IBPBI/2/423-1393/14/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 13 listopada 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do korzystania z limitu pomocy publicznej wynikającego z zezwolenia po dniu jego wygaśnięcia do końca 2026 r., tj. do terminu zakończenia istnienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do korzystania z limitu pomocy publicznej wynikającego z zezwolenia po dniu jego wygaśnięcia do końca 2026 r., tj. do terminu zakończenia istnienia Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca uzyskał zezwolenie z 7 maja 2004 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej zwane "zezwoleniem"). W zezwoleniu tym w pkt I określono, że zezwolenie udziela się do dnia 14 listopada 2017 r.

Spółka w dniu 13 listopada 2014 r. złożyła do Ministra Gospodarki wniosek o stwierdzenie nieważności zezwolenia w pkt I tj. w części dotyczącej okresu na jaki udziela się zezwolenie.

Wniosek Spółki motywowany był tym, że w stanie prawnym obowiązującym w dacie udzielenia Stronie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie, to jest 7 maja 2004 r. nie było przepisu upoważniającego organ orzekający do określenia terminu obowiązywania zezwolenia, a zgodnie z art. 22 Konstytucji RP tylko podstawa ustawowa i tylko przy istnieniu ważnego interesu publicznego może być podstawą wydania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na czas określony.

Istotne elementy opisu zdarzenia przyszłego zostały ujęte również we własnym stanowisku gdzie wskazano, że § 1 ust. 3 Rozporządzenia obecnie obowiązującego wskazuje, że specjalna strefa ekonomiczna działa do dnia 31 grudnia 2026 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku stwierdzenia nieważności zezwolenia w pkt I tj. w części dotyczącej okresu na jaki udziela się zezwolenie, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przez okres funkcjonowania strefy, pod warunkiem, że wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie przekroczy wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa.

§ 1 ust. 3 Rozporządzenia obecnie obowiązującego wskazuje natomiast, że specjalna strefa ekonomiczna (dalej zwana "strefą") działa do dnia 31 grudnia 2026 r.

Przywołane wyżej przepisy nie wprowadzają upoważnienia dla Organu, z którego by wynikało, że może on wydać zezwolenie ograniczając czas jego obowiązywania, w związku z czym udzielone Spółce zezwolenie, w którym w pkt I wskazano, iż udzielone jest do dnia 14 listopada 2017 r. - jest nieważne w tej części.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka złożyła do Ministra Gospodarki stosowny wniosek o stwierdzenie nieważności zezwolenia w tej części.

Zauważyć należy, że pierwotny tekst ustawy w art. 16 ust. 9 wskazywał, iż zezwolenie udziela się na czas oznaczony. Przepis ten na mocy ustawy o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych oraz zmianie niektórych ustaw z dniem 1 stycznia 2001 r. został uchylony.

W związku z powyższym brak jest obecnie i brak było w dniu udzielania Spółce zezwolenia podstaw prawnych do określenia w treści zezwolenia zapisu dotyczącego okresu ważności zezwolenia.

W stanie prawnym obowiązującym w dacie udzielenia Stronie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie, to jest 7 maja 2004 r. nie było przepisu upoważniającego organ orzekający do określenia terminu obowiązywania zezwolenia, a zgodnie z art. 22 Konstytucji RP tylko podstawa ustawowa i tylko przy istnieniu ważnego interesu publicznego może być podstawą wydania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na czas określony. Wskazać należy, że ustawodawca jednoznacznie wskazał zamknięty katalog elementów kształtujących zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (art. 16 ustawy).

Wśród nich, oprócz oznaczenia przedmiotu działalności gospodarczej, wymienił także warunki tej działalności odnoszące się w szczególności do zatrudnienia określonej ilości pracowników oraz zrealizowania inwestycji przewyższających określoną kwotę. Katalog ten nie zawiera terminu obowiązywania zezwolenia, a sama ustawa nie określa również warunków do udzielenia zezwolenia na krótszy lub dłuższy okres.

Wobec braku w ustawie upoważnienia dla podmiotu wydającego zezwolenia do określenia daty jego obowiązywania należy przyjąć, że zezwolenie udzielone danemu podmiotowi jest określone przepisami ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych. A ponieważ ustawa nie zwiera odmiennej regulacji ani nie upoważnia organu administracyjnego do zawężania okresu obowiązywania zezwolenia to zezwolenie to w ocenie Wnioskodawcy zawsze rozciąga się na cały okres funkcjonowania danej strefy.

Tym samym zezwolenie udzielone Spółce wygasa w dniu, do którego działa strefa (Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia podatkowego przez okres funkcjonowania strefy) i w związku z tym do tego dnia spółka może korzystać ze zwolnienia od podatku dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej pod warunkiem nie przekroczenia wielkości pomocy publicznej - zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii możliwości korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p.") przez okres funkcjonowania SSE, przy założeniu, że zostanie stwierdzona przez właściwy organ nieważność zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE, w części dotyczącej okresu jego obowiązywania. Tut. Organ nie odniósł się natomiast (jako nieuprawniony) do części stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego braku podstawy prawnej do określenia terminu obowiązywania zezwolenia.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 z późn. zm.). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Przepisy wprowadzające zwolnienie z opodatkowania, będące odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, muszą być interpretowane zgodnie z ich literalnym brzmieniem. Mając na względzie powyższą zasadę należy stwierdzić, że na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p., wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Równocześnie art. 17 ust. 4 u.p.d.o.p., stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Wyżej powołane przepisy podatkowe uzależniają możliwość zwolnienia dochodu z opodatkowania od spełnienia szeregu warunków, do których zaliczyć należy m.in. prowadzenie działalności na podstawie zezwolenia. Tymczasem, jak wynika z powołanego wcześniej art. 12 ust. 1 ustawy o specjalnej strefie ekonomicznej, zwolnieniu od podatku dochodowego polegają tylko te dochody, które osiągnięte zostały z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach zezwolenia. To właśnie zezwolenie określa nie tylko rodzaj działalności nim objętej ale także m.in. ramy czasowe jego obowiązywania. Wygaśniecie zezwolenia lub jego utrata skutkuje tym, że dochód nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, o jakim mowa w powołanym wyżej art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. W zezwoleniu tym w pkt I określono, że zezwolenie udziela się do dnia 14 listopada 2017 r. Spółka w dniu 13 listopada 2014 r. złożyła do Ministra Gospodarki wniosek o stwierdzenie nieważności zezwolenia w pkt I tj. w części dotyczącej okresu na jaki udziela się zezwolenie. Specjalna strefa ekonomiczna działa do dnia 31 grudnia 2026 r.

Odnosząc powołane wcześniej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że dochód osiągnięty przez Spółkę z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, na podstawie zezwolenia, w sytuacji stwierdzenia nieważności zezwolenia w pkt I tj. w części dotyczącej okresu na jaki udziela się zezwolenie, będzie mógł korzystać ze zwolnienia, do końca okresu na jaki została ustanowiona Specjalna Strefa Ekonomiczna tj. 31 grudnia 2026 r., do wysokości limitu dostępnej pomocy publicznej.

Tym samym stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.