IBPBI/2/423-1436/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 21 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów (dalej: "Produkty").

W związku z rozwojem dystrybucji, a także poszukiwaniem nowych kanałów i rynków sprzedaży Produktów, Spółka rozpoczęła działanie w ramach modelu franczyzy. Przedmiotem umów zawieranych z podmiotami trzecimi (dalej: "Franczyzobiorcy") jest m.in. odpłatne udzielenie przez Spółkę zgody na promocję, oferowanie, dystrybuowanie oraz sprzedaż Produktów w sklepach w zakresie szczegółowo określonym w każdej umowie franczyzowej (dalej: "Usługi"). Ponadto, umowy te regulują zasady sprzedaży przez Spółkę Produktów na rzecz Franczyzobiorców. Zgodnie z zawieranymi umowami, w przypadku otwierania pierwszego sklepu na danym obszarze (np. wskazane w danej umowie terytorium kraju trzeciego lub terytoria kilku krajów trzecich), Spółka zobowiązana jest do nieodpłatnego dostarczenia projektu oraz wyposażenia tego sklepu, tak aby spełniał on wymagania zdefiniowane przez Spółkę, opisane szczegółowo w treści umowy franczyzowej. W związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na nabycie na terytorium kraju towarów (m.in. meble, banery oraz pozostałe elementy wyposażenia) niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze. Wydatki te są dokumentowane fakturami wystawianymi przez kontrahentów Spółki. Nabywane towary są następnie transportowane na terytorium kraju trzeciego i nieodpłatnie przekazywane na rzecz Franczyzobiorcy prowadzącego dany sklep.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółce przysługuje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze, gdyż są to wydatki ponoszone w celu osiągania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Biorąc pod uwagę treść powyższego przepisu oraz poglądy wyrażane w orzecznictwie sądów administracyjnych, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, musi on spełniać łącznie następujące przesłanki:

Należy zwrócić uwagę, że obowiązek poniesienia wydatków niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze wynika z treści umowy franczyzy zawieranej przez Spółkę z danym Franczyzobiorcą. Z treści tej umowy wynika jednocześnie, że Spółka będzie świadczyć odpłatnie Usługi oraz dokonywać sprzedaży Produktów na rzecz Franczyzobiorców. Tym samym, z tytułu realizacji niniejszej umowy Spółka będzie uzyskiwać przychody w rozumieniu przepisów ustawy CIT. Poniesienie wydatków na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze jest warunkiem osiągania ww. przychodów. Wydatki te są więc uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej i celu, jakim jest osiąganie przychodów przez Spółkę. Co istotne, wydatki takie nie zostały wymienione w treści art. 16 ust. 1 ustawy CIT, jako te, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Wydatki te są ponadto udokumentowane fakturami wystawianymi przez kontrahentów Spółki.

W rezultacie, wszystkie przesłanki, o których mowa wyżej są spełnione, a zaliczenie wydatków na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę należy uznać za jak najbardziej uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Interpretacja pojęcia "koszty uzyskania przychodów" zawartego w ww. regulacji prowadzi do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, różnych wydatków, pod warunkiem że:

Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Koszty pośrednio związane z osiąganymi przychodami to takie koszty, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. Nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania. Skoro ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to musi być on widoczny. Ponoszone koszty winny ten cel realizować lub co najmniej zakładać go jako realny. Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Drugi z elementów zawarty w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie dystrybucji obuwia, toreb oraz akcesoriów. W związku z rozwojem dystrybucji, a także poszukiwaniem nowych kanałów i rynków sprzedaży swoich produktów, Spółka rozpoczęła działanie w ramach modelu franczyzy. Przedmiotem umów zawieranych z podmiotami trzecimi jest m.in. odpłatne udzielenie przez Spółkę zgody na promocję, oferowanie, dystrybuowanie oraz sprzedaż produktów w sklepach w zakresie szczegółowo określonym w każdej umowie franczyzowej usługi. Ponadto, umowy te regulują zasady sprzedaży przez Spółkę produktów na rzecz franczyzobiorców. Zgodnie z zawieranymi umowami, w przypadku otwierania pierwszego sklepu na danym obszarze, Spółka zobowiązana jest do nieodpłatnego dostarczenia projektu oraz wyposażenia tego sklepu, tak aby spełniał on wymagania zdefiniowane przez Spółkę, opisane szczegółowo w treści umowy franczyzowej.

W związku z powyższym, Spółka ponosi wydatki na nabycie na terytorium kraju towarów (m.in. meble, banery oraz pozostałe elementy wyposażenia) niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze. Nabywane towary są następnie transportowane na terytorium kraju trzeciego i nieodpłatnie przekazywane na rzecz franczyzobiorcy prowadzącego dany sklep.

W ocenie tut. Organu, wydatki, które Spółka poniesie na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego Sklepu na danym obszarze będzie można uznać za koszty uzyskania przychodów. Jak wskazała sama Spółka, obowiązek poniesienia ww. wydatków wynika z treści umowy franczyzy zawieranej przez Spółkę z danym Franczyzobiorcą. Z treści tej umowy wynika ponadto, że Spółka będzie świadczyć odpłatnie Usługi oraz dokonywać sprzedaży Produktów na rzecz Franczyzobiorców. W związku z powyższym z tytułu realizacji niniejszej umowy Spółka będzie uzyskiwać przychody. Poniesienie wydatków na nabycie towarów niezbędnych do urządzenia pierwszego sklepu na danym obszarze jest warunkiem osiągania ww. przychodów. Należy zatem uznać, że spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. - omawiane wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z możliwością osiągania wyższych przychodów w przyszłości.

W świetle powyższego stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1 i Nr 2 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.