IBPBI/2/423-154/11/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 lutego 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej,

* czy wynik z tytułu zbycia oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, -jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

* czy koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej,

* czy wynik z tytułu zbycia oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Specjalnej Strefy Ekonomicznej ("Strefa") w oparciu o trzy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE nr... z 29 września 2000 r., nr... z 26 lipca 2005 r. oraz nr... z 18 kwietnia 2007 r. ("Zezwolenia"). Spółka jest producentem wyrobów z tworzyw sztucznych oraz części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i ich silników, wykonując działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie Strefy objętych Zezwoleniami.

W ramach działalności prowadzonej na terenie Strefy, Spółka dokonuje zakupu specjalistycznego oprzyrządowania od podmiotów zewnętrznych oraz ponosi wydatki związane z rozbudową i instalacją tego oprzyrządowania do całości linii produkcyjnej Spółki.

Specyfika branży motoryzacyjnej, w której Spółka działa wymusza, iż nabywane oprzyrządowanie, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu (tj. pod określoną markę i model pojazdu). Tym samym, bez zakupu zindywidualizowanego oprzyrządowania, Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych detali. Nabyte oprzyrządowanie nie może zostać także wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem, co wynika najczęściej z warunków technicznych.

Przed rozpoczęciem produkcji detali (względnie we wczesnej fazie produkcji) dla określonej marki i modelu pojazdu, do którego wykorzystywane było konkretne oprzyrządowanie, oprzyrządowanie to podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe detale (wyroby objęte zakresem Zezwoleń). Zdarza się, że obowiązek zbycia (odsprzedania) takiego oprzyrządowania wynika wprost z warunków umów zawieranych przez Spółkę z odbiorcą detali.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty nabycia oprzyrządowania powinny zostać alokowane do działalności strefowej, tj. korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych ("p.d.o.p.") i w konsekwencji, czy wynik (tj. odpowiednio dochód albo strata) na transakcji sprzedaży takiego oprzyrządowania stanowi element działalności zwolnionej z opodatkowania p.d.o.p. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p.

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 7 ustawy o p.d.o.p., przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Z kolei, jak wynika z art. 12 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych ("ustawa o SSE"), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami. Konsekwentnie, zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy.

Jak zatem wynika z powyższego, warunkiem skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania jest:

Spółka prowadzi na terenie SSE działalność polegająca, na produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych oraz części i akcesoriów do pojazdów samochodowych i ich silników, wykonując tym samym działalność produkcyjną, handlową i usługową objętą uzyskanymi przez nią Zezwoleniami strefowymi. W celu prowadzenia działalności i wytwarzania produktów na terenie Strefy konieczne jest dokonywanie zakupów oprzyrządowania, które do takiej produkcji będzie wykorzystywane (tj. dedykowane pod określony model i markę pojazdu). Oprzyrządowanie wykorzystywane jest wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie Zezwoleń.

Zdaniem Spółki, zbycie klientom oprzyrządowania wykorzystywanego do działalności prowadzonej na terenie Strefy, które zostało zakupione na ich zlecenie w celu wykorzystania do produkcji wyrobów objętych Zezwoleniami stanowi normalne następstwo prowadzonej działalności i jest ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie Strefy na podstawie Zezwoleń. Na podkreślenie zasługuje również fakt, że zbycie takiego oprzyrządowania jest typowym zjawiskiem występującym w przemyśle samochodowym i wiąże się z jego specyfiką. Oprzyrządowanie może zostać wykorzystane jedynie przy produkcji określonego modelu i marki pojazdu i nie ma możliwości wykorzystania go do dalszej działalności, zarówno prowadzonej na terenie Strefy jak i (teoretycznie) poza nią.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zarówno koszty nabycia, ewentualnej modyfikacji i instalacji opisanego oprzyrządowania wykorzystywanego do produkcji wyrobów na terenie SSE (objętych zakresem Zezwoleń), jak i przychody ze sprzedaży takiego oprzyrządowania dokonanej rzecz podmiotów dokonujących późniejszych zakupów produktów wytworzonych przy udziale oprzyrządowania, powinny być uznane odpowiednio jako koszty i przychody związane z działalnością prowadzoną na terenie strefy ekonomicznej, zwolnioną od podatku dochodowego. Konsekwencją takiej kwalifikacji powinno być więc alokowanie wyniku na transakcji zbycia przedmiotowego oprzyrządowania również do działalności strefowej zwolnionej z p.d.o.p.

Prezentowano stanowisko Spółki koresponduje m.in. ze stanowiskiem Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wyrażonym w postanowieniu w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego z 23 grudnia 2005 r. Znak: PSUS/PB-R I-PDP/423/330/P/05/MD), który w odpowiedzi na pytanie podatnika: "Czy przychód wynikający ze sprzedaży maszyn i form klientom, które zostały zakupione na ich zlecenie w celu wykorzystania do produkcji wyrobów objętych zezwoleniem na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej powinien zostać zakwalifikowany do działalności zwolnionej czy opodatkowanej...", uznał zdanie podatnika za prawidłowe.

Warto podkreślić, iż organ stwierdził, że "oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę w zakresie uznania za przychody ze źródła dochodów zwolnionego od podatku dochodowego od osób prawnych przychodów wynikających ze sprzedaży maszyn i form klientom uprzednio zakupionych na ich zlecenie w celu wykorzystania do produkcji - jest prawidłowe".

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z 23 listopada 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1114/10/AK, który stwierdził m.in., że: "ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszty nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p.".

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej. Jednocześnie wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata, powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania p.d.o.p., tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 - określana dalej "u.p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, iż w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach działalności prowadzonej na terenie Strefy, Spółka dokonuje zakupu specjalistycznego oprzyrządowania od podmiotów zewnętrznych oraz ponosi wydatki związane z rozbudową i instalacją tego oprzyrządowania do całości linii produkcyjnej Spółki. Specyfika branży motoryzacyjnej, w której Spółka działa wymusza, iż nabywane oprzyrządowanie, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu (tj. pod określoną markę i model pojazdu). Tym samym, bez zakupu zindywidualizowanego oprzyrządowania, Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych detali. Nabyte oprzyrządowanie nie może zostać także wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem, co wynika najczęściej z warunków technicznych. Przed rozpoczęciem produkcji detali (względnie we wczesnej fazie produkcji) dla określonej marki i modelu pojazdu, do którego wykorzystywane było konkretne oprzyrządowanie, podlega ono zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe detale. Zdarza się, że obowiązek zbycia (odsprzedania) takiego oprzyrządowania wynika wprost z warunków umów zawieranych przez Spółkę z odbiorcą detali. Oprzyrządowanie wykorzystywane jest wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie Strefy. W opinii Spółki zbycie oprzyrządowania wykorzystywanego do działalności prowadzonej na terenie Strefy po wykonaniu zamówienia, które realizowane było na terenie Strefy stanowi następstwo prowadzenia działalności gospodarczej. Zbycie takiego oprzyrządowania jest typowym zjawiskiem występującym w przemyśle samochodowym i wiąże się z jego specyfiką. Oprzyrządowanie może zostać wykorzystane jedynie przy produkcji określonego modelu i marki pojazdu i nie ma możliwości wykorzystania go do dalszej działalności, zarówno prowadzonej na terenie Strefy jak i (teoretycznie) poza nią.

W związku z powyższym ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszty nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik (tj. odpowiednio dochód albo strata) na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Zatem stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.