółki, wykładnia powyższego przepisu jednoznacznie wskazuje, że przystępując do wyliczenia wskazanej proporcji (tj. tzw. klucza przychodowego) konieczne jest zastosowanie danych o przychodach zwolnionych oraz ogólnej kwocie przychodów właściwych dla całego roku podatkowego, którego dotyczy rozliczenie. W szczególności cytowany przepis nie daje podstawy dla wyodrębniania dwóch okresów rozliczeniowych w ramach jednego roku podatkowego (tj. np. okresu osiągania przychodów jedynie ze źródeł podlegających opodatkowaniu oraz okresu osiągania przychodów zarówno ze źródeł opodatkowanych, jak i zwolnionych) w celu wyliczenie klucza przychodowego.

Powyższa konkluzja znajduje również potwierdzenie w systemowej wykładni przepisów o p.d.o.p. Podatek dochodowy jest podatkiem rocznym. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. rok podatkowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym, o ile podatnik nie zdecydował się na inne rozwiązanie. Również system zaliczkowego wpłacania podatku uregulowany w art. 25 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. wskazuje, że zaliczka stanowi różnicę między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące. Podatnicy mają zatem obowiązek narastającego obliczania należnego podatku wraz z upływem kolejnych miesięcy roku podatkowego, a co za tym idzie nie jest możliwe ustalanie współczynnika wskazanego w art. 15 ust. 2 i 2a jedynie za wybrany okres roku podatkowego (np. comiesięcznie lub za wybrane kilka miesięcy).

Co więcej, przyjęcie rozwiązania zgodnie z którym alokacji kosztów wspólnych do działalności opodatkowanej i zwolnionej w roku 2011 Spółka dokonywałaby na bazie klucza przychodowego obliczanego jedynie dla części tego roku (tj. np. okresu maj-grudzień, kiedy Spółka osiągała przychody zarówno ze źródeł opodatkowanych jak i zwolnionych) pomijałoby fakt, że Spółka ponosiła koszty wspólne dla działalności opodatkowanej i zwolnionej już w okresie styczeń-kwiecień 2011 r. (związane z zachowaniem lub zabezpieczeniem przyszłego źródła przychodów z działalności strefowej), tj. jeszcze zanim zaczęła osiągać przychody z działalności zwolnionej.

Stanowisko Spółki zgodnie, z którym przepisy art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p. wymagają obliczenia tzw. klucza przychodowanego w oparciu o dane narastające, w skali całego roku podatkowego potwierdzają m.in.:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 kwietnia 2010 r., sygn. ILPB3/423-75/10-2/MM;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 września 2009 r., sygn. ITPB3/423-343/09/DK.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że dzieląc tzw. koszty wspólne dla obu rodzajów działalności kluczem przychodowym opisanym w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p., klucz ten powinien być obliczany na bazie przychodów z działalności opodatkowanej i zwolnionej z całego roku podatkowego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka uzyskała w dniu 14 lipca 2010 r. zezwolenie na prowadzenie działalności na terenie Specjalnej Stefy Ekonomicznej. Spółka pierwszy przychód z działalności na terenie Strefy osiągnęła w maju 2011 r.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Natomiast z art. 7 ust. 3 pkt 1 i pkt 3 u.p.d.o.p. wynika, iż przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej przepis art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, podatnik korzystający ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., zobowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy (lub na jej terenie ale nie korzystającą ze zwolnienia). Wyjątkowo, tylko w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, tj. dotyczące zarówno działalności opodatkowanej jak i zwolnionej, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia, wynikającą z art. 15 ust. 2 i 2a u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p., jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Stosownie zaś do art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p., zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których cześć dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Rozliczanie tzw. kosztów wspólnych poprzez zastosowanie proporcji, jak już wyżej wskazano, możliwe jest tylko wówczas, gdy części kosztów przypadających na poszczególne źródła (dochody opodatkowane i zwolnione) w sposób obiektywny nie można ustalić na podstawie treści dowodów źródłowych, załączonych do nich specyfikacji, odpowiednich ewidencji, będących w dyspozycji podatnika narzędzi do pomiaru kosztów (np. systemy pomiaru czasu pracy, liczniki zużycia energii itp.).

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o p.d.o.p. ma więc zastosowanie jedynie w stosunku do niektórych kosztów Spółki dotyczących zarówno działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i działalności poza strefą (lub na jej terenie ale nie korzystającej ze zwolnienia), których obiektywnie nie można rozdzielić na dotyczące przychodów wolnych od podatku i dotyczące przychodów podlegających opodatkowaniu. Taka sytuacja, jak stwierdza Spółka we wniosku, ma miejsce w odniesieniu do tzw. kosztów wspólnych.

Jak wynika z wniosku przychody zwolnione w roku 2011 r. Spółka uzyskiwała od maja 2011 r. (rozpoczęcie działalności zwolnionej) do 31 grudnia 2011 r. (koniec roku podatkowego Spółki). Oczywistym jest więc, że tylko w tym okresie możliwe jest zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. W związku z tym za podstawę wyliczenia tej proporcji należy przyjąć przychody z działalności objętej zwolnieniem (a więc w okresie od maja do grudnia) oraz przychody ogółem również w okresie korzystania ze zwolnienia (tj. od maja do grudnia). W okresie od stycznia do kwietnia 2011 r. podatnik nie miał podstaw do stosowania proporcji, bowiem w zgodzie z literalnym brzmieniem art. 15 ust. 2a ustawy o p.d.o.p., dla zastosowania proporcji rozpoznawania kosztów wymagane jest uzyskiwanie przychodów ze źródła z którego część dochodów jest opodatkowana i część zwolniona. Fakt uzyskiwania przychodów jedynie z jednego źródła wyklucza możliwość rozliczenia kosztów w myśl art. 15 ust. 2a ustawy o p.d.o.p.

Reasumując, stanowisko Spółki, iż dzieląc tzw. koszty wspólne dla obu rodzajów działalności kluczem przychodowym opisanym w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o p.d.o.p., klucz ten powinien być obliczany na bazie przychodów z działalności opodatkowanej i zwolnionej z całego roku podatkowego, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji organów podatkowych należy wskazać, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.