IBPBI/2/423-1567/10/JD - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów banku wydatków poniesionych na organizację prezentacji oferty produktowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku, przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 16 sierpnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację prezentacji, podczas której istnieje możliwość zapoznania się uczestników z ofertą produktową Banku-jest prawidłowe.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację prezentacji podczas której istnieje możliwość zapoznania się uczestników z ofertą produktową Banku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony m.in. następujący stan faktyczny:

Bank ponosi wydatki związane z organizacją spotkań z potencjalnymi lub obecnymi Klientami. W szczególności spotkania z Klientami przyjmują charakter prezentacji odnoszących się do problemu biznesowego, który stanowi temat konferencji (prezentacje ekspertów). W czasie spotkania omawiana jest np. analiza aktualnej sytuacji makroekonomicznej i jej wpływ na działania przedsiębiorstw lub analizy i prognozy dla branż np. budowlanej, energetycznej; handlu zagranicznego, jak również istnieje możliwość indywidualnego zapoznania się przez uczestników konferencji z ofertą produktową Banku. Bank zazwyczaj jest wyłącznym organizatorem, jednym ze współfinansujących takie spotkania (np. razem z firmą konsultingową); lub sponsorem wydarzenia; wydatki Banku dotyczą głównie: prelegentów (w przypadku ekspertów zewnętrznych), wynajmu sali, cateringu, druku zaproszeń lub kosztów związanych z wykupieniem pakietu sponsorskiego, w ramach którego Bank ma również zagwarantowaną możliwość wyeksponowania logo Banku, banerów reklamowych, itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Bank w wyżej opisanym stanie faktycznym należy zakwalifikować jako wydatki na reprezentację (w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) czy jako wydatki na reklamę.

Zdaniem Banku, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych

W art. 16 ust. 1. (...). Natomiast stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Cytowane normy prawne oznaczają, że Bank ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą które nie zostały wymienione w katalogu negatywnym kosztów tj. w art. 16 ust. 1 ustawy. Warunkiem zaliczenia wydatku do kosztu podatkowego jest pozytywna ocena jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz z możliwością osiągnięcia dzięki niemu przychodu lub też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawodawca w ustawie podatkowej nie zdefiniował ani pojęcia reklamy, ani też reprezentacji. Stąd też w obu wypadkach należy odwołać się do rozumienia tych pojęć w języku potocznym. Pojęcie "reklama" oznacza wszelkie działania podmiotu gospodarczego mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych, potencjalnych nabywców o towarach lub usługach. Natomiast pojęcie "reprezentacji" rozumiane jest jako działania adresowane do obecnych lub potencjalnych klientów podatnika, w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika i ułatwienia przez to zawarcia umowy albo stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Zestawiając przytoczone znaczenia tych dwóch pojęć z przedstawionym stanem faktycznymi, Bank wyraża następujące stanowisko:

za koszty reklamy, jako działania ukierunkowane na nakłanianie do nabycia usług bankowych należy uznać wymienione we wniosku wydatki poczynione przez Bank w związku z finansowaniem spotkań z potencjalnymi lub obecnymi Klientami Banku, podczas których prezentowana jest oferta produktowa poprzez indywidualne rozmowy z przedstawicielami Banku biorącymi udział w spotkaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 wskazanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z tym, że przepisy ww. ustawy podatkowej nie zawierają definicji pojęć reprezentacja i reklama za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej.

"Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reklamę jako działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego właśnie podmiotu gospodarczego.

W ocenie tut. Organu, przedstawione we wniosku działania, związane z przekazaniem klientom (potencjalnym klientom) wiedzy o oferowanych przez Bank produktach są działaniami o charakterze reklamowym i jako takie pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Jedną z form działań reklamowych są również działania podejmowane na podstawie umowy sponsoringu, przy czym charakter ten mają czynności podejmowane w ramach tzw. sponsoringu właściwego (umowa dwustronnie zobowiązująca). Polega on na zakupie usług reklamowych przez sponsora a zapłata może mieć formę gotówkową, rzeczową lub mieszaną. Aby umowa mogła być uznana za sponsoring właściwy, jej treść musi zawierać wzajemność zobowiązań umawiających się stron, oznaczającą zobowiązanie się sponsora do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, który z kolei zobowiązany jest do reklamowania nazwy sponsora, logo i prowadzonej przez niego działalności.

Ponieważ wydatki ponoszone przez Bank, jako wydatki na reklamę, nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy, należy stwierdzić, że stanowią one koszt uzyskania przychodu.

Stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 12 sierpnia 2010 r. jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.