IBPBI/2/423-1471/09/MO - Skutki podatkowe umorzenia odsetek od zobowiązań.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 2 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych umorzenia odsetek od zobowiązań (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 listopada 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie skutków podatkowych umorzenia odsetek od zobowiązań.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 stycznia 2010 r. znak: IBPBI/2/423-1471/09/MO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia przedmiotowego wniosku dokonano w dniu 2 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi, na podstawie udzielonego jej zezwolenia, działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenie obejmuje m.in. produkcję wyrobów z drewna, papieru, wyrobów chemicznych, wyrobów z tworzyw sztucznych, produkcję mebli, działalność poligraficzną i publikacyjną, badania i analizy techniczne, prace badawcze w dziedzinie nauk przyrodniczych i technicznych, a także zagospodarowanie niemetalowych odpadów i wyrobów wybrakowanych.

Wnioskodawca, w ramach swojej działalności, zaciąga od podmiotów powiązanych lub niepowiązanych kredyty (pożyczki) w celu finansowania wydatków związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie Strefy (w tym wydatków inwestycyjnych). Od kwot nominalnych kredytów (pożyczek) są naliczane odsetki. Z tytułu niektórych zobowiązań kredytowych (pożyczkowych), Spółka odpowiada solidarnie wraz z innym podmiotem powiązanym (w rozumieniu art. 11 u.p.d.o.p.). Jeżeli podmiot powiązany spłaci zobowiązanie, za które jest odpowiedzialny solidarnie wraz ze Spółką, może powstać tzw. roszczenie regresowe (na podstawie art. 376 § 1 Kodeksu Cywilnego) podmiotu powiązanego wobec Spółki. Do czasu wykonania/spłaty przez Spółkę roszczenia regresowego, podmiot powiązany nalicza Spółce odsetki.

Wnioskodawca nabywa również surowce, półprodukty lub materiały w celu wytwarzania wyrobów na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia. W przypadku niektórych zobowiązań, termin płatności jest odroczony w związku z czym naliczane są odsetki. Może też mieć miejsce sytuacja, w której kontrahent nalicza Spółce odsetki za zwłokę w przypadku przekroczenia przez Wnioskodawcą terminu płatności.

Może się zdarzyć, że naliczone Wnioskodawcy odsetki od wyżej przedstawionych zobowiązań (w tym z tytułu kredytów/pożyczek, roszczenia regresowego czy zobowiązań handlowych) zostaną przez kontrahentów (będących podmiotami powiązanymi lub niepowiązanymi) w przyszłości umorzone częściowo (zredukowane) lub umorzone w całości.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umorzenie (lub redukcja) odsetek dokonania przez kontrahenta będącego podmiotem powiązanym lub niepowiązanym od zobowiązań z tytułu:

Zdaniem Spółki, redukcja odsetek (lub ich całkowite umorzenie) nie wiąże się z powstaniem po jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.p.

Powyższe wynika z regulacji zawartych w art. 12 ust. 4 pkt 2, w związku z art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p., które konstytuują tzw. kasową metodę rozpoznawania odsetek jako przychodu albo kosztu uzyskania przychodu. Zgodnie z tymi przepisami, tylko odsetki zapłacone oraz skapitalizowane wywołują skutki podatkowe (tzn. są rozpoznawane jako przychód albo koszt podatkowy). Konsekwentnie, odsetki jedynie naliczone, lecz niezapłacone są neutralne podatkowo, tj. nie stanowią przychodu wierzyciela oraz kosztu uzyskania przychodu dłużnika. Skutkiem redukcji lub całkowitego umorzenia odsetek będzie więc brak możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę wartości umorzonych odsetek do kosztów uzyskania przychodów.

Umorzenie (częściowe lub całkowite) odsetek nie powinno wpłynąć także na wysokość przychodów Spółki. Z kasowej zasady traktowania odsetek dla celów podatkowych wynika bowiem również, że w przedmiotowej sprawie nie może mieć zastosowania w szczególności art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) u.p.d.o.p., zgodnie z którym do przychodów podlegających opodatkowaniu p.d.o.p. zalicza się m.in. wartość umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek/kredytów (z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy). Przepisy art. 12 ust. 4 pkt 2 i art. 16 ust. 1 pkt 11 u.p.d.o.p. (statuujące kasową zasadę rozpoznawania odsetek dla celów podatkowych) stanowią bowiem regulację szczególną wobec normy wynikającej z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) u.p.d.o.p.

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 2 lipca 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-591/08-2/JB).

Organ podatkowy potwierdził, że w przypadku redukcji odsetek od zobowiązań nie ma zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 3 lit a) u.p.d.o.p. i uznał za prawidłowe następujące stanowisko zaprezentowane przez podatnika:

"Zastosowanie metody kasowej opodatkowania odsetek należności i zobowiązań ma zastosowanie również do podatników prowadzących działalność gospodarczą gdyż ustawodawca nie dokonał rozróżnienia na odsetki związane i niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to zatem w każdym przypadku obowiązek rozpoznania przychodu z tytułu odsetek w dacie ich otrzymania. Przepis art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy CIT stanowi więc lex specialis do art. 12 ust. 3 Ustawy CIT który za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym, uważa także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z powyższych względów w przypadku zwolnienia Spółki z zapłaty odsetek nie ma zastosowania także przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) Ustawy CIT, który stanowi, że przychodem jest wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań. Odmienna interpretacja stanowiłaby nieuprawnioną modyfikację przepisu art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy CIT, który jest przepisem bezwzględnie obowiązującym. Brak jest bowiem podstaw prawnych do przyjęcia, że przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) Ustawy CIT ustanawia nowe źródło przychodu z tytułu nieotrzymanych odsetek, w tym od umorzonych odsetek za zwłokę w realizacji zobowiązania pieniężnego."

Powyższy wniosek potwierdza również interpretacja z 7 września 2009 r. (IPPB3/423-450/09-3/JB). W odpowiedzi na zapytanie podatnika, czy w przypadku anulowania odsetek przez spółkę powiązaną, po stronie spółki jako wierzyciela nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu p.d.o.p., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że:

"Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy CIT do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności. Spółka pragnie wskazać, iż powyższy przepis określa szczególny tryb opodatkowania przychodów z tytułu odsetek w odróżnieniu do innych przychodów związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 12 ust. 3 ww. ustawy. W analizowanej sytuacji odsetki zostały jedynie naliczone i następnie anulowane, w związku z powyższym nie zostały i nie zostaną otrzymane. W świetle powyższego, zdaniem Spółki jako nieotrzymane nie będą stanowić przychodów dla Spółki. Argumentem wskazującym na zasadność stanowiska Spółki, jest również brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy CIT, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również pożyczek (kredytów). Powyższe oznacza, iż naliczone, ale niezapłacone odsetki nie stanowią również kosztu uzyskania przychodu po stronie dłużnika.

Podsumowując, decyzja o anulowaniu naliczonych odsetek powoduje, iż nie będą one nigdy otrzymane przez Spółkę jako wierzyciela, tym samym nie będą stanowiły przychodów Spółki. Naliczenie odsetek, które zostały anulowane jest neutralne podatkowo, zarówno dla Spółki jako wierzyciela, jak również dla dłużnika."

Należy także dodać, że naliczenie odsetek za zwłokę lub za odroczenie terminu płatności jest prawem wierzyciela, nie zaś jego obowiązkiem. Oznacza to, że wierzyciel może zrezygnować z naliczania takich odsetek. W sytuacji nienaliczania odsetek, po stronie wierzyciela nie powstanie z tego tytułu żaden przychód podlegający opodatkowaniu p.d.o.p., a po stronie dłużnika - żaden koszt podatkowy (odsetki nigdy nie zostaną zapłacone, bowiem nie były nawet naliczane) ani też przychód podatkowy.

Powyższy wniosek potwierdza interpretacja z 3 marca 2008 r. (sygn. ITPB3/423-17/08/DK). W odpowiedzi na zapytanie podatnika, czy w przypadku rezygnacji wierzyciela z naliczania odsetek za zwłokę powstaje po stronie dłużnika przychód podlegający opodatkowaniu p.d.o.p., Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał:

"Zatem jeżeli nie dochodzi w ogóle do spełnienia świadczenia, to nie można mówić o uzyskaniu przychodu. Odstąpienie od naliczania odsetek związanych z należnościami albo zobowiązaniami Spółki nie rodzi żadnych skutków prawnych - wierzyciel rezygnuje po prostu z możliwości dochodzenia odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego. (...) nie ma podstaw, aby zaniechanie przez wierzyciela naliczania odsetek, traktować jako uzyskane przez Spółkę przychody...".

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonana z góry rezygnacja wierzyciela z naliczania dłużnikowi odsetek za zwłokę może mieć analogiczny skutek ekonomiczny jak sytuacja, w której odsetki są umarzane lub częściowo umarzane po ich wcześniejszym naliczeniu. W obu przypadkach skutkiem jest efektywne zmniejszenie zobowiązań dłużnika oraz należności wierzyciela z tytułu odsetek. Z tego względu również skutki podatkowe powinny być w obu sytuacjach takie same. Nie jest bowiem uzasadnione odmienne traktowanie sytuacji podatkowej dłużnika zobowiązanego do zapłaty odsetek za zwłokę lub za odroczenie terminu płatności tylko w zależności od tego, w którym momencie strony postanowią ostatecznie określić wysokość odsetek lub ich brak.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca uważa, że w wyniku umorzenia (lub częściowego umorzenia) odsetek (od kredytów/pożyczek, roszczeń regresowych, zobowiązań handlowych) nie powstanie po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu p.d.o.p. Jedynym skutkiem w p.d.o.p. będzie dla niego brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości umorzonych odsetek, które nie zostały zapłacone.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw, stosownie do postanowień art. 12 ust. 5 ww. ustawy, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

W myśl art. 12 ust. 6 ww. ustawy, wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się:

W myśl art. 12 ust. 6a tej ustawy, wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio

Jednocześnie ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie "nieodpłatny"; przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Wobec tego należy uznać, iż w kontekście analizowanego przepisu pojęcie to powinno być rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Na gruncie języka polskiego "nieodpłatny" znaczy tyle co: "niewymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

Regulacja prawna umowy pożyczki zawarta jest w art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Odpłatność lub jej brak nie przesądza o ważności zawartej umowy pożyczki. Umowa pożyczki, w zależności od woli stron, może być umową odpłatną, bądź nieodpłatną. W obrocie gospodarczym umowa pożyczki jest z reguły umową odpłatną, a jej odpłatność wyraża się w jej oprocentowaniu. Występujące w obrocie gospodarczym odsetki kapitałowe stanowią wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych osoby trzeciej. Jeżeli w umowie pożyczki strony uzgodniły, że jej udzielenie następuje odpłatnie poprzez zapłatę odsetek, to obowiązek ten jest dla pożyczkobiorcy zobowiązaniem wobec pożyczkodawcy. Odsetki mają bowiem wynagrodzić oddającemu środki pieniężne do korzystania fakt, że w tym czasie sam nie może z nich korzystać, np. inwestując je i w ten sposób pomnażając.

Zastrzeżenie odsetek powoduje, że umowa ta nabiera cech umowy wzajemnej (art. 487 Kodeksu cywilnego). Dana umowa jest umową wzajemnie zobowiązującą, jeżeli świadczenie jednej ze stron jest ekwiwalentem świadczenia drugiej strony. Brak obowiązku zapłaty odsetek od udostępnionych środków skutkuje tym, że podmiot korzystający z cudzego kapitału nieodpłatnie znajduje się w korzystniejszej sytuacji niż taki sam podmiot, który korzysta z kapitału za wynagrodzeniem.

Ponieważ umowa pożyczki jest z reguły umową odpłatną, zawarcie umowy nieoprocentowanej pożyczki lub modyfikacja istniejącego już stosunku prawnego (umowy pożyczki) poprzez zawarcie postanowień odnośnie rezygnacji przez pożyczkodawcę z przysługującego mu oprocentowania, należy kwalifikować jako przypadek otrzymania przez pożyczkobiorcę nieodpłatnego świadczenia. Nieodpłatność powyższego świadczenia wyraża się w tym, że pożyczkobiorca przez określony czas korzysta z cudzego kapitału, nie ponosząc z tego tytułu jakichkolwiek ciężarów i dzięki temu znajduje się w sytuacji uprzywilejowanej w stosunku do tych podmiotów, które korzystają z pożyczek (kredytów) na zasadach rynkowych (tj. za wynagrodzeniem).

Dla takiej kwalifikacji ww. okoliczności, tj. jako nieodpłatnego świadczenia, nie ma znaczenia to, czy pożyczka była od samego początku nieoprocentowana, czy też stała się taką wskutek zmiany istniejącego stosunku prawnego. Nie ma również znaczenia, z jakich przyczyn następuje umorzenie odsetek od pożyczek. Przyjęcie innego rozwiązania w tym zakresie, tj. inne traktowanie dla celów podatkowych umowy pożyczki, która od samego początku była umową nieodpłatną, a inne umowy, która stała się taką na skutek jej zmiany, skutkowałoby naruszeniem podstawowej zasady prawa podatkowego, jaką jest sprawiedliwość i równość opodatkowania.

W przypadku zawarcia nieodpłatnej umowy pożyczki, po stronie dłużnika powstaje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń, gdyż nie ponosząc z tego tytułu żadnych kosztów korzysta on ze środków pieniężnych niebędących jego własnością. Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku zmiany odpłatnej umowy pożyczki na umowę nieodpłatną np. poprzez umorzenie (częściowe umorzenie) należnych odsetek; wówczas pożyczkobiorca również nieodpłatnie (częściowo odpłatnie) korzysta z kapitału stanowiącego własność pożyczkodawcy.

Dla celów podatku dochodowego, nieodpłatne świadczenie dla osoby, która je otrzymuje skutkuje powstaniem przychodu, stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy. Korzyść z otrzymania nieoprocentowanej pożyczki lub umorzenia przez pożyczkodawcę oprocentowania pożyczki, pożyczkobiorca uzyskuje w chwili otrzymania tego świadczenia, a więc w czasie dysponowania przedmiotem świadczenia.

Posiłkując się kategoriami wynikającymi z Kodeksu cywilnego, korzyść ta, a tym samym nieodpłatne świadczenie po stronie pożyczkobiorcy, występuje w czasie, kiedy realizowała się czasowa rezygnacja z korzystania z przedmiotu pożyczki przez podmiot jej udzielający i zaniechanie zwrotu jej przedmiotu. Zgodnie bowiem z art. 353 § 2 Kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu lub zaniechaniu. Skoro zatem świadczenie może być wynikiem zaniechania, to przez zaniechanie pobrania (umorzenie) odsetek, pożyczkobiorca uzyskuje nieodpłatne świadczenie w postaci możliwości bezpłatnego korzystania z cudzego kapitału. Świadczenie to odpowiada kategorii przychodów podlegających opodatkowaniu, zdefiniowanej w cytowanym powyżej art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnosząc się do stanowiska Spółki, iż uzyskany w wyniku umorzenia lub redukcji odsetek przychód jest podatkowo obojętny w związku z uregulowaniem zawartym w art. 12 ust. 4 pkt 2 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p. należy zwrócić uwagę, że wymienione przepisy nie zawierają wyczerpującego katalogu sytuacji faktycznoprawnych, związanych z opodatkowaniem odsetek (w tym od pożyczek/kredytów).

Przepisy te w sposób wyraźny odnoszą się tylko do sytuacji związanych z takimi zdarzeniami jak:

Żadna z tych regulacji nie obejmuje sytuacji, w której zredukowane (umorzone) odsetki byłyby przychodem (bądź nie stanowiłyby przychodu) co oznacza, że są one objęte wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o p.d.o.p.

Wartość zredukowanych (umorzonych) odsetek jako przychód nie mieści się zakresowo ani w art. 12 ust. 4 pkt 1 ani w art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o p.d.o.p. Z tego też tytułu nie można zgodzić się z poglądem aby umorzenie bądź częściowa redukcja odsetek od zobowiązań (roszczeń regresowych) mogła być, jak twierdzi Spółka, obojętna podatkowo. Okoliczność bowiem, że umorzone (zredukowane) odsetki nie są zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów nie jest tożsama z niezaistnieniem u tego samego podmiotu przychodu w związku z przysporzeniem z tytułu umorzenia bądź częściowej redukcji odsetek. Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż redukcja odsetek nie wiąże się z żadnym przysporzeniem majątkowym, świadczeniobiorca osiąga bowiem korzyść majątkową o konkretnym wymiarze, gdyż zmniejsza się zobowiązanie, jakie musiałby zapłacić, gdyby do redukcji nie doszło.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne, należy stwierdzić, iż w wyniku umorzenia (lub częściowego umorzenia) odsetek (od kredytów/pożyczek, roszczeń regresowych, zobowiązań handlowych) po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, o jakim mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że odnośnie sprawy będącej przedmiotem pytania Nr 2 wydano odrębną interpretację.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji organów podatkowych oraz orzeczeń sądowych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.