IBPBI/2/423-1418/10/MO - Powstanie przychodu z tytułu dokonanej przez spółkę zamiany wierzytelności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 12 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 17 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu dokonanej przez Spółkę zamiany wierzytelności (pytanie oznaczone we wniosku lit. A) - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2010 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu dokonanej przez Spółkę zamiany wierzytelności.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 29 grudnia 2010 r. znak: IBPBI/2/423-1417/10/MO, IBPBI/2/423-1418/10/MO, IBPBII/1/436-329/10/MZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienie wniosku wpłynęło do tut. BKIP 17 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest obecnie własnością spółek M. S.A. z siedzibą w Portugalii (60% udziałów) i P. Sp. z o.o. z siedzibą w Polsce (40% udziałów). W kontekście biznesowym, spółka M. S.A. rozważa sprzedaż wszystkich posiadanych udziałów (około 60%) w Spółce do P. Sp. z o.o. Oznacza to, że po zawarciu tej transakcji P. Sp. z o.o. będzie jedynym właścicielem Spółki posiadając 100% udziałów.

Ze względu na wspomniane wyżej zmiany właścicielskie, Spółka rozważa przejęcie długu W., który ta ostatnia posiada z tytułu pożyczki udzielonej jej przez P. Sp. z o.o. Przejęcie to nastąpiłoby na podstawie art. 519 § 1 i § 2 pkt 2 ustawy - Kodeks Cywilny z 23 kwietnia 1964 r. ("Kodeks Cywilny", Dz. U. Nr 16 poz. 93 z 1964 r. z późn. zm.) jako tzw. "zmiana dłużnika". W zamian za przejęcie długu przez Spółkę, W. przejmie dług Spółki, który ta ostatnia posiada z tytułu pożyczki udzielonej jej przez ME Sp. z o.o. W konsekwencji więc, Spółka stałaby się dłużnikiem P. Sp. z o.o., natomiast W. stałaby się dłużnikiem ME Sp. z o.o. Na wartość obydwu długów składałyby się: kwota główna pożyczki i kwota naliczonych (nie zapłaconych) odsetek, przy czym kwoty te byłyby równe w ramach każdego z długów. Zatem czynności te nie wymagałyby po stronie Spółki i W. powstania dodatkowych przepływów pieniężnych.

W momencie przejęcia długu, P. Sp. z o.o. będzie jedynym (100% udziałów) udziałowcem Spółki oraz mniejszościowym udziałowcem W. (około 20% udziałów), zaś M Sp. z o.o., i W. będą "spółkami siostrami", które posiadają wspólnego bezpośredniego udziałowca (spółkę kapitałową z siedzibą w Portugalii).

To przejęcie długu pozwoli na powstanie powiązania między relacjami właścicielskimi a źródłami finansowania (nastąpi zmiana na pożyczkodawcę należącego do grupy kapitałowej, która jest dominującym właścicielem Spółki). Równocześnie, nie będzie ono wymagało zaciągnięcia przez Spółkę nowego długu celem zapłacenia poprzedniego ze względu na równą wartość obydwu długów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w wyniku przejęcia przez Wnioskodawcę długu W. w zamian za przejęcie przez W. długu Spółki, po stronie Spółki nie powstanie obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT.

Zdaniem Spółki, ustawa o CIT odnosi się do przychodu podatkowego między innymi w art. 12, gdzie wskazuje które kategorie są traktowane jako taki przychód, a które kategorie nie są. Jako taka natomiast, ustawa o CIT nie zawiera definicji przychodu wobec czego można się odwołać w tym względzie do poglądu doktryny prawa podatkowego. Zgodnie z tym poglądem, przychodem podatkowym jest trwałe zwiększenie majątku podatnika, które może wyrażać się w zwiększeniu jego aktywów lub zmniejszeniu jego pasywów (w kategoriach bilansowych). O tym więc, czy w wyniku przejęcia przez Spółkę długu W. w zamian za przejęcie przez W. długu Spółki, po stronie Spółki powstanie obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT, czy taki obowiązek nie powstanie rozstrzyga kwestia trwałego zwiększenia majątku Spółki lub też jej brak.

Na moment udzielenia pożyczki przez M Sp. z o.o. sytuacja bilansowa Spółki wyglądała jak następuje: po stronie aktywów w kategorii "środki pieniężne" pojawiła się kwota pieniężna z tytułu omawianej pożyczki, natomiast po stronie pasywów w kategorii "zobowiązania wobec jednostek powiązanych" pojawiło się zobowiązanie z tytułu omawianej pożyczki. Per saldo, nastąpił zatem równoczesny wzrost po stronie aktywów oraz pasywów Spółki. W rezultacie przejęcia przez Spółkę długu W., z pasywów Spółki zniknie zobowiązanie z tytułu pożyczki udzielonej przez ME Sp. z o.o., które przeniesie się na W., natomiast pojawi się tam zobowiązanie z tytułu pożyczki udzielonej przez P. Sp. z o.o., w którym Spółka wstąpi w uprawnienia i obowiązki dłużnika. Z perspektywy bilansowej nie nastąpi więc jakakolwiek zmiana wartości posiadanych przez Spółkę aktywów lub też pasywów. Per saldo, jako że wartość kwot w ramach każdego z długów będzie równa to po stronie Spółki jedynym skutkiem czynności przejęcia długu W. będzie zmiana podmiotu, do którego Spółka będzie spłacać pożyczkę (z ME Sp. z o.o. na P. Sp. z o.o.), zaś wartość zobowiązania z tytułu pożyczki po stronie pasywów w kategorii "zobowiązania wobec jednostek powiązanych" pozostanie niezmieniona (tzn. nie zmniejszy się i nie zwiększy się).

Finalnie, w momencie spłaty pożyczki do P. Sp. z o.o. będzie następować dla Spółki zmniejszanie się aktywów w kategorii "środki pieniężne na rachunku bankowym" oraz zmniejszanie się pasywów w kategorii "zobowiązania wobec jednostek powiązanych", czyli nastąpi zatem równoczesny spadek po stronie aktywów oraz pasywów Spółki.

Podsumowując, pomimo występowania w związku z czynnością przejęcia długu W. pewnych ruchów po stronie aktywów i pasywów Spółki, żadne z nich nie będą skutkować trwałym zwiększeniem się majątku Spółki, co przekładając na kategorie podatkowe sprawi, że nie powstanie dla tej Spółki obowiązek rozpoznania przychodu podatkowego na gruncie ustawy o CIT. To samo stanowisko prezentuje Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z 14 lutego 2008 r. (sygn. IBPB3/423-273/07/NG) i Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z 29 stycznia 2009 r. (ILPB3/423-701/08-2/MM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej "u.p.d.o.p."), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Oznacza to, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek Spółki stanowią co do zasady przychód w rozumieniu u.p.d.o.p., bez względu na źródło ich pochodzenia. u.p.d.o.p. zatem w swej konstrukcji nie zawiera definicji przychodów, a jedynie otwarty katalog przychodów podatkowych. Jednocześnie enumeratywnie wylicza kategorie wpływów pieniężnych, które nie stanowią przychodów podatkowych.

O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

W myśl art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Przy czym przepisy ww. kodeksu nie wskazują, czy przejęcie to musi mieć charakter odpłatny, czy też nie.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych, decydujące znaczenie dla możliwości powstania przychodu z tytułu przejęcia długu ma fakt czy przejęcie to będzie miało charakter odpłatny, czy też zostanie dokonane nieodpłatnie. Powstanie przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej powoduje bowiem jedynie nieodpłatne, bądź też częściowo odpłatne przejęcie długu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka rozważa przejęcie długu W., który ta ostatnia posiada z tytułu pożyczki udzielonej jej przez P. Sp. z o.o. W zamian za przejęcie długu przez Spółkę, W. przejmie dług Spółki, który ta ostatnia posiada z tytułu pożyczki udzielonej jej przez M Sp. z o.o.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić zatem należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, z uwagi na ekwiwalentność świadczeń (suma wartości przejętego przez W. zobowiązania Wnioskodawcy oraz przeniesionej na W. wierzytelności jest równa), nie wystąpi u Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania dotyczącego podatku od czynności cywilnoprawnych wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.