IBPBI/2/423-1421/11/AP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z odpłatnym użytkowaniem samochodów służbowych przez pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 1 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 13 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z odpłatnym użytkowaniem samochodów służbowych przez pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z odpłatnym użytkowaniem samochodów służbowych przez pracowników. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 6 lutego 2012 r. wezwano o ich uzupełnienie. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 13 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest właścicielem dwóch samochodów osobowych, które zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Samochody te są użytkowane przez pracowników Spółki, którzy wykorzystują je zarówno w celach służbowych, jak i prywatnych. Spółka udostępnia swoim pracownikom samochody na potrzeby własne odpłatnie, na koniec każdego miesiąca są wystawiane faktury VAT, na podstawie których pracownicy Spółki są obciążani kosztami związanymi z użytkowaniem wykorzystywanych przez siebie samochodów. Wartość świadczenia jest ustalana według cen rynkowych, to znaczy odpowiada cenom najmu podobnych samochodów w miejscowości, w której znajduje się siedziba Spółki. Spółka koszty użytkowania przez pracowników do celów prywatnych służbowych samochodów zalicza do kosztów podatkowych okresu, za który zostały naliczone.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka postępuje prawidłowo zaliczając do kosztów podatkowych koszty użytkowania ww. samochodów (paliwo, części, koszty napraw i przeglądów).

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z kolei w art. 16 ust. 1 wymienione są wydatki nie uznawane za koszty uzyskania przychodów, brak w nich kosztów związanych z eksploatacją samochodów będących własnością firmy. Są to koszty związane z przychodem, który Spółka otrzymuje od pracownika w zamian za oddanie mu do eksploatacji samochodu będącego jej własnością. Brak zatem podstaw, aby koszty związane z użytkowaniem ww. samochodu wykluczyć z kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka udostępnia swoim pracownikom samochody służbowe, wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Spółka udostępnia swoim pracownikom samochody na potrzeby własne odpłatnie; na koniec każdego miesiąca są wystawiane faktury VAT, na podstawie których pracownicy Spółki są obciążani kosztami związanymi z użytkowaniem wykorzystywanych przez siebie samochodów. Wartość ww. świadczenia jest ustalana według cen rynkowych i odpowiada cenom najmu podobnych samochodów w miejscowości, w której znajduje się siedziba Spółki. Wątpliwości Spółki budzi możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z użytkowaniem samochodów służbowych przez pracowników na potrzeby prywatne (tj. paliwa, części, koszty napraw i przeglądów).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja tego przepisu daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże istnienie związku przyczynowego pomiędzy ich poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu. Dotyczy to zarówno takich wydatków, które bezpośrednio przekładają się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i tych, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione, jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,

* nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy,

* został właściwie udokumentowany.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy wskazać, iż skoro z tytułu odpłatnego udostępnienia dla potrzeb prywatnych samochodów służbowych pracownikom Spółka uzyskuje przychód w wysokości odpowiadającej cenom rynkowym najmu podobnych samochodów (w miejscowości, w której znajduje się siedziba Spółki), to wydatki ponoszone przez Spółkę związane z eksploatacją ww. samochodów, jako ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, stanowią koszty ich uzyskania.

Dodatkowo wskazać należy, iż co do zasady wszystkie wydatki związane z eksploatacją samochodów osobowych stanowiących środki trwałe stanowią koszty uzyskania przychodów. Należy jednakże mieć na uwadze, iż ustawodawca wyłączył określone koszty związane z użytkowaniem samochodów przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych z kategorii kosztów uzyskania przychodów. I tak:

* do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się m.in. składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia - art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,

* kosztem podatkowym Spółki nie będą również odpisy z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywane według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania tego samochodu spółce do używania - art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy,

* w sytuacji, gdy samochód nie jest objęty ubezpieczeniem dobrowolnym, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat powstałych w wyniku jego utraty lub likwidacji oraz kosztów jego remontu powypadkowego - art. 16 ust. 1 pkt 50 ww. ustawy.

Reasumując, wyłącznie uzasadnione i udokumentowane wydatki poniesione przez Spółkę z tytułu eksploatacji samochodów służbowych mogą być rozpoznawane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem regulacji art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Warunkiem niezbędnym ich kwalifikacji jest oczywiście wykazanie, że między tymi wydatkami a przychodem istnieje związek przyczynowo-skutkowy w tym znaczeniu, że są one uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, a w rezultacie ich poniesienia Spółka zwiększyła swoje przychody.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.