IBPBI/2/423-1582/09/AP - Kompensata wzajemnych należności i zobowiązań.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania różnic kursowych w związku z dokonaniem kompensat zobowiązań - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania różnic kursowych w związku z dokonaniem kompensat zobowiązań.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka dokonuje kompensaty należności wyrażonych w walucie obcej tj. w Euro z zobowiązaniami wyrażonymi w polskich złotych. Kurs kompensaty jest każdorazowo ustalany przez obie strony transakcji. Jest to kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzający dzień dokonania kompensaty. Podstawą dokonania kompensaty jest umowa kompensacyjna podpisana przez obie strony dokonujące kompensaty tj. Spółkę oraz kontrahenta zagranicznego.

W omawianym przypadku zapłata za zobowiązanie nie następuje w formie pieniężnej lecz w drodze kompensaty. Spółka uważa, że w tym przypadku powstaną podatkowe różnice kursowe związane z rozliczeniem należności wyrażonych w Euro choć nie mamy do czynienia z zapłata w walucie obcej.

Nadmienia się, że Spółka ustala różnice kursowe na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 1, czyli zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku tak dokonanej kompensaty zobowiązań w walucie polskiej z należnościami w walucie obcej powstaną podatkowe różnice kursowe.

Zdaniem Spółki, na gruncie obowiązującej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. z późn. zm. (zwana dalej "ustawą o p.d.o.p." kompensata jest rodzajem uregulowania zobowiązania i tytułem do rozliczenia różnic kursowych. Przepisy ustawy o p.d.o.p. nie nakazują, aby obie kompensowane wierzytelności były wyrażone w walucie obcej.

Od 2007 r. kompensata jest uznana za formę zapłaty.

Na podstawie art. 15a ust. 7 ustawy o p.d.o.p., za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 uważa się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Podstawą dokonania kompensaty jest umowa kompensacyjna podpisana przez obie strony dokonujące kompensaty według kursu ustalonego każdorazowo. Jest to średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania kompensaty. Jest to zgodne z art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p.

W świetle obowiązujących od 1 stycznia 2007 r. przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych powstałe przy kompensacie różnice kursowe zalicza się do przychodów lub kosztów podatkowych. Kompensata traktowana jest jako forma zapłaty, a to oznacza, że przy potrąceniu wierzytelności mogą powstać różnice kursowe, które należy uwzględnić w rachunku podatkowym.

Przedstawiając własne stanowisko w tej sprawie Spółka uważa, że jej postępowanie w tym zakresie jest prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka wskazała, iż ustala różnice kursowe na zasadach wskazanych w art. 9b ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ww. ustawy, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Na podstawie art. 15a ust. 2 ww. ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, m.in. jeżeli wartość:

Z kolei, w myśl art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, m.in. jeżeli wartość:

Ponadto, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności (art. 15a ust. 7 ww. ustawy). Z treści ww. przepisu wynika, iż ustawodawca uznał za uzasadnione powstanie różnic kursowych nawet w sytuacji, gdy nie dochodzi do faktycznego transferu pieniędzy. Zapłata zobowiązania, jak również otrzymanie należności, w jakiejkolwiek formie, także w formie potrącenia, nie stanowi przeszkody do uznania, że doszło do powstania różnicy kursowej (dodatniej lub ujemnej).

Zgodnie z art. 15a ust. 4 ustawy o p.d.o.p., jeżeli przy obliczaniu wartości różnic kursowych, o których mowa w ust. 2 i 3, nie jest możliwe uwzględnienie faktycznie zastosowanego kursu waluty w danym dniu, przyjmuje się kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ten dzień.

W świetle regulacji zawartych w art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Analiza przepisów art. 15a ust. 2 i ust. 3, prowadzi do wniosku, iż aby powstały różnice kursowe muszą wystąpić łącznie dwa elementy:

* dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej,

* realizacja tego zdarzenia nastąpiła w walucie obcej.

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie - zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

Mając na względzie powołane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, iż opisane kompensaty wzajemnych należności i zobowiązań nie będą prowadziły do powstania różnic kursowych na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Jeżeli kompensata należności i zobowiązań następuje pomiędzy wartościami wyrażonymi w złotych i wartościami wyrażonymi w innej walucie (lub odwrotnie) wówczas nie dochodzi do powstania różnic kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.