IBPBI/2/423-1441/11/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na:

* szkolenia poza granicami kraju dla osób fizycznych wykonujących czynności agentów - jest prawidłowe,

* organizację wykładu przeprowadzanego przez artystę na temat ubezpieczeń "..." - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

* szkolenia poza granicami kraju dla osób fizycznych wykonujących czynności agentów,

* organizację wykładu przeprowadzanego przez artystę na temat ubezpieczeń "...".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadząc działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego współpracuje z osobami fizycznymi wykonującymi czynności agencyjne w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej, na podstawie podpisanych umów o współpracy.

Osoby te są wynagradzane za efekty swojej pracy w oparciu o rozliczenia prowizyjne. Dla tych osób są również organizowane różnego rodzaju formy nagród i uznań doceniających rozmiar wkładu prac dokonanych w celu doprowadzenia do zawarcia umów ubezpieczeniowych, co przekłada się na zysk Spółki. Przykładem takiej formy doceniania osób współpracujących są wyjazdy szkoleniowe organizowane w atrakcyjnych miejscach na świecie (np. Brazylia, Meksyk, Wyspy Kanaryjskie, itp.). Koszty tych wyjazdów ponosi Wnioskodawca, a celem szkoleń w tak atrakcyjnych miejscach jest motywacja osób współpracujących do lepszej i efektywniejszej pracy, która w rzeczywistości przyniesie Spółce większe dochody, a co za tym idzie wyższy podatek dla Skarbu Państwa. W ramach powyższych założeń Spółka organizuje również spotkania dla klientów i potencjalnych klientów, mające przybliżyć ich do decyzji o skorzystaniu z usług Spółki. Celem przyciągnięcia uwagi potencjalnych klientów Spółka współpracuje ze znanymi artystami, którzy prowadzą np. takie spotkanie pod tytułem "...".

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy prawidłowym jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu:

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wydatki są kosztami uzyskania przychodów, ponieważ zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania oraz zabezpieczenia źródła przychodów.

Każda osoba współpracująca odpowiednio zmotywowana przynosi większy przychód dla Spółki, poprzez lepszą współpracę z firmą, a także przyciąga więcej klientów, którzy poprzez stosowane formy korzystają z usług Spółki, co wiąże się z zawieraniem nowych polis ubezpieczeniowych.

Dodatkowym argumentem jest fakt, iż opisane wydatki nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 omawianej ustawy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, czy spełnia on dwa warunki:

* wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz

* nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu kosztów niepodatkowych zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego, w pierwszej kolejności, należy uznać, że pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Obecnie, współcześnie na gruncie języka polskiego słowo "reprezentacja" ma różnorodne znaczenia i oznacza:

(Słownik Języka Polskiego PWN).

"Reprezentacja" może być też rozumiana jako "okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną" (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003).

Powyższe rozumienie pojęcia reprezentacji, zdaniem tut. Organu, należy uzupełnić o stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz doktryny prawa podatkowego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 maja 1998 r. (sygn. Akt SA/Sz 1412/97), stwierdził, że reprezentacja nie musi odnosić się do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy, które może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, jej logo, tablicach informacyjnych, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów.

Z powyższego wynika, że reprezentacja nie musi odnosić się wyłącznie do okazałości, wystawności, a odnosi się do dobrego reprezentowania firmy. W konsekwencji o reprezentacji należy mówić w odniesieniu do każdych działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

* stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i

* stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Nie ma też podstaw, by twierdzić, że celem poniesienia wydatków reprezentacyjnych musi być wyłącznie kreowanie wizerunku firmy - ustawodawca wyłączył z kosztów wszystkie te wydatki, które dotyczą reprezentacji - niezależnie od stopnia ich wpływu na wizerunek.

Z pierwszej części przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego współpracuje z osobami fizycznymi wykonującymi czynności agencyjne w ramach prowadzonych indywidualnie działalności gospodarczych, na podstawie podpisanych umów o współpracy. Osoby te są wynagradzane za efekty swojej pracy w oparciu o rozliczenia prowizyjne. Dodatkowo osoby te otrzymują różnego rodzaju nagrody, które mają na celu docenienie ich wkładu pracy w celu doprowadzenia do zawarcia umów ubezpieczeniowych, co przekłada się na zysk Spółki. Przykładem takiej formy doceniania osób współpracujących są wyjazdy szkoleniowe organizowane w atrakcyjnych miejscach na świecie (np. Brazylia, Meksyk, Wyspy Kanaryjskie, itp.) Koszty tych wyjazdów ponosi Wnioskodawca, a celem szkoleń w tak atrakcyjnych miejscach jest motywacja osób współpracujących do lepszej i efektywniejszej pracy, która w rzeczywistości przyniesie Spółce większe dochody, a co za tym idzie wyższy podatek dla Skarbu Państwa.

Podstawową kwestią podlegającą rozstrzygnięciu jest, czy wydatki dotyczące szkoleń mają charakter wydatków na reprezentację, czy też ogólnych kosztów funkcjonowania Spółki, a także w związku z ich poniesieniem można oczekiwać zwiększenia przychodów, względnie zabezpieczenia źródła przychodu. Innymi słowy, kwalifikacja prawna wydatków na organizację opisanych spotkań szkoleniowych wymaga oceny, czy zorganizowanie szkoleń, ma kształtować, np. popyt na dystrybuowane produkty Spółki, czy też ma służyć budowaniu relacji z współpracującymi agentami (osobami fizycznymi) i wywołaniu jak najlepszego wrażenia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że organizowane szkolenia stanowią nagrody dla osób fizycznych wykonujących dla Wnioskodawcy czynności agencyjne na podstawie zawartych umów o współpracę. Stwierdzić zatem należy, iż skoro wyjazdy szkoleniowe są elementem systemu motywacyjnego stosowanego wobec osób współpracujących z Wnioskodawcą to nie należy ich utożsamiać z wydatkami reprezentacyjnymi, wyłączonymi z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podnieść jednak należy, że ocena podatkowa poszczególnych kosztów ponoszonych na organizację szkolenia dla zleceniodawców, w każdym przypadku winna być dokonywana indywidualnie i całościowo. Dodatkowo w celu oceny, czy dany rodzaj wydatku może zostać uznany za reprezentację czy inny rodzaj wydatków konieczna jest analiza całokształtu okoliczności faktycznych konkretnej sprawy. Tym samym jednoznaczne przesądzenie o charakterze tych kosztów w kontekście ogólnie przedstawionych elementów stanu faktycznego wymagałoby przeprowadzenia postępowania dowodowego.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów. W procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego.

Reasumując, wydatki na organizacje wyjazdów szkoleniowych w atrakcyjnych miejscach dla osób fizycznych wykonujących czynności agencyjne w ramach prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej, na podstawie podpisanych umów o współpracy z Wnioskodawcą, których celem jest motywacja tych osób do lepszej i efektywniejszej pracy, która w rzeczywistości ma na celu zwiększenie dochodów Spółki, co do zasady, spełniają przesłanki uznania ich za koszt uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania (art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Konieczne zatem będzie udokumentowanie, że były one obiektywnie rzecz ujmując - racjonalne co do zasady i co do wielkości i nie mają charakteru kosztów reprezentacji.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Natomiast w kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację spotkania dla klientów i potencjalnych klientów, mające przybliżyć ich do decyzji o skorzystaniu z usług Spółki, stwierdzić należy, iż z opisu drugiej części stanu faktycznego wynika, iż celem przyciągnięcia uwagi potencjalnych klientów Spółka współpracuje ze znanymi artystami, którzy prowadzą np. takie spotkanie pod tytułem "...".

Przedmiotowe wydatki mają charakter rozrywkowy, a zatem noszą znamiona wystawności bądź okazałości. Istotnym również jest, że celem ponoszenia wyżej wymienionych wydatków związanych z organizacją imprez jest stworzenie oczekiwanego wizerunku Spółki w relacjach z kontrahentami i potencjalnymi klientami, tym samym wydatki te na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

* szkolenia poza granicami kraju dla osób fizycznych wykonujących czynności agentów - jest prawidłowe,

* organizację wykładu przeprowadzanego przez artystę na temat ubezpieczeń "..." - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.