IBPBI/2/423-1419/10/PC - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów różnicy w cenie wypłaconej na rzecz innego podmiotu z tytułu rozliczenia transakcji zakupu drewna.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconej różnicy w cenie na rzecz innego podmiotu z tytułu rozliczenia transakcji zakupu drewna - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wypłaconej różnicy w cenie na rzecz innego podmiotu z tytułu rozliczenia transakcji zakupu drewna.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się obróbką drewna. Dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa drewno na podstawie umów zawieranych z Dyrekcją Generalną Lasów Państwowych (w dalszej części "DGLP"). Zawarte przez Spółkę umowy przewidują m.in. Nadleśnictwo, z którego będzie pochodziło drewno, gatunek, ilość oraz cenę za metr sześcienny drewna.

Na takich samych zasadach drewno jest nabywane od Lasów Państwowych przez inne Spółki, w tym przez Spółkę X, niezależną od Wnioskodawcy, przy czym cena drewna za metr sześcienny może się różnić tj. cena drewna takiego samego gatunku i jakości przewidziana w umowie zawartej z Wnioskodawcą może być wyższa lub niższa niż przewidziana w umowie ze Spółką X.

Po zawarciu umów przez Spółkę X i Wnioskodawcę z DGLP, Spółka X i Wnioskodawca doszły do porozumienia, iż dla obu Spółek korzystniej byłoby gdyby Spółka X odbierała drewno z nadleśnictw, z których zgodnie z umową powinien odbierać Wnioskodawca, a Wnioskodawca z nadleśnictw, z których drewno powinna odbierać Spółka X. Korzyść związana z takiej zmiany dla obu spółek polegałaby na skróceniu drogi transportu drewna z nadleśnictw, a tym samym do obniżenia kosztów transportu dla obu spółek.

W związku z powyższym Wnioskodawca i Spółka X zawarły umowę, na podstawie której Spółka X przekazała na rzecz Wnioskodawcy prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych z DGLP, a Wnioskodawca przejął prawa i obowiązki wynikające z tych umów oraz Wnioskodawca przekazał na rzecz Spółki X prawa i obowiązki wynikające z umów zawartych z DGLP, a Spółka X wyraziła zgodę na przejęcie praw i obowiązków wynikających z tych umów. Dodatkowo, na podstawie pisemnego oświadczenia wydanego przez DGLP, Spółka X i Wnioskodawca uzyskały zgodę na wzajemną cesję umów dotyczących zakupu drewna.

W konsekwencji cesji umów Wnioskodawca może odbierać drewno z nadleśnictw przewidzianych dla Spółki X i vice versa. Biorąc pod uwagę, że cena za metr sześcienny tego samego drewna dla Wnioskodawcy i Spółki X różni się, strony umowy postanowiły, że tytułem różnicy wartości przedmiotu umowy w poszczególnych miesiącach Spółka X i Wnioskodawca dokonają wzajemnego rozliczenia z tytułu odbieranego surowca (np. jeśli cena tego samego drewna dla Wnioskodawcy wynosi 110, a dla X 100 to Wnioskodawca wypłaci na rzecz Spółki X różnice pomnożoną przez liczbę metrów sześciennych). W przyszłości strony mogą zawierać podobne umowy cesji, przy czym może mieć miejsce sytuacja zarówno taka, w której to Wnioskodawca będzie zwracał różnicę na rzecz Spółki X oraz sytuacja odwrotna tj. Wnioskodawca będzie otrzymywał różnicę od Spółki X.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwoty, które Wnioskodawca będzie wypłacał na rzecz Spółki X z tytułu rozliczenia różnicy w cenie drewna będą stanowiły dla niego koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnica w cenie drewna wypłacana przez niego na rzecz Spółki X będzie mogła być zaliczana przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W konsekwencji, wszystkie wydatki poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyłączeniem wymienionych w art. 16 ust. 1 są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

W praktyce przyjmuje się, ze wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu jeśli spełnione są następujące warunki:

* został poniesiony z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W analizowanej sytuacji Wnioskodawca zdecydował się w porozumieniu ze Spółką X na cesję umów dotyczących nabycia drewna z uwagi na oszczędności, które obie strony osiągną w związku z obniżeniem kosztów transportu drewna. Rozliczenie pomiędzy Wnioskodawą i Spółką X jest konieczne (wypłata przez Spółkę na rzecz Spółki X lub w przyszłości wypłata przez Spółkę X na rzecz Spółki), gdyż wynegocjowane przez oba podmioty ceny drewna (tej samej jakości i tego samego rodzaju) różnią się, w związku z czym ani Wnioskodawca, ani Spółka X nie mogą i nie chcą ponosić kosztów zakupów wyższych niż pierwotnie dla siebie wynegocjowane.

W wyniku cesji umów, na którą zgodę wyraziła DGLP, Wnioskodawca uzyska oszczędności związane z obniżeniem kosztów transportu drewna w związku z czym wydatki poniesione na rzecz Spółki X (zwrot różnicy w wynegocjowanej pierwotnie cenie) pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i niewątpliwie maja wpływ na wielkość przychodów, które osiągnie Wnioskodawca, w związku z czym, zdaniem Spółki, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - zwanej dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Treść przywołanego art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazuje, iż definicja kosztów uzyskania przychodów - dla celów podatku dochodowego - składa się z dwóch podstawowych elementów, które łącznie tworzą swego rodzaju normatywną klauzulę generalną.

Pierwszy z tych elementów określić można mianem przesłanki pozytywnej, zakładającej spełnienie łączne dwóch warunków, tj.:

Tak więc dany podmiot gospodarczy ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie - zarówno kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, jak i kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jednak nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodów i jako taki rzutować na podstawę opodatkowania. Skoro bowiem ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z określonym celem, to cel ten musi być widoczny. Ponoszone koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać realność celu.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

Drugi z elementów zawartych w omawianym przepisie stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów. Do tego katalogu należą m.in. wydatki, które nie są zaliczane do kosztów podatkowych po przekroczeniu ustawowo określonych limitów, gdy nie spełnią określonych warunków, bądź ze względu na swój charakter bezwzględnie nie stanowią kosztów podatkowych.

Z przedstawione go we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa drewno na podstawie umów zawieranych z DGLP. Na takich samych zasadach drewno jest nabywane od Lasów Państwowych przez inne Spółki, w tym przez Spółkę X, niezależną od Wnioskodawcy. Wnioskodawca i Spółka X zawarły umowę, na podstawie której Wnioskodawca może odbierać drewno z nadleśnictw przewidzianych dla Spółki X i vice versa. Biorąc pod uwagę, że cena za metr sześcienny tego samego drewna dla Wnioskodawcy i Spółki X różni się, strony umowy postanowiły, że tytułem różnicy wartości przedmiotu umowy w poszczególnych miesiącach Spółka X i Wnioskodawca dokonają wzajemnego rozliczenia z tytułu odbieranego surowca. Korzyść związana z takiej zmiany dla obu spółek polegałaby na skróceniu drogi transportu drewna z nadleśnictw, a tym samym do obniżenia kosztów transportu dla obu spółek.

Odnosząc opisane we wniosku zdarzenie przyszłe do wskazanych powyżej przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, iż cesja umów dotyczących nabycia drewna wskazuje na racjonalność działalności Spółki, w tej sytuacji osiągnie ona bowiem korzyści finansowe związane z obniżeniem kosztów transportu drewna.

Tym samym uznać należy, że wydatki związane z zawartą umową będą w celu spełnienia przesłanek zawartych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Jednocześnie nadmienia się, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu - każdorazowo spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.