IBPBI/2/423-139/09/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 4 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/2/423-139/09/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 lutego 2009 r.) uzupełnionym w dniu 11 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży karnetów czasowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu powstania przychodu z tytułu sprzedaży karnetów czasowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 4 marca 2009 r. wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 11 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zajmuje się przewozami pasażerskimi koleją gondolową. Spółka sprzedaje bilety jednorazowe na przejazdy oraz karnety czasowe: jednodniowe, kilkudniowe oraz sezonowe (na cały okres działania kolei w miesiącach grudzień-marzec). Klient wpłaca kaucję zwrotną w wysokości 10 zł za otrzymaną kartę oraz etui. Kwota ta jest mu zwracana w momencie oddania karty do kasy. Wykupione punkty przejazdowe nie podlegają zwrotowi. W przypadku ich niewykorzystania klient nie otrzymuje zwrotu opłaty za niewykorzystane przejazdy. W przypadku karnetów czasowych niemożliwym jest oszacowanie stopnia jego wykorzystania przez klienta w poszczególnych dniach, gdyż klient będzie mógł wykorzystać prawo do przejazdu koleją wielokrotnie podczas całego okresu trwania ważności karnetu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki jest moment powstania przychodu podatkowego na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w przypadku sprzedaży karnetów czasowych, gdy klient zakupi przykładowo 30 grudnia karnet 7-dniowy rozpoczynający się 31 grudnia, a kończący swoją ważność 6 stycznia roku następnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 12 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, tj. m.in. przychodów związanych z działalnością gospodarczą określa dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, z tym że nie może to być dzień późniejszy aniżeli dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Przepis ten wprowadza ogólną zasadę decydującą o dacie powstania przychodu. Powstanie przychodu następuje w dniu zaistnienia ww. zdarzeń, a jeżeli wystąpią one po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decyduje dzień wystawienia faktury bądź dzień zapłaty.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3c ww. ustawy, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Do usług o charakterze ciągłym można zaliczyć wszelkie usługi świadczone stale, nieprzerwanie i w dłuższym okresie czasu albo bezterminowo, rozliczane okresowo, nie rzadziej niż raz w roku. Istotą usług o charakterze ciągłym jest stałe i powtarzalne zachowanie osoby zobowiązanej do ich świadczenia. Zgodnie z treścią umowy i w okresie na jaki została ona zawarta. Cechuje je brak możliwości precyzyjnego wyodrębnienia etapów, w jakich są realizowane, tzn. nie sposób dokładnie określić kiedy część takiej usługi zostaje wykonana. Do usług ciągłych bez wątpienia można zaliczyć usługi najmu, dzierżawy, wywozu nieczystości, dostawy energii elektrycznej, usługi biur rachunkowych, stałej obsługi prawnej czy doradczej, itp.

Natomiast w sytuacji jednorazowego zawarcia umowy, rozliczanej również jednorazowo, a więc bez wyznaczania poszczególnych okresów rozliczeniowych, nie można mówić o "usługach ciągłych". Usługa przejazdów koleją gondolową jest płatna z góry za cały okres trwania karnetu czasowego. Użytkownik zobowiązany jest do zapłacenia całości należności przed otrzymaniem karnetu. Jest to więc usługa świadczona przez czas określony, za którą pobierana jest jednorazowa opłata. Strony umowy nie ustalają okresów rozliczeniowych. Nie jest to więc "usługa ciągła", wobec czego przychód należny z tej umowy powinien być określany na zasadach ogólnych wynikających z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Według Spółki przychód z tytułu usług przewozu koleją gondolową w przypadku sprzedaży karnetów czasowych będzie osiągnięty w momencie zapłaty za takie karnety, przykładowo 30 grudnia, ponieważ na podstawie art. 12 ust. 3 oraz 3a: "za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1. wystawienia faktury albo 2. uregulowania należności."

Dlatego też w opisanym przypadku uregulowanie należności, czyli zapłata za karnet będzie momentem, w którym wystąpi przychód podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl