IBPBI/2/423-1583/09/JS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 12 marca 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-1583/09/JS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy, w tym na nabycie napojów, artykułów spożywczych, usług cateringowych i gastronomicznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1, stan faktyczny nr 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy, w tym na nabycie napojów, artykułów spożywczych, usług cateringowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej Grupy. Działalność Spółki koncentruje się na produkcji szkła płaskiego dla sektora budowlanego.

W związku z prowadzoną działalnością, Spółka podejmuje działania mające na celu pozyskiwanie nowych klientów oraz utrzymywanie wypracowanych kontaktów biznesowych z dotychczasowymi odbiorcami. W ramach tych działań, Spółka organizuje spotkania z kontrahentami (klientami, potencjalnymi klientami, dostawcami, potencjalnymi dostawcami), podczas których omawiane są kwestie bieżącej oraz potencjalnej współpracy, w tym w szczególności prezentowana jest oferta Spółki, negocjowane są umowy handlowe oraz poruszane są inne zagadnienia związane bezpośrednio z działalnością Spółki. Spotkania mają często również na celu przekazanie kontrahentowi określonych informacji technicznych na temat produktów i rozwiązań oferowanych przez Spółkę, obwiązujących norm dotyczących stosowania tych produktów czy rozwiązań, itp.

W ramach prowadzonej działalności Spółka organizuje spotkania z obecnymi, jak i potencjalnymi kontrahentami w siedzibie Spółki. Zgodnie z przyjętymi powszechnie zasadami dobrego zachowania, jak również dla zapewnienia sprawnego i efektywnego przeprowadzenia rozmów, w trakcie spotkań podawana jest kawa, herbata, woda lub sok oraz ewentualnie, szczególnie w przypadku spotkań dłuższych, drobny poczęstunek (ciastka, cukierki czy owoce). W przypadku spotkań całodziennych lub znacznie przedłużających się, Spółka zamawia kanapki lub ciepły posiłek od zewnętrznych dostawców (np. pizza) lub proponuje kontrahentowi posiłek w przyzakładowej stołówce. Napoje i ewentualny poczęstunek czy posiłek, o których mowa powyżej, są nieodłącznym elementem spotkań, służą głównemu celowi, jakim jest dokonanie określonych uzgodnień z kontrahentem, czy przekazanie mu określonych informacji - mają umożliwiać sprawne i kulturalne przeprowadzanie spotkania biznesowego, nie stanowią zaś celu samego w sobie.

Wszystkie wydatki dokumentowane są rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, ponoszonych w związku z opisanymi w stanie faktycznym spotkaniami z kontrahentami, obejmujących w szczególności wydatki na nabycie napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych na drobny poczęstunek, usług cateringowych czy gastronomicznych itp., ponieważ wydatki tego typu są ponoszone w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i nie można ich uznać za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Spółka stoi na stanowisku, zgodnie z którym wydatki ponoszone w związku z opisanymi w stanie faktycznym spotkania z kontrahentami obejmujące w szczególności wydatki na nabycie napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych na drobny poczęstunek, usług cateringowych czy gastronomicznych itp. są ponoszone w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki i nie są kosztami reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT i w związku z tym mogą być zaliczane przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT. Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jak wynika z powyższego, czynnikiem decydującym o możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Podatnik jest zatem zobligowany do dokonania oceny każdego wydatku pod kątem jego związku z przychodami oraz gospodarczego uzasadnienia jego poniesienia, z wyjątkiem wydatków wyraźnie wskazanych w ustawie jako niestanowiących kosztów uzyskania przychodów niezależnie od potencjalnego związku z prowadzona przez podatnika działalnością gospodarczą. Nie każdy bowiem wydatek poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W szczególności, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, zalicza się koszty reprezentacji, w tym m.in. poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Użyty w cytowanym przepisie zwrot "w szczególności" wskazuje, iż zawarty w nim katalog wydatków ma jedynie charakter przykładowy, otwarty, tj. wydatki na wszystkie towary i usługi noszące znamiona reprezentacji nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie, podkreślić należy, iż wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie wówczas, gdy będą miały charakter reprezentacyjny. Biorąc pod uwagę fakt, ze ani ustawa o CIT ani inne ustawy podatkowe nie definiują terminu "reprezentacja", to uzasadnione jest odwołanie się do wykładni językowej. "Uniwersalny Słownik Języka Polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2008), definiuje reprezentację jako "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną".

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacją są takie działania podatnika, których głównym celem jest stworzenia pozytywnego wizerunku oraz podkreślenie jego zasobności. Jednocześnie, nie ma wątpliwości, iż ocena, czy dane działanie ma charakter reprezentacyjny może być dokonana jedynie na podstawie obowiązujących w danym czasie i miejscu reguł życia społecznego, a w szczególności przyjętej powszechnie interpretacji zachowań danego rodzaju jako stanowiących ogólnie obowiązujący standard lub wykraczających poza ten standard uznawanych za wyszukane i zwracające uwagę.

Analizując charakter poszczególnych wydatków w kontekście regulacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, konieczne jest więc w pierwszej kolejności określenie powszechnie obowiązujących standardów zachowań w kontaktach handlowych. Obecnie zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania - zwłaszcza dłuższego - napoju, kanapek czy drobnych słodyczy, nie jest z pewnością traktowane jako przejaw szczególnej okazałości, a jedynie dobrych manier. Charakter reprezentacji będą więc miały jedynie te działania, które obecnie mogą zostać uznane za szczególnie okazałe, odbiegające od reguł przyjętych w analogicznych sytuacjach.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, w ramach działań mających na celu pozyskiwanie nowych klientów oraz utrzymywanie wypracowanych kontaktów biznesowych z dotychczasowymi odbiorcami, Spółka organizuje spotkania z kontrahentami (klientami, potencjalnymi klientami, dostawcami, potencjalnymi dostawcami), które odbywają się w siedzibie Spółki. Celem takich spotkań jest omówienie wszelkich kwestii dotyczącej bieżącej i potencjalnej współpracy, w tym w szczególności prezentowana jest oferta Spółki, uzgadniane są warunki współpracy, negocjowane są umowy handlowe oraz poruszane są inne sprawy związane bezpośrednio z działalnością Spółki. Spółka stoi na stanowisku, że oferowana kawa, herbata, woda czy sok oraz ewentualny drobny poczęstunek (np. ciastka, cukierki, owoce) a także kanapki lub ciepły posiłek, nie noszące cech okazałości czy wykwintności, mieszczą się w ramach przyjętych standardów i stanowią jedynie przejaw powszechnie uznanych zasad kultury w kontaktach biznesowych, umożliwiając jednocześnie efektywna prace podczas spotkania. Zaproponowanie kontrahentom napoju, poczęstowanie drobnymi słodyczami czy zapewnienie ciepłego posiłku podczas często kilkugodzinnych spotkań nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to praktyka powszechnie spotykana i wynikająca z szeroko przyjętych i stosowanych zwyczajów dotyczących organizacji takich spotkań.

Zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym decydujące znaczenie dla określenia charakteru omawianych wydatków ma również cel spotkania. Z całą pewnością nie można uznać, że oferowany przez Spółkę poczęstunek stanowi cel spotkania sam w sobie - jedynym powodem organizowania przez Spółkę spotkań jest pozyskanie nowych klientów oraz utrzymanie wypracowanych kontaktów biznesowych z dotychczasowymi odbiorcami. Spółka pragnie podkreślić, iż jej zamiarem podczas omawianych spotkań nie jest okazanie wystawności czy zamożności, lecz działanie zgodne z powszechnie uznanymi zwyczajami biznesowymi.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że ponoszone przez nią wydatki na zakup napojów, artykułów spożywczych, usług cateringowych czy gastronomicznych nie mają charakteru reprezentacyjnego. Jednocześnie, wydatki te w sposób oczywisty pozostają w związku z działalnością gospodarczą Spółki i służą zachowaniu lub zabezpieczeniu jej źródła przychodów.

Jednocześnie Spółka chciałaby wskazać, że zaprezentowane powyżej stanowisko zostało również potwierdzone przez organy podatkowe, m.in. w następujących interpretacjach wydanych w indywidualnych sprawach podatników:

* interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów w dniu 26 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/423-305/09-2/DG),

* interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów w dniu 27 sierpnia 2009 r. (sygn. IPPB5/4240-24/09-2/AM),

* interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów w dniu 23 września 2009 r. (sygn. IPPB5/423-520/09-2/JC).

Prawidłowość podejścia Spółki o możliwości zaliczenia opisanych wydatków do kosztów podatkowych potwierdza również wyrok naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lipca 2006 r. (sygn. II FSK 1008/05), w którym Sąd sformułował tezę, że nie jest reprezentacją ani też reklamą w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, działanie podatnika polegające na organizowaniu szkoleń dla kontrahentów (klientów) firmy, których celem jest zapoznanie się z parametrami technicznymi produktów, czy też szkolenie w celu instruktażu obsługi zakupionego programu, nawet jeśli koszty te obejmują koszty artykułów spożywczych i gastronomii. Z uzasadnienia Sądu można wysnuć wniosek, że jako reprezentacja powinny być traktowane tylko te wydatki, które służą wyłącznie konsumpcji. Jeśli natomiast mają one inny cel (np. informowanie o ofercie sprzedażowej, zasadach działania produktów itp.), wówczas nie stanowią one kosztów reprezentacji. Podobne kryterium przyjęła również Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z dnia 23 lipca 2007 r. (sygn. 1401/BP-II/421 043/07/JM), gdzie stwierdziła, że przejawy gościnności niewykraczające poza główny cel spotkania, są związane z głównym celem spotkania i tym samym są kosztem uzyskania przychodu. Zdaniem Izby kwestionowane wydatki mają charakter standardowy i są konieczne do prawidłowego przebiegu spotkania-szkolenia. Nie powinny więc być uznawane za przejaw wystawności czy okazałości, czyli formą spotkania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu "reprezentacja", dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną" - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika ułatwiającego zawarcie umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że wydatki poniesione na nabycie napojów i artykułów spożywczych, usług cateringowych i gastronomicznych serwowanych w siedzibie Spółki w związku z organizacją spotkań z kontrahentami, jeśli nie noszą znamion wystawności, to jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu w postaci w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, wydatki poniesione na nabycie napojów i artykułów spożywczych, usług cateringowych i gastronomicznych serwowanych w siedzibie Spółki w związku z organizacją spotkań z kontrahentami, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego nr 1 (stan faktyczny nr 2 i 3) oraz pytania nr 2, wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl