IBPBI/2/423-1400/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 11 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 4 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy otrzymane przez Spółkę w związku z wniesieniem aportu, środki pieniężne, stanowiące równowartość VAT należnego, stanowić będą przychód dla Spółki - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy otrzymane przez Spółkę w związku z wniesieniem aportu, środki pieniężne, stanowiące równowartość VAT należnego, stanowić będą przychód dla Spółki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 grudnia 2010 r. Znak: IBPBI/2/423-1400/10/MS wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 4 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (dalej powoływana jako Wnioskodawca lub Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz zarejestrowanym podatnikiem VAT "czynnym". Wnioskodawca zawiązał wraz z innym podmiotem spółkę jawną (dalej powoływana jako SpJ). Spółka tytułem wkładu do SpJ wniosła nieruchomości. W zamian za aport SpJ przekaże Wnioskodawcy ogół praw i obowiązków oraz zapłaci Wnioskodawcy naliczony przez niego podatek z tytułu dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu VAT-em. Aport jest bowiem dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej powoływana jako uVAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uregulowany pieniężnie podatek VAT jest neutralny podatkowo dla Wnioskodawcy, tj. czy też będzie on musiał rozpoznać przychód do opodatkowania CIT-em w związku z otrzymaniem zapłaty podatku VAT wykazanego na fakturze przy wnoszeniu aportu.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata podatku VAT w związku z aportem jest neutralna podatkowo i nie rodzi po stronie Spółki obowiązku rozpoznania przychodu do opodatkowania. Uiszczenie bowiem VAT należnego przez nabywcę towaru (w tym wypadku SpJ, do której wniesiony zostanie aport) nie jest zdarzeniem powodującym u dostawcy (w tym wypadku Wnioskodawcy) powstanie obowiązku podatkowego w CIT.

Ustawodawca wyraził swoją intencję nietraktowania zapłaty podatku VAT jako przychodu podlegającego podatkom dochodowym. W uCIT zasada ta została wyrażona w art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy. Zatem podatek VAT jako element ceny należnej obciąża nabywcę towarów lub usług i jest neutralny dla celów podatku dochodowego. Przyjęcie stanowiska odmiennego skutkowałoby niemożliwymi do zaakceptowania konsekwencjami na gruncie pozostałych przepisów uCIT oraz uVAT. Podstawową zasadą podatku VAT jest bowiem jego neutralność. Ciężar tego podatku ponosi, co do zasady, nabywca. Zasada ta, jak wskazano wyżej, znajduje swoje potwierdzenie w przepisach uCIT - zgodnie, z którymi podatek VAT należny nie jest ani przychodem ani kosztem uzyskania przychodów. Gdyby przyjąć, że z chwilą zapłaty podatku VAT przez SpJ u Wnioskodawcy powstaje przychód, to aby utrzymać neutralność tego podatku należałoby uznać, że Wnioskodawca poniesie koszt uzyskania przychodu z chwilą realizacji ciążących na nim obowiązków podatkowych w VAT (złożenie deklaracji i zapłata). Rozwiązanie takie byłoby przejawem skrajnego formalizmu nie dającego żadnych faktycznych korzyści budżetowych i w związku z tym przeczyłoby racjonalności ustawodawcy.

Jednocześnie wskazać należy na treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 uCIT, zgodnie z którym odprowadzenie przez Spółkę należnego podatku VAT nie będzie dla niej kosztem uzyskania przychodu. Zestawiając powyższy przepis z normą art. 12 ust. 4 pkt 6a uCIT, ogólną w stosunku do wyłączenia, o którym mowa w pkt 9, inne wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów nie są przychodem w przypadku ich zwrotu.

Ponadto uznanie podatku VAT za przychód byłoby sprzeczne z zaakceptowanym powszechnie poglądem, że przychód podatkowy powinien być definitywny, czyli taki który w sposób ostateczny powiększa aktywa podatnika (tak np. NSA w wyroku z 27 listopada 2003 r. sygn. akt III SA 3382/02). Wobec obowiązków w podatku VAT ciążących na dostawcy towarów, zapłacony podatek VAT podlega następnie uregulowaniu wobec Skarbu Państwa, a zatem nie ma charakteru przysporzenia definitywnego.

Stanowisko analogiczne do przedstawionego zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 lipca 2010 r. sygn. IBPBI/2/423-956/10/AK oraz z dnia 1 lutego 2010 r. sygn. IBPBI/2/423-199/09/SD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na mocy ust. 3 powołanego artykułu, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zawiązał wraz z innym podmiotem spółkę jawną. Spółka tytułem wkładu do spółki jawnej wniosła nieruchomości. W zamian za aport spółka jawna przekaże Wnioskodawcy ogół praw i obowiązków oraz zapłaci Wnioskodawcy naliczony przez niego podatek z tytułu dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 12 ust. 4 enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju przysporzenia podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 tej ustawy, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. Zatem, podatek VAT jako element ceny należnej obciąża bezpośrednio nabywcę towaru lub usługi i pozostaje neutralny dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Reasumując powyższe, otrzymane przez Spółkę od spółki osobowej środki pieniężne stanowiące równowartość VAT należnego po stronie Spółki z tytułu omawianej transakcji, wynikającego z odpowiedniej faktury VAT wystawionej na rzecz spółki osobowej, nie będą stanowić przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.