IBPBI/2/423-1502/13/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 14 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 27 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym 7 listopada 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

* zaliczenia licencji na korzystanie z oprogramowania do wartości niematerialnej i prawnej,

* ujęcia w wartości początkowej kosztu opłaty licencyjnej za pierwszy rok użytkowania oraz usług instalacji, dostosowania i wdrożenia oprogramowania naliczonych do czasu oddania wartości niematerialnej i prawnej do użytkowania

- jest nieprawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3 - zdarzenie przyszłe)

W dniu 27 sierpnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

* zaliczenia licencji na korzystanie z oprogramowania do wartości niematerialnej i prawnej,

* ujęcia w wartości początkowej kosztu opłaty licencyjnej za pierwszy rok użytkowania oraz usług instalacji, dostosowania i wdrożenia oprogramowania naliczonych do czasu oddania wartości niematerialnej i prawnej do użytkowania.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 października 2013 r. Znak IBPBI/2/423-1104/13/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 7 listopada 2013 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (Wnioskodawca) zajmuje się produkcją wyrobów z tworzyw sztucznych; jest polskim rezydentem podatkowym i należy do międzynarodowej grupy kapitałowej. Jedynym udziałowcem Spółki jest podmiot X z siedzibą w Szwecji, będący szwedzkim rezydentem podatkowym. Podmiot X nie posiada na terytorium Polski oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest w posiadaniu certyfikatu rezydencji podmiotu X.

Podmiot X zakupił od podmiotu trzeciego (firmy B z siedzibą w Szwecji) licencję na oprogramowanie komputerowe, które pozwala na integrację systemową pomiędzy podmiotami należącymi do grupy kapitałowej i obejmuje zintegrowany system informatyczny z modułami gospodarki magazynowej, sprzedaży, produkcji oraz finansowo-księgowym. Zgodnie z umową zawartą pomiędzy dostawcą oprogramowania oraz podmiotem X, prawo do użytkowania oprogramowania przysługuje podmiotowi X oraz innym podmiotom z grupy kapitałowej. W związku z tym, oprogramowanie zostało także faktycznie wdrożone dla potrzeb Spółki i jest przez nią wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. W kwietniu 2011 r. Spółka została przez podmiot X obciążona fakturą tytułem opłaty za licencję, której koszt został uprzednio poniesiony przez podmiot X. Obciążenie to obejmowało opłatę za korzystanie z programu przez okres 12 miesięcy od kwietnia 2011 r. do marca 2012 r. Założenie było jednak takie, że program będzie wykorzystywany przez okres dłuższy niż rok, co znajduje potwierdzenie w fakcie obciążania Spółki dalszymi opłatami za korzystanie z programu po upływie pierwszego roku użytkowania (umowa zawarta pomiędzy podmiotem X, a dostawcą oprogramowania została zawarta na okres dłuższy niż rok). Zakupiona przez Wnioskodawcę licencja na program umożliwia korzystanie z oprogramowania wyłącznie na jej własne potrzeby zgodnie z jego przeznaczeniem, bez możliwości powielania go, czy też dalszego sublicencjonowania (jest to zatem tzw. licencja końcowego użytkownika). Program nie może być także przez Wnioskodawcę modyfikowany bez zgody podmiotu dostarczającego. Za zgodą twórcy oprogramowania może natomiast, przed faktycznym wdrożeniem, nastąpić jego dostosowanie i konfiguracja do potrzeb i wymagań Spółki.

Aby nabyte oprogramowanie było dla Spółki użyteczne, konieczne było jego odpowiednie skonfigurowanie i dostosowanie do potrzeb i wymogów Spółki (tzw. integracja systemowa i programowa). Aby mogło ono faktycznie funkcjonować, konieczna była także instalacja na serwerach użytkowanych przez Wnioskodawcę. Poszczególne usługi dostosowawcze i wdrożeniowe w tym zakresie były świadczone przez kilka podmiotów z branży usług informatycznych: Podmiot A, B lub C. Podmioty te są szwedzkimi rezydentami podatkowymi nieposiadającymi na terytorium Polski oddziału ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Usługi świadczone przez te podmioty na rzecz Wnioskodawcy wykonywane były zdalnie (tekst jedn.: bez konieczności przyjazdu do Polski). Za wykonane usługi podmioty te obciążyły Spółkę fakturami (faktury były wystawiane w okresie styczeń-kwiecień 2011 r.).

Z dniem 30 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca ujął nabyty system jako wartość niematerialną i prawną w prowadzonej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Na moment wprowadzenia do ewidencji przewidywany okres wykorzystywania programu w działalności Wnioskodawcy przekraczał 1 rok. Co prawda pierwsza faktura za prawo do korzystania z programu obejmowała okres 12 miesięcy, niemniej Spółka z góry zakładała, że program będzie użytkowany w horyzoncie dłuższym niż rok, co skutkować będzie po upływie pierwszego roku obciążeniem okresowymi fakturami za jego użytkowanie. Wartość początkowa przedmiotowej wartości niematerialnej i prawnej została ustalona zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."). W tym przypadku na cenę nabycia składała się opłata licencyjna za pierwszy rok użytkowania (na podstawie faktury wystawionej przez podmiot X), powiększona o koszty dostosowania programu, jego wdrożenia i uruchomienia naliczone do dnia oddania wartości niematerialnej i prawnej do używania (tekst jedn.: koszty usług wyświadczonych w tym zakresie przez podmiot A, B, C). Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej z wykorzystaniem stawki 30% rocznie.

Już po oddaniu przedmiotowej wartości niematerialnej i prawnej do używania, Wnioskodawca korzystał także z różnych usług wsparcia technicznego związanych z korzystaniem z opisanego we wniosku oprogramowania. Usługi te Wnioskodawca zakupywał u wskazanych wyżej podmiotów z siedzibą w Szwecji (podmiotów A, B i C) część z nich była nabywana przez podmiot X, a następnie w zakresie dotyczącym Spółki, refakturowana przez podmiot X. Dotyczyły one w szczególności aktualizacji oprogramowania, rozwiązywania bieżących problemów systemowych, integracji systemowej i programowej, itp. Ponadto, po upływie pierwszego roku korzystania z licencji, za który opłata została zafakturowana przez podmiot X, za kolejne okresy użytkowania programu Wnioskodawca jest obciążany miesięcznymi opłatami na podstawie faktur wystawianych przez podmiot X.

Koszty opłat miesięcznych za licencję, jak i opłat za wyświadczone usługi IT, poniesione już po oddaniu opisanej we wniosku wartości niematerialnej i prawnej do używania, są ujmowane przez Wnioskodawcę w bieżących kosztach uzyskania przychodów jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

W przyszłości, Wnioskodawca przewiduje możliwość zakupywania dalszych licencji na korzystanie z programów komputerowych na analogicznych zasadach, tzn. na potrzeby własne, bez prawa do odsprzedaży czy dalszego udostępniania oprogramowania. Na podstawie tych licencji, uzyskanych od podmiotów zagranicznych, w tym od podmiotu X, Wnioskodawca będzie korzystał z uprawnień tzw. końcowego użytkownika. W związku z tym w przyszłości Wnioskodawca przewiduje także korzystanie z usług wdrożeniowych świadczonych przez szwedzkie podmioty z branży informatycznej, w tym podmioty A, B i C, w celu instalacji, wdrożenia i dostosowania oprogramowania w celu umożliwienia rozpoczęcia wykorzystywania go w działalności. Wnioskodawca będzie także w przyszłości nabywał od tych podmiotów usługi bieżącego wsparcia technicznego w zakresie IT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i ust. 3 u.p.d.o.p. Spółka postąpiła prawidłowo, rozpoznając licencję na korzystanie z oprogramowania jako wartość niematerialną i prawną oraz ujmując w jej wartości początkowej zarówno koszt uiszczonej za pierwszy rok użytkowania opłaty licencyjnej, jak i usługi instalacji, dostosowania i wdrożenia oprogramowania naliczone do czasu oddania wartości niematerialnej i prawnej do użytkowania. Czy prawidłowe będzie zastosowanie powyższego postępowania w odniesieniu do analogicznej sytuacji w przyszłości.

(pytanie oznaczone we wniosku jako nr 3 - zdarzenie przyszłe)

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte prawo do korzystania z systemu informatycznego stanowi wartość niematerialną i prawną w rozumieniu art. 16b u.p.d.o.p., a zatem Spółka postąpiła prawidłowo ujmując je w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Ponadto zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe było ustalenie wartości początkowej oprogramowania w kwocie obejmującej zarówno poniesione koszty opłaty za 12 miesięcy użytkowania systemu, jak i koszty usług dostosowania i wdrożenia tego oprogramowania naliczone przed dniem oddania do użytkowania wartości niematerialnej i prawnej, a niezbędne dla umożliwienia wykorzystywania oprogramowania w działalności Wnioskodawcy. Wartości początkowej nie zwiększa się natomiast o koszty związane z przedmiotowym oprogramowaniem już po jego oddaniu do użytkowania (tekst jedn.: miesięczne opłaty licencyjne oraz bieżące usługi wsparcia technicznego).

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. do podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych zalicza się m.in. licencje oraz autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Licencja na użytkowanie oprogramowania spełnia powyższą definicję, bowiem została ona odpłatnie nabyta od podmiotu X przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z jego działalnością gospodarczą, a w dniu przyjęcia do używania oprogramowanie było dzięki nabyciu dodatkowych usług zainstalowane, dostosowane i wdrożone u Wnioskodawcy, a tym samym zdatne do użytku.

Wnioskodawca podkreśla również, że przewidywany przez niego okres wykorzystywania oprogramowania był dłuższy niż rok, mimo że pierwsza płatność z tytułu zakupu licencji obejmowała tylko pierwszy rok użytkowania. Obciążenie obejmujące jeden rok wynikało jedynie z zastosowanego sposobu regulowania opłat licencyjnych. Spółka z góry zakładała (co miało także odzwierciedlenie w umowie zawartej między podmiotem X a dostawcą oprogramowania podmiotem B), że program będzie użytkowany dłużej niż rok. W następnych okresach Wnioskodawca faktycznie nadal korzystał z oprogramowania, a kolejne opłaty za korzystanie z licencji były ponoszone na podstawie miesięcznych faktur wystawianych przez podmiot X. Tym samym spełnione zostały wszystkie przesłanki uznania licencji na korzystanie z oprogramowania za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Natomiast w zakresie sposobu określenia wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej, jaką jest licencja na korzystanie z oprogramowania, należy zwrócić uwagę na art. 16g ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 3 u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, za wartość początkową nabytych odpłatnie wartości niematerialnych i prawnych uważa się cenę ich nabycia, przez którą rozumie się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności m.in. o koszty instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków określonych w odrębnych przepisach.

Oznacza to, że ustawodawca sam wskazał, że do wartości początkowej należy zaliczyć nie tylko opłatę za sam program, ale także inne koszty związane z jego wdrożeniem, w tym: koszty instalacji i uruchomienia programów komputerowych. Jest to uzasadnione faktem, iż bez tych dodatkowych czynności oprogramowanie byłoby z punktu widzenia jego użytkownika bezużyteczne, a zatem są to czynności konieczne dla zapewnienia możliwości skorzystania z programu zgodnie z jego przeznaczeniem. Oznacza to, że usługi wyświadczone na rzecz Wnioskodawcy przez podmioty A, B oraz C w zakresie dostosowania, integracji systemowej i wdrożenia oprogramowania, których koszt naliczono do dnia oddania oprogramowania do używania, mieszczą się w katalogu kosztów podlegających uwzględnieniu w jego wartości początkowej.

Reasumując należy uznać, że zasadne jest zaliczenie do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na korzystanie z oprogramowania komputerowego następujących wartości:

* ceny zakupu oprogramowania obejmującej opłatę za pierwszy rok korzystania z licencji zapłaconą na rzecz podmiotu X,

* kosztów usług obcych w zakresie dostosowania oprogramowania oraz jego wdrożenia i instalacji umożliwiających rozpoczęcie korzystania z niego przez Wnioskodawcę, naliczonych do dnia przekazania go do używania, świadczonych przez podmioty A, B, oraz C.

W przypadku dokonywania analogicznych działań w przyszłości. Wnioskodawca również będzie uprawniony do rozpoznania nabytej licencji na korzystanie z oprogramowania komputerowego, której przewidywany okres używania przekracza rok, jako wartości niematerialnej i prawnej. Jednocześnie Wnioskodawca będzie uprawniony do uwzględnienia w jej wartości początkowej naliczonych do dnia oddania do używania kosztów usług w zakresie dostosowania, wdrożenia i instalacji oprogramowania.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie znajduje oparcie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w podobnych sprawach, przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 sierpnia 2013 r. o sygn. ILPB3/423-483/10-4/MM, a także w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 kwietnia 2013 r. o sygn. IBPBI/2/423-70/13/PP.

Jednocześnie Spółka podkreśla, że koszty miesięcznych opłat za korzystanie z programu ponoszone przez Spółkę już po upływie pierwszego roku eksploatacji oraz ponoszone po oddaniu programu do użytkowania koszty usług bieżącego wsparcia informatycznego nie powiększają wartości początkowej składnika majątku. u.p.d.o.p. nie przewiduje bowiem ulepszenia wartości niematerialnych i prawnych. Nie stanowią one także odrębnych środków trwałych, gdyż dotyczą w dalszym ciągu programu, który został wprowadzony do ewidencji jako wartość niematerialna i prawna. Powyższe ma zastosowanie również do analogicznych zdarzeń w przyszłości.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm. dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. Z powyższego przepisu wynika, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Definicję pojęcia "licencja" zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), zgodnie z którą przez "licencję" należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. (art. 41 ust. 2 tej ustawy).

Podstawą legalnego korzystania przez dany podmiot z oprogramowania komputerowego jest umowa:

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Stosownie do art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p., za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że podmiot X zakupił od podmiotu trzeciego (z siedzibą w Szwecji) licencję na oprogramowanie komputerowe, które pozwala na integrację systemową pomiędzy podmiotami należącymi do grupy kapitałowej i obejmuje zintegrowany system informatyczny z modułami gospodarki magazynowej, sprzedaży, produkcji oraz finansowo-księgowym. Oprogramowanie zostało wdrożone dla potrzeb Spółki i jest przez nią wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. W kwietniu 2011 r. Spółka została przez podmiot X obciążona fakturą tytułem opłaty za licencję, której koszt został uprzednio poniesiony przez podmiot X. Program będzie wykorzystywany przez okres dłuższy niż rok, co znajduje potwierdzenie w fakcie obciążania Spółki dalszymi opłatami za korzystanie z programu po upływie pierwszego roku użytkowania. Zakupiona przez Wnioskodawcę licencja na program umożliwia korzystanie z oprogramowania wyłącznie na jego własne potrzeby zgodnie z jego przeznaczeniem, bez możliwości powielania go, czy też dalszego sublicencjonowania (jest to zatem tzw. licencja końcowego użytkownika). Program nie może być także przez Wnioskodawcę modyfikowany bez zgody podmiotu dostarczającego. Za zgodą twórcy oprogramowania może natomiast, przed faktycznym wdrożeniem, nastąpić jego dostosowanie i konfiguracja do potrzeb i wymagań Spółki. Poszczególne usługi dostosowawcze i wdrożeniowe w tym zakresie były świadczone przez kilka podmiotów szwedzkich. Z dniem 30 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca ujął nabyty system jako wartość niematerialną i prawną w prowadzonej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Na moment wprowadzenia do ewidencji przewidywany okres wykorzystywania programu w działalności Wnioskodawcy przekraczał 1 rok. Koszty opłat miesięcznych za licencję jak i opłat za wyświadczone usługi IT, poniesione już po oddaniu opisanej we wniosku wartości niematerialnej i prawnej do używania, są ujmowane przez Wnioskodawcę w bieżących kosztach uzyskania przychodów jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać iż w niniejszej sprawie mamy do czynienia z umową o korzystanie z oprogramowania, która nie przenosi na nabywcę żadnych autorskich praw majątkowych do tego programu. Na podstawie umowy licencjodawca udzielił Spółce prawa do zainstalowania i użytkowania oprogramowania komputerowego na własne potrzeby.

Tym samym opłat licencyjnych, jak i usług instalacji, dostosowania i wdrożenia oprogramowania naliczonych do czasu oddania go do użytkowania, nie można uznać za element ceny nabycia składnika majątku trwałego, stanowiącej wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych. W przypadku nabycia prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego - kiedy zakres praw nabywcy do korzystania z oprogramowania ograniczony jest do zakresu, o którym mowa w art. 75 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - należność przekazywana licencjodawcy nie jest objęta dyspozycją przepisów o amortyzacji (w szczególności art. 16b ust. 1 pkt 5, art. 16g ust. 14, art. 16m ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.).

Powyższe wydatki winny być zatem oceniane i kwalifikowane na zasadach ogólnych. Spełniają one przesłanki określone w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a ich związek z przychodami ma charakter pośredni. Moment ich potrącalności określa tym samym art. 15 ust. 4d i 4e u.p.d.o.p.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie możliwości:

* zaliczenia licencji na korzystanie z oprogramowania do wartości niematerialnej i prawnej,

* ujęcia w wartości początkowej kosztu opłaty licencyjnej za pierwszy rok użytkowania oraz usług instalacji, dostosowania i wdrożenia oprogramowania naliczonych do czasu oddania wartości niematerialnej i prawnej do użytkowania

- jest nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytań oznaczonych we wniosku Nr 3 (stan faktyczny) oraz pytań 1 i 2 (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe) wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.