IBPBI/2/423-1417/14/AK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 lutego 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-1417/14/AK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 12 listopada 2014 r. (data wpływu do BKIP 24 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy oddanie przez Spółkę w podnajem części nieruchomości na rzecz podmiotów trzecich powoduje, że koszty związane z najmem nieruchomości ponoszone przez Spółkę na rzecz właściciela nieruchomości (dewelopera), tracą dla części podnajmowanej (wartość czynszu najmu dotycząca powierzchni podnajmowanej), przymiot kosztów kwalifikowanych (stan faktyczny) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2014 r. wpłynął do tut. Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy oddanie przez Spółkę w podnajem części nieruchomości na rzecz podmiotów trzecich powoduje, że koszty związane z najmem nieruchomości ponoszone przez Spółkę na rzecz właściciela nieruchomości (dewelopera), tracą dla części podnajmowanej (wartość czynszu najmu dotycząca powierzchni podnajmowanej), przymiot kosztów kwalifikowanych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest przedsiębiorcą, który prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: "SSE", "Strefa") na podstawie zezwolenia z 14 lipca 2010 r., zmienionego następnie decyzją z 26 kwietnia 2012 r. oraz decyzją z 11 marca 2013 r. (dalej: "zezwolenie"). Nowy projekt inwestycyjny będący podstawą do wydania zezwolenia, polegał na powstaniu nowego zakładu produkcyjnego dedykowanego wytwarzaniu tzw. małego AGD. Nowoczesna hala produkcyjna (obejmująca powierzchnię produkcyjną, magazynową i socjalną) powstała wyłącznie (inwestycja dedykowana) dla celów niniejszego projektu. Została ona wybudowana na terenie SSE przez dewelopera, który wynajmuje ją Spółce w oparciu o długoterminową umowę (zawartą na okres 15 lat), przy czym okres najmu trwa dłużej niż 5 lat licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

Zgodnie z warunkami zezwolenia Spółka zobowiązana była do zakończenia inwestycji w terminie do 31 grudnia 2012 r.

Spółka korzysta z pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej: "ustawa o p.d.o.p."), która stanowi pomoc regionalną z tytułu kosztów nowej inwestycji; wielkość ta jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Stosownie do § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. poz. 232 Nr 1548 z późn. zm., dalej: "Rozporządzenie Strefowe"), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

Zezwolenie Spółki określa, że wydatki wskazane w § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia Strefowego w określonej wysokości muszą być poniesione przez Spółkę w terminie do 30 czerwca 2020 r. (minimalne nakłady z tytułu dzierżawy). W konsekwencji Spółka rozpoznaje jako koszty kwalifikowane inwestycji koszty związane z najmem wskazanej nieruchomości położonej na terenie SSE. Jednocześnie, określona część powierzchni jest oddawana przez Wnioskodawcę w podnajem na rzecz podmiotów trzecich. Podmioty te w części świadczą usługi na rzecz Spółki lub też na rzecz pracowników zatrudnionych w nowo powstałym zakładzie. Spółka wskazuje, że oddanie przez Spółkę podmiotom trzecim części nieruchomości do używania na podstawie stosownej umowy podnajmu, nie powoduje jednocześnie, że dochodziłoby do zakończenia obowiązywania umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a deweloperem (podmiot trzeci jest jedynie czasowym podnajemcą). Przychody osiągnięte z tytułu najmu Spółka rozpoznaje w ramach działalności opodatkowanej (tzw. działalność poza strefowa). Spółka jest dużym przedsiębiorcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy oddanie przez Spółkę w podnajem części wskazanej nieruchomości powoduje, że koszty związane z najmem nieruchomości, ponoszone przez Spółkę na rzecz właściciela nieruchomości (dewelopera), tracą dla części podnajmowanej (wartość czynszu najmu dotycząca powierzchni podnajmowanej) przymiot kosztów kwalifikowanych w rozumieniu Rozporządzenia Strefowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, oddanie przez Spółkę w podnajem części powierzchni budynku, z którym związane są wydatki inwestycyjne ponoszone przez Wnioskodawcę na terenie SSE, na rzecz podmiotów trzecich, nie powoduje by koszty ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz dewelopera (właściciela nieruchomości), związane z najmem niniejszych nieruchomości w części dotyczącej powierzchni podnajmowanej, traciły przymiot kosztów kwalifikowanych w rozumieniu Rozporządzenia Strefowego. W konsekwencji, oddanie w najem/wydzierżawienie części niniejszych nieruchomości pozostaje bez wpływu na wartość puli zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p.

Zasady dotyczące możliwości uznania danego wydatku za kwalifikujący się do objęcia pomocą zostały uregulowane w Rozporządzeniu Strefowym.

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia Strefowego, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1.

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

2.

ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;

3.

kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

4.

ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;

5.

kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;

6.

ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

W ocenie Spółki, zawarcie z podmiotem trzecim umowy podnajmu w stosunku do części nieruchomości (w związku z najmem, w ramach którego Spółka ponosi koszty na rzecz dewelopera) a które spełniają warunki uznania za koszty kwalifikowane inwestycji zgodnie z właściwymi przepisami, w żaden sposób nie powoduje naruszenia przesłanek określających jakie wydatki mogą być kosztem kwalifikowanym. Ponadto przepisy odnoszące się do działalności na terenie SSE i korzystania z pomocy publicznej nie zabraniają zawierania takich umów.

Na wstępie Spółka pragnie wskazać, że zawarcie umowy najmu lub dzierżawy z podmiotem trzecim nie powoduje jednocześnie, że dochodziłoby do zakończenia obowiązywania umowy pomiędzy Wnioskodawcą a deweloperem (podmiot trzeci jest jedynie czasowym podnajemcą). Nie powoduje to także skrócenia terminu na jaki została zawarta umowa pomiędzy Spółką a deweloperem, czy też rozwiązania umowy pomiędzy Wnioskodawcą a deweloperem.

Organy podatkowe jednolicie twierdzą, że jeśli zawarcie umowy najmu/dzierżawy dotyczącej aktywów z którymi związane są wydatki kwalifikowane nie powoduje naruszenia przesłanek uznania danych wydatków za koszt kwalifikowany (w rozumieniu Rozporządzenia Strefowego), nie dochodzi do pomniejszenia wartości limitu zwolnienia podatkowego (uznanie danych wydatków za koszt niekwalifikowany). Do warunków takich zalicza się w szczególności utrzymanie własności aktywów przez okres 5 lat od wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - niniejszy warunek nie ma zastosowania w przypadku Spółki w odniesieniu do analizowanych kosztów związanych z najmem nieruchomości (właścicielem nieruchomości pozostaje deweloper).

Niemniej jednak, organy podatkowe jednolicie wskazują, że w przypadku środków trwałych, takich jak maszyny, linie produkcyjne itp. oddanie ruchomości podmiotowi trzeciemu na podstawie umowy najmu/dzierżawy nie narusza warunku utrzymania własności składników majątku, z którymi są związane wydatki inwestycyjne - przez okres 5 lat od dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres 3 lat, o którym mowa w § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Strefowego.

Przykładowo Spółka pragnie przywołać interpretację indywidualną z 27 sierpnia 2014 r" wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPBI/2/423-732/14/SD), w której organ stwierdził, że Reasumując, wynajem wybranych środków trwałych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne poniesione przez Wnioskodawcę na terenie SSE, przed upływem pięciu lat od daty wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych, nie będzie skutkował koniecznością pomniejszenia wielkości poniesionych wydatków inwestycyjnych o wartość wynajętych środków trwałych, a w konsekwencji nie wpłynie na wielkość zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p.

Stanowisko takie zostało zaprezentowane także w interpretacji indywidualnej z 18 grudnia 2009 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-838/09-4/ŁM), w której organ potwierdził, że umowa najmu nie stanowi naruszenia § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Kolejnym z warunków jest utrzymanie inwestycji w regionie przez 5 lat od zakończenia inwestycji.

Zgodnie z § 5 ust. 2 Rozporządzenia Strefowego, warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w ust. 1, jest w szczególności utrzymanie inwestycji w regionie, w którym udzielono pomocy, przez okres nie krótszy niż 5 lat od momentu, gdy cała inwestycja zostanie zakończona, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - przez okres nie krótszy niż 3 lata.

Zawarcie umowy podnajmu pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem trzecim, nie powoduje, że dochodziłoby do naruszenia warunku utrzymania inwestycji w regionie przez okres 5 lat (co oczywiste, z uwagi na fakt, że przedmiotem umowy jest część nieruchomości).

Co więcej, jak stanowią liczne interpretacje organów podatkowych, zawarcie umowy najmu lub dzierżawy środków trwałych, które na podstawie takiej umowy zostają przeniesione poza zakład w SSE (a nawet poza granicę kraju), nie narusza warunków korzystania ze zwolnienia wskazanych w § 5 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia Strefowego.

Wnioskodawca pragnie wskazać, że prezentowane przez niego stanowisko zostało również potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

* interpretacji indywidualnej z 5 sierpnia 2010 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB4/423-2/10-2/ŁM), w której organ stwierdził, że Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zleca podmiotom trzecim produkcję komponentów wykorzystywanych przez Spółkę przy produkcji wyrobów wymienionych w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie Strefy. W związku z powyższym Wnioskodawca zamierza zawrzeć m.in. umowy najmu środków trwałych - urządzeń do produkcji komponentów - z podmiotami trzecimi prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie Strefy oraz z kontrahentami działającymi poza Strefą (w tym również za granicą). Zgodnie z umowami, kontrahenci będą zobowiązani do wykorzystywania wynajmowanych środków trwałych wyłącznie do produkcji komponentów na potrzeby Spółki. Przedmiotem umowy będą między innymi środki trwale, z którymi wiązały się wydatki inwestycyjne Spółki. (...) umowa najmu nie stanowi naruszenia § 5 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej. Zawarcie przez Spółkę umowy najmu nie wypełnia również żadnej z przesłanek utraty zezwolenia strefowego przedstawionych w zamkniętym katalogu art. 19 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. Biorąc powyższe pod uwagę, w razie wynajmu środków trwałych, z którymi były związane wydatki inwestycyjne, Spółka nie utraci prawa do zwolnienia podatkowego przysługującego Jej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, o ile spełnione będą pozostałe warunki korzystania z tej pomocy publicznej, w szczególności - warunek dotyczący prowadzenia działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu, przez okres nie krótszy niż 5 lat.

* interpretacji indywidualnej z 3 grudnia 2009 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (sygn. ITPB3/423-546/09/DK), w której organ potwierdził, że w sytuacji wydzierżawienia linii technologicznej i przewiezienia jej do kontrahenta w Rosji Wnioskodawca nie utraci prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

* interpretacji indywidualnej z 4 września 2008 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (syg. ITPB3/423-330/08/MT), w której organ wskazał, że Na skutek oddania w najem środków trwałych, z którymi związane były wydatki inwestycyjne i wywiezienia tych składników majątku poza terytorium specjalnej strefy ekonomicznej (poza granice Polski), Spółka nie będzie zobligowana do dokonania korekty wartości wydatków inwestycyjnych. Jak bowiem słusznie zauważył Wnioskodawca, przepisy określające zasady funkcjonowania stref ekonomicznych nie nakładają na podatnika takiego obowiązku prawnego w analizowanej sytuacji.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że oddanie w podnajem części powierzchni budynku nie powoduje zakończenia działalności gospodarczej Spółki prowadzonej na terenie SSE. Jak zostało już podniesione, Spółka dokonuje oddania w podnajem jedynie określonej części budynku, w pozostałej prowadzona jest nadal działalność gospodarcza określona w Zezwoleniu (zaprzestanie prowadzenia działalności na terenie SSE mogłoby stanowić przesłankę do cofnięcia zezwolenia).

Mając na uwadze powyższe argumenty, w ocenie Spółki, zawarcie umowy podnajmu części powierzchni nieruchomości, w związku z dzierżawą której Spółka ponosi koszty kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia od podatku dochodowego, nie wiąże się w żaden sposób z koniecznością wykluczenia części kosztów związanych z najmem (dotyczących powierzchni podnajmowanej), ponoszonych na rzecz dewelopera z puli kosztów rozpoznawanych jako koszty kwalifikowane w świetle Rozporządzenia Strefowego.

Dodatkowo Spółka wskazuje, że zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (I SA/Rz 254/07), przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z p.d.o.p. (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (III Sa/Wa 1737/07), w którym stwierdził, że nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851, dalej: "u.p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p. stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Z powyższego wynika, że dla skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., konieczne jest łączne spełnienie dwóch warunków, a mianowicie działalność gospodarcza musi być prowadzona:

* na podstawie uzyskanego zezwolenia,

* na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Oznacza to, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Stosownie do § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz. U. z 2008 r. poz. 232 Nr 1548 z późn. zm.), za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1.

ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2.

ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika,

3.

kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4.

ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5.

kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6.

ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Zgonie z § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, przez nową inwestycję należy rozumieć inwestycję w środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne polegające na utworzeniu nowego lub rozbudowie istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji przedsiębiorstwa przez wprowadzenie nowych dodatkowych produktów bądź na zasadniczej zmianie dotyczącej całościowego procesu produkcyjnego istniejącego przedsiębiorstwa. Za nową inwestycje uznaje się również nabycie przedsiębiorstwa, które jest w likwidacji albo zostałoby zlikwidowane, gdyby nie zostało nabyte, przy czym przedsiębiorstwo jest nabywane przez samodzielnego przedsiębiorcę w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że oddanie przez Spółkę w podnajem części nieruchomości na rzecz podmiotów trzecich, powoduje, że koszty związane z najmem nieruchomości ponoszone przez Spółkę na rzecz właściciela nieruchomości (dewelopera), tracą dla części podnajmowanej (wartość czynszu najmu dotycząca powierzchni podnajmowanej), przymiot kosztów kwalifikowanych w rozumieniu ww. rozporządzenia. Zgodnie z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji związane z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli; w omawianym przypadku inwestycja polega na budowie zakładu produkującego sprzęt AGD, a nie na udostępnianiu powierzchni produkcyjnej lub usługowej innym przedsiębiorcom. W świetle ww. regulacji możliwe jest zatem zaliczenie do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą wydatków dotyczących najmu części budynku wykorzystywanego przez Spółkę do prowadzenia działalności objętej zezwoleniem. Pozostała część tego budynku nie jest niezbędna do realizacji przedsięwzięcia polegającego na produkcji sprzętu AGD, a dochód z jej podnajmu nie jest zwolniony z podatku dochodowego. Powyższe daje podstawę do uznania, że koszty najmu nieruchomości podnajmowanej innemu podmiotowi nie są w tej części związane z realizacją inwestycji początkowej objętej zezwoleniem i tym samym nie mogą stanowić kosztu kwalifikującego się do objęcia pomocą.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że dotyczą one innych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłym a mianowicie najmu środków trwałych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl