IBPBI/2/423-1592/10/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizacje spotkań z kontrahentami:

* w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,

* poza siedzibą Spółki - jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

W dniu 12 listopada 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizacje spotkań z kontrahentami w siedzibie i poza siedzibą Spółki (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest podmiotem utworzonym z samodzielnie funkcjonujących przedsiębiorstw górniczych, które przekształcono w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. Podstawową jej działalnością jest wydobywanie węgla kamiennego. W zakresie prowadzonej działalności Spółka w siedzibie Spółki, w poszczególnych jej Zakładach oraz poza ich siedzibami organizuje spotkania z kontrahentami, które mają charakter biznesowy i służą omawianiu różnego rodzaju spraw związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością np. ustalanie zasad współpracy między Spółką i kontrahentami, ustalenie warunków handlowych, negocjacje postanowień zawieranych umów, itp. Jeśli spotkanie odbywa się poza siedzibą firmy, to Spółka zwyczajowo ponosi koszty zakupu kawy, herbaty, drobnego posiłku. Spotkania takie, nie mają charakteru wystawności i okazałości ani specjalnie zorganizowanej imprezy - służą wyłącznie rozwijaniu i umacnianiu kontaktów handlowych. Jeżeli natomiast spotkania odbywają się w siedzibie Spółki i jej Zakładach Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów spożywczych takich jak: kawa, herbata, woda oraz inne napoje bezalkoholowe, oraz słodycze, które przeznacza na poczęstunek dla kontrahentów w trakcie prowadzonych spotkań.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) Spółka ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatki na organizacje spotkań z kontrahentami w siedzibie i poza siedzibą Spółki... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Spółki, zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim koszt został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą - co do zasady - zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym jak również w świetle pojawiających się pozytywnych interpretacji Ministra Finansów Spółka może do kosztów uzyskania przychodów bezspornie zaliczyć wydatki ponoszone na spotkania z kontrahentami w siedzibie Spółki i Zakładów i poza siedzibą, gdyż zakup artykułów spożywczych, w tym kawy, herbaty, wody oraz innych napoi bezalkoholowych, słodyczy, drobnych posiłków na potrzeby spotkań biznesowych, nie wykracza poza zwykłe przejawy gościnności i mieści się w granicach obecnie ukształtowanych standardów kulturowych w organizacji. Poczęstunek ani nie przysłania głównego celu organizowanych spotkań, ani nie przejawia oznak wystawności (por. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 marca 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1667/09/JS, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. Znak IPPB5/4240-24/09-2/AM). Stąd wydatki na zakup powyższych artykułów spożywczych w opinii Spółki, wykazują związek z działalnością i stanowią koszty uzyskania przychodów, a więc są zgodne z założeniem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Spółka uważa, że ponoszone na wyżej wymienione tytuły wydatki, pod warunkiem, że zostanie wykazana ich celowość i związek z przychodem oraz zostaną prawidłowo udokumentowane mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponoszone wydatki na usługi gastronomiczne, zakup artykułów spożywczych, nie mają charakteru okazałości i zdaniem Spółki nie znajdują się w katalogu wydatków art. 16 ust. 1 pkt 28, jako koszty reprezentacji. Podkreślić należy, że obecnie tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia znajduje odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (B. Brzeziński, M. Kalinowski., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Za koszt uzyskania przychodów nie będą mogły być uznane bankiety z kontrahentami w restauracjach (W. Nykiel, A. Mariański - pod red., Komentarz do ustawy do podatku dochodowego od osób prawnych 2009, Gdańsk 2009, str. 493). I z tą praktyką zgadza się również Spółka. W tym miejscu Spółka pragnie zaakcentować, że Spółka ponosi również wydatki na przyjmowanie delegacji zagranicznych i bezsprzecznie kwalifikuje je jako koszty reprezentacji i wyłącza z kosztów uzyskania przychodów.

Spółka podkreśla, że wydatki ponoszone na spotkania z kontrahentami poza siedzibą Spółki i jej zakładów mają zawsze charakter biznesowy i służą omawianiu różnego rodzaju spraw związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością np. ustalanie zasad współpracy między Spółką i kontrahentami, ustalenie warunków handlowych, negocjacje postanowień zawieranych umów, itp. Celem organizowania spotkań poza siedzibą Spółki nie jest chęć okazania przepychu, tylko omówienie spraw biznesowych czy to na neutralnym gruncie, czy to z konieczności skorzystania z takiego miejsca np. ze względu na łatwiejszy dojazd klientów bądź dlatego, że Spółka zawiera transakcje w miejscowości poza swoją siedzibą. Spółka w ramach prowadzonej działalności zaopatruje w węgiel kontrahentów w różnych rejonach kraju i Europy. Przykładowo tymi miejscami są: S., O., W., Słowacja. Zgodnie z obowiązującym trendem i kanonem również wydatek ponoszony na takie usługi gastronomiczne nie ma charakteru reprezentacyjnego, więc nie powinien być traktowany jak wydatek wymieniony w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."). Zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się w tym zakresie wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, że wydatki na zorganizowanie spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, wydatki na organizację spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki nie noszące znamion okazałości, należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. W tej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Natomiast, w ocenie tut. Organu, wydatki ponoszone przez Spółkę na spotkania z kontrahentami organizowane poza siedzibą Spółki, wiążą się z tworzeniem i utrwaleniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Ich charakter świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz.

Podkreślić należy, iż wydatki związane z przyjmowaniem kontrahentów poza siedzibą Spółki, bez względu na powody, z jakich poczęstunek jest fundowany, mają zawsze taki sam charakter - reprezentacyjny. Poczęstunek w restauracji lub kawiarni ma znamiona okazałości, nawet jeśli będzie to tylko kawa. Pomimo tego, że w czasie spotkań z kontrahentami omawiane są różnorakie warunki współpracy, wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu, zwłaszcza w siedzibach podmiotów gospodarczych. Wydatki, obejmujące zakup usług gastronomicznych serwowanych w restauracji czy kawiarni w czasie szeroko rozumianych spotkań biznesowych mają charakter typowo reprezentacyjny i jako takie nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Należy zauważyć, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy, czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest bowiem cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami, w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie "ugoszczony". Możliwość skorzystania z posiłków czy napojów oferowanych w menu restauracji lub kawiarni bez wątpienia ma na celu stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku firmy (podnosi jej prestiż), a tym samym lepsze postrzeganie przedsiębiorcy u kontrahentów w stosunku do pozostałych podmiotów gospodarczych z danej branży (które swoje spotkania biznesowe odbywają we własnym zakresie, w swojej siedzibie lub u kontrahenta). W odróżnieniu od spotkań organizowanych w siedzibach podmiotów gospodarczych, w przypadku spotkań biznesowych w kawiarni lub restauracji trudno mówić o braku chęci wyeksponowania zasobności podmiotu gospodarczego zaś podawanym tam posiłkom (zwłaszcza w postaci lunchu, obiadu lub kolacji) odmówić cech okazałości i wystawności. Charakter ponoszonych wydatków bezsprzecznie świadczy o zamiarze kreowania pozytywnego wizerunku firmy, czyli lepszego jej postrzegania na zewnątrz w porównaniu z podmiotami gospodarczymi świadczącymi lub oferującymi podobne usługi bądź produkty.

Mając powyższe na uwadze, wydatki na organizację spotkań z kontrahentami, odbywających się poza siedzibą Spółki, nie mogą być uznane za koszty podatkowe pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. W tej części pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Jednocześnie należy zauważyć, że powoływane przez Spółkę interpretacje nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego ponieważ wydane zostały w indywidualnych sprawach i wiążą tylko strony postępowania. Wobec tego cytowane interpretacje nie mogą mieć wpływu na treść zawartą w wydanej interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawach będących przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 2-6 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.