IBPBI/2/423-1485/10/AK - Strata na transakcjach walutowych a podatkowy koszt uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 21 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

* ustalenia, czy strata na transakcjach walutowych stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu - jest nieprawidłowe,

* skorygowania deklaracji podatkowych - jest prawidłowe.

* (pytanie Nr 1 i 3)

W dniu 25 października 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie:

* ustalenia, czy strata na transakcjach walutowych stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu,

* skorygowania deklaracji podatkowych.

* (pytanie Nr 1 i 3)

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 7 stycznia 2011 r. Znak IBPBI/2/423-1485/10/AK wezwano do ich uzupełnienia. Braki formalne uzupełniono w dniu 21 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działalności firmy jest sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Odbiorcami części są między innymi podmioty zagraniczne, z którymi transakcje sprzedaży rozliczane są w walutach obcych. W celu zminimalizowania ryzyka związanego z różnicami kursowymi, zabezpieczenia kosztów obsługi kredytu, a także uzyskania dodatkowych dochodów w następstwie zmian wartości walut i ich oprocentowania Spółka zawarła z Bankiem A. oraz Bankiem B. umowy na wykonywanie transakcji walutowych.

Od 2006 r. Spółka zawierała z Bankiem A. transakcje walutowe typu FX FORWARD. W początkowym okresie realizacja tych transakcji przynosiła zyski, które zaliczane były do przychodów podatkowych. W późniejszym okresie transakcje walutowe przestały być korzystne dla Spółki. Zawarta z Bankiem A. transakcja typu FX FORWARD zobowiązywała Spółkę do sprzedaży kwoty 500.000 USD po kursie realizacji wynoszącym 2,3125 zł. Dnia 10 marca 2008 r. strony dokonały rozliczenia tej transakcji po kursie 2,7967 zł W związku z wystąpieniem niekorzystnego kursu wymiany walut Spółka poniosła stratę w wysokości 242.100 zł.

Spółka zawarła kolejną transakcję z Bankiem A. typu FX FORWARD zobowiązując się do sprzedaży kwoty 500.000 USD po kursie 2,2750 zł. Dnia 20 marca 2008 r. strony dokonały rozliczenia tej transakcji po kursie 2,7090 zł, w wyniku której Spółka poniosła stratę w wysokości 217.000 zł. Poniesione straty zostały przez Spółkę pokryte częściowo kredytem, a częściowo ze środków własnych.

W celu zabezpieczenia kosztów obsługi zaciągniętego dnia 17 października 2007 r. w Banku B. długoterminowego kredytu hipotecznego Spółka zawarła z tym bankiem w dniu 7 sierpnia 2008 r. umowę na transakcje CIRS. Jednak w niedługim czasie rynek walutowy stracił swoją stabilność, ceny walut mocno wzrosły i Spółka zaczęła ponosić straty na tym instrumencie. W celu ograniczenia tych strat Spółka zdecydowała się na wcześniejsze niż wynikało to z umowy rozliczenie i zamknięcie instrumentu pochodnego. Przedterminowe rozliczenie CIRS nastąpiło dnia 9 października 2008 r. Strata na transakcji CIRS wynosiła 1.618.500 zł. Została ona częściowo spłacona ze środków własnych Spółki w kwocie 418.500 zł, a na kwotę 1.200.000 zł. Spółka zaciągnęła kredyt w Banku B. Umowa kredytowa o kredyt hipoteczny walutowy zawarta została w dniu 20 października 2008 r. Środki pochodzące z kredytu zostały przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w 2007 r. oraz na częściową spłatę straty powstałej w wyniku zamknięcia wyżej opisanej transakcji CIRS. Umowa ta przewiduje rozłożenie spłaty kredytu na 160 miesięcznych rat. Ostateczna spłata kredytu nastąpi w dniu 22 września 2022 r..

Poniesione straty z wyżej wymienionych tytułów nie zostały przez Spółkę zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 17 stycznia 2011 r. wynika, że zawierane przez Spółkę transakcje terminowe miały charakter rzeczywisty, polegały na faktycznym dostarczeniu walut przy ich sprzedaży bądź zakupie. Rozliczenia transakcji FX FORWARD dokonano w terminach wynikających z zawartych umów. Umowa na wykonanie transakcji FX FORWARD kupna 500.000 USD po kursie 2,7967 zawarta 6 września 2007 r. została rozliczona z datą zapadalności czyli 10 marca 2008 r. W wyniku tej transakcji Bank obciążył rachunek Spółki kwotą 1.398.350 zł W tym samym dniu została zawarta i rozliczona transakcja FX FORWARD sprzedaży kwoty 500.000 USD po kursie 2,3125. Bank uznał rachunek Spółki kwotą 1.156.250 zł.

Data realizacji praw wynikających z tych umów przypadała na dzień 10 marca 2008 r. Spółka ustaliła różnice kursowe w kwocie 242.100 zł, jako różnicę pomiędzy wartością środków obliczoną przy zastosowaniu kursu zakupu waluty uzgodnionego w kontrakcie zakupu FX FORWARD oraz kursu sprzedaży waluty uzgodnionego w kontrakcie sprzedaży FX FORWARD.

Kolejna umowa na wykonanie transakcji FX FORWARD zawarta dnia 19 września 2007 r. zobowiązująca Spółkę do zakupu 500.000 USD po ustalonym kursie 2,709 czyli za kwotę 1.354.500 zł została rozliczona w dacie zapadalności tj. 20 marca 2008 r. W tym samym dniu została zawarta i rozliczona transakcja FX FORWARD sprzedaży 500.000 USD po ustalonym kursie 2,275 czyli za kwotę 1.137.500 zł W wyniku tych transakcji w dniu 20 marca 2008 r. Bank obciążył rachunek Spółki kwotą 1.354.500 zł oraz uznał rachunek kwotą 1.137.500 zł. Data realizacji praw wynikających z tych umów przypadała na dzień 20 marca 2008 r.

Spółka ustaliła różnice kursowe w wysokości 217.000 zł jako różnicę pomiędzy wartością środków obliczoną przy zastosowaniu kursów zakupu i sprzedaży uzgodnionych w kontraktach FX FORWARD.

W celu zabezpieczenia kosztów obsługi długoterminowego kredytu zaciągniętego w Banku B. Spółka zawarła dnia 7 sierpnia 2008 umowę na transakcje CIRS. Na mocy tej umowy Spółka zobowiązana była dokonywać spłaty kapitału w 120 miesięcznych równych ratach w kwocie 23.205,74 USD każda po ustalonym kursie walutowym CIRS 2,09 od dnia 10 września 2008 do dnia 10 sierpnia 2018 r.. Spłata pierwszej raty kapitału nastąpiła 10 września 2008 r. Bank zgodnie z umową pobrał z rachunku Spółki kwotę 23.205,74 USD po kursie 2,09 czyli 48.500 zł. Natomiast Spółka zakupiła od Banku walutę USD po kursie 2,506 czyli poniosła koszty w wysokości 58.153,58 zł. Spółka w wyniku tej transakcji wyliczyła różnice kursowe ujemne w wysokości 9.653,58 zł, które stanowią stratę Spółki. Spłata kolejnej raty kapitału nastąpiła 10 października 2008 r. Bank pobrał z rachunku Spółki 23.205,74 USD po kursie 2,09 czyli 48.500 zł. Natomiast Spółka zakupiła USD po kursie bankowym 2,6513 czyli poniosła koszty w wysokości 61.525,38 zł. Ujemne różnice kursowe na tej transakcji wyniosły 13.025,38 zł W celu ograniczenia strat na transakcjach CIRS Spółka w dniu 9 października 2008 r. zdecydowała się na ich przedterminowe zamknięcie. W dniu 14 października 2008 r. nastąpiło przedterminowe rozliczenie CIRS, w wyniku którego Bank obciążył rachunek Spółki kwotą 1.618.500 zł.

Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zamierza dokonać korekty deklaracji podatkowej za rok 2008.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

* Czy strata na transakcjach walutowych stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu.

* Czy Spółce w przypadku uznania strat na transakcjach walutowych za podatkowe koszty uzyskania przychodu przysługuje obecnie uprawnienie do ich rozliczenia w skorygowanych deklaracjach podatkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, za wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Natomiast art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia, o ile wydatki te nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zdaniem Spółki, strata na transakcjach walutowych stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu, gdyż transakcje te zostały zawarte w celu zabezpieczenia utrzymania źródła przychodów, wydatki zostały faktycznie poniesione, a ich poniesienie wiązało się z realizacją praw z tych instrumentów.

W zakresie momentu podatkowego zaliczenia wydatków związanych z rozliczeniem transakcji walutowych do kosztów uzyskania przychodów, zdaniem Spółki, zastosowanie znajduje art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tymi przepisami koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia, a za taki uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych.

Zgodnie z art. 81 Ordynacji podatkowej, Spółce przysługuje prawo do skorygowania złożonych deklaracji podatkowych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., określanej w dalszej części skrótem "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawodawca w omawianym przepisie nie zdefiniował pojęcia "koszty bezpośrednio związane z przychodami" oraz "koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami". Jednak treść tych pojęć można ustalić posługując się ich językowym znaczeniem.

Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpłynęło bezpośrednio na uzyskanie określonego przychodu. Kosztami zaś innymi niż koszty bezpośrednio związane z przychodami są wszelkie koszty niebędące kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, w tym koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z jego funkcjonowaniem.

Jednak nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki rzutować na podstawę opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to cel ten musi być widoczny. Ponoszone koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

Ponadto obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku przyczynowo-skutkowego z osiąganymi przychodami lub zachowaniem czy zabezpieczeniem ich źródła, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Generalna zasada wynikająca z powyższej regulacji wskazuje, iż wydatki związane z nabyciem instrumentów pochodnych podlegają zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie realizacji praw wynikających z danego instrumentu. Należy jednak przy tym wspomnieć, że jeżeli nabycie pochodnego instrumentu finansowego służy zabezpieczeniu transakcji nabycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., to stosownie do art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p., wszelkie wydatki poniesione w celu nabycia tego instrumentu oraz jego realizacji powiększają wartość środka trwałego lub wartości niematerialnej czy prawnej. Tym samym nie mogą zostać zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm.), instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są finansowe kontrakty terminowe oraz inne równoważne instrumenty finansowe rozliczane pieniężnie, umowy forward dotyczące stóp procentowych, swapy akcyjne, swapy na stopy procentowe, swapy walutowe.

W doktrynie prawa finansowego za pochodny instrument finansowy uważa się taki instrument, którego wartość zależy od wartości innego instrumentu (pierwotnego), na który ten pochodny instrument został wystawiony.

Definicję pochodnych instrumentów finansowych dla celów podatkowych zawiera art. 16 ust. 1b u.p.d.o.p. Przepis ten stanowi, iż za pochodne instrumenty finansowe uważa się prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny towarów, walut obcych, waluty polskiej, złota dewizowego, platyny dewizowej lub papierów wartościowych, albo od wysokości stóp procentowych lub indeksów, a w szczególności opcje i kontrakty terminowe.

Podkreślić przy tym trzeba, iż w przypadku transakcji terminowych wyróżniamy transakcje nierzeczywiste, w których nie następuje fizyczna dostawa instrumentu bazowego, natomiast realizacja transakcji jest dokonywana poprzez rozliczenie między stronami różnicy cen oraz transakcje rzeczywiste, w których następuje faktyczne przeniesienie prawa własności ze sprzedającego na kupującego w drodze fizycznego dostarczenia instrumentu bazowego kupującemu przez sprzedającego, w określonym terminie i miejscu w zamian za ekwiwalent pieniężny.

W przypadku transakcji terminowej rzeczywistej, tj. rozliczanej poprzez dostawę instrumentu bazowego, w celu jej podatkowego rozliczenia, należy odpowiednio uwzględnić po stronie przychodów i kosztów uzyskania przychodów wszelkie przepływy środków pomiędzy stronami.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zawierane przez Spółkę transakcje terminowe miały charakter rzeczywisty, polegały na faktycznym dostarczeniu walut przy ich sprzedaży bądź zakupie. Ponadto Spółka wskazała, iż rozlicza różnice kursowe zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadkach, opisanych we wniosku instrumentem bazowym jest waluta, zatem rzeczywiste przepływy środków finansowych związane z transakcją winny zostać rozliczone poprzez różnice kursowe.

W myśl art. 15a ust. 1 u.p.d.o.p., różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie z art. 15a ust. 2 pkt 3 u.p.d.o.p., dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 15a ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p., ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż w przypadku transakcji walutowych o charakterze rzeczywistym, ewentualne straty będą stanowiły koszty uzyskania przychodów Spółki w oparciu o stosowne przepisy dotyczące różnic kursowych. Tym samym stanowisko Spółki w tej części jest nieprawidłowe, gdyż w odniesieniu do transakcji walutowych o charakterze rzeczywistym, nie ma możliwości zaliczenia wydatków związanych z tymi transakcjami do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 8b u.p.d.o.p.

Mając powyższe na uwadze, transakcje FX FORWARD i CIRS winny być rozliczane poprzez ustalenie różnic kursowych w terminach wynikających z zawartych umów, które zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe. Zatem straty na transakcjach walutowych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w momencie rozliczenia transakcji.

Zgodnie z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty (art. 81 § 2 Ordynacji podatkowej).

Z kolei na podstawie art. 75 § 2 pkt 1 lit. a) Ordynacji podatkowej, podatnikom, których zobowiązanie powstaje w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 1 tej ustawy, przysługuje uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli w zeznaniach (deklaracjach) wykazali zobowiązanie podatkowe nienależne lub w wysokości większej od należnej i wpłacili zadeklarowany podatek. W takim przypadku podatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

Mając powyższe na uwadze, Spółce przysługuje prawo do złożenia deklaracji korygujących. W tej części stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak również prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne z tego faktu w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania 2 wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.