IBPBI/2/423-1369/10/BG - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na wykupienie rynku zbytu na telefony satelitarne i usługi satelitarne od firmy węgierskiej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 6 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 27 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na wykupienie rynku zbytu na telefony satelitarne i usługi satelitarne od firmy węgierskiej-jest nieprawidłowe.

W dniu 6 października 2010 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na wykupienie rynku zbytu na telefony satelitarne i usługi satelitarne od firmy węgierskiej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 13 grudnia 2010 r. Znak IBPBI/2/423-1369/10/BG wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 27 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prosi o potwierdzenie i interpretację zawartej przez nią umowy "kupna rynku" na podstawie której Sprzedawca - firma węgierska posiadająca siedzibę na Węgrzech sprzedaje a Kupujący - spółka polska z siedzibą w Polsce kupuje rynek zbytu telefonii satelitarnej, na którym działalność w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej prowadzi Sprzedawca. Z umowy wynika, iż w konsekwencji Sprzedawca zaprzestanie prowadzenia działalności w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej i zobowiązany jest niezwłocznie do złożenia wniosków o wykreślenie tego przedmiotu działalności z wszystkich rejestrów jak i do usunięcia tego przedmiotu działalności z treści umowy spółki statuującej jego byt prawny i funkcjonowanie. Strony postanawiają iż całkowita cena zakupu rynku zbytu zostanie wypłacona sprzedawcy przez Kupującego w transzach.

W odpowiedzi na wezwanie, w uzupełnieniu zdarzenia przyszłego, Spółka poinformowała, iż jest Spółką z o.o. prowadzącą działalność handlową w zakresie urządzeń telefonii satelitarnej jak również usług telekomunikacyjnych. Jako Spółka poszukuje nowych rynków zbytu. Obecnie jest zainteresowana rozszerzeniem swojego rynku zbytu poprzez wejście bezpośrednio na rynek węgierski, dlatego też Spółka (zwana w dalszej części: Kupującym) zmierza do zawarcia z węgierską firmą (zwaną w dalszej części Sprzedającym) umowy wykupu rynku zbytu na telefony satelitarne i usługi satelitarne. Sprzedawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży telefonii satelitarnej i usług a Kupujący zamierza kupić rynek zbytu, który swym zasięgiem obejmuje dotychczas Sprzedawca.

Przez działalność w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej rozumieć należy:

* sprzedaż, oferowanie do sprzedaży, pośredniczenie w sprzedaży wszelkiego sprzętu niezbędnego do korzystania z telefonii satelitarnej,

* sprzedaż, oferowanie do sprzedaży, pośredniczenie w sprzedaży wszelkich usług telefonii satelitarnej,

* wszelką inną działalność związaną ze sprzedażą sprzętu jak i usług telefonii satelitarnej.

Przez rynek zbytu telefonii satelitarnej należy rozumieć wszelkie posiadane przez Sprzedawcę kontakty handlowe w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej i usług na obszarze geograficznym, na którym działalność w tym zakresie prowadził, prowadzi bądź też byłby w stanie prowadzić Sprzedawca wraz z posiadaną przez niego wiedzą na temat uwarunkowań ekonomicznych i handlowych w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej i usług panujących na rzeczonym obszarze.

Z dniem zawarcia umowy Sprzedawca zobowiązany jest do całkowitego zaprzestania prowadzenia działalności w ww. zakresie. Sprzedawca zobowiązany jest do złożenia wniosków o wykreślenie tego przedmiotu działalności z wszelkich rejestrów, w których jest uwidoczniony, jak i do usunięcia tego przedmiotu działalności z treści umowy spółki statuującej jego byt prawny i funkcjonowanie. W dniu podpisania umowy Sprzedawca przedstawi Kupującemu wykaz uwzględniający wszystkich jego kontrahentów, zarówno dawnych jak i obecnych i doprowadzi do zawarcia stosownych porozumień, w wyniku których rzeczeni kontrahenci zaczną prowadzić kontakty handlowe, składać zamówienia, zawierać umowy w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej i usług z Kupującym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W uzupełnieniu do wniosku Spółka sformułowała następujące pytanie:

Czy Spółka powinna zaliczyć koszt wynikający z umowy do kosztu uzyskania przychodów na zasadach ogólnych w momencie poniesienia.

Zdaniem Spółki, umowa ta nie stanowi wartości niematerialnych i prawnych tj. jako wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - art. 16b ust. 1, pkt 7 ustawy o CIT, jak również nie będzie stanowiła wartości firmy (goodwill) - art. 16b ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT. Spółka uznaje, iż jest to koszt pośredni i potraktowałaby jako usługę marketingową (import usług) księgując na rozliczenie międzyokresowe kosztów, a kosztem podatkowym byłaby wartości transzy w dniu jej wypłaty. Ponieważ umowa nie jest ograniczona czasem jej trwania, wiec zdaniem Spółki nie można jej rozliczyć inaczej. Spółka również nie może rozliczyć kontraktów z istniejącymi już na kupowanym rynku zbytu firmami ponieważ nie tylko oni będą stanowić rynek zbytu gdyż zgodnie z § 1, pkt 3 przedmiotowej umowy przez "rynek zbytu telefonii satelitarnej rozumieć należy obszar geograficzny, na którym działalność w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej prowadził, prowadzi bądź też byłby w stanie prowadzić sprzedawca".

W odpowiedzi na wezwanie, w uzupełnieniu własnego stanowiska w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka wskazała, iż umowy tej nie można zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych, gdyż Spółka nie nabywa praw majątkowych, które można by było zaliczyć do aktywów trwałych. Zdaniem Spółki, umowa ta jest zawierania w celu uzyskania przychodów i w związku z tym, koszt poniesiony na wykupienie rynku zbytu stanowi koszt pośredni i zgodnie z art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu na zasadach ogólnych tj. w momencie zapłaty zgodnie z warunkami płatności wynikającymi z umowy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej "u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim. Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Natomiast koszty uzyskania przychodów pośrednie to koszty poniesione w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, czyli wydatki poniesione na funkcjonowanie firmy, związane z całokształtem działalności. Kosztów tych nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p., kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

Katalog wartości niematerialnych i prawnych, zawarty ww. przepisie ma charakter zamknięty. Oznacza to, że inne nie wymienione w nim składniki majątku podatnika, chociażby nawet spełniały warunki do uznania ich za wartości niematerialne i prawne, nie stanowią tych wartości i nie podlegają amortyzacji na gruncie ustawy o p.d.o.p.

Wartością podlegającą amortyzacji jest m.in. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Informacje mogą być uznane za know-how jeżeli:

* stanowią dobro niematerialne występujące w postaci wiedzy, zebranych doświadczeń, danych z kluczami ich zastosowań, pozwalające na osiągnięcie określonego efektu gospodarczego,

* można je przeliczyć na rzeczywistą wartość materialną,

* powinny być zdobyte w ramach wypracowanego doświadczenia oraz mieć charakter poufny i istotny,

* powinna być to wiedza zidentyfikowana, utrwalona we właściwy sposób i dająca się przekazać.

Składnik majątku może zostać zaliczony do wartości niematerialnych i prawnych jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* został nabyty przez podatnika (a nie wytworzony),

* nadaje się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia go do używania,

* przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,

* składnik ten musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby prowadzonej przez niego działalności gospodarczej albo też zostać oddany przez niego do używania (innej osobie) na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ustawy o p.d.o.p., tzw. leasing operacyjny.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnienia wynika, iż Spółka prowadzi działalność handlową w zakresie urządzeń telefonii satelitarnej jak również usług telekomunikacyjnych. Jako Spółka poszukuje nowych rynków zbytu, jest zainteresowana rozszerzeniem swojego rynku zbytu poprzez wejście bezpośrednio na rynek węgierski, dlatego też Spółka (Kupujący) zmierza do zawarcia z węgierską firmą (Sprzedający) umowy wykupu rynku zbytu na telefony satelitarne i usługi satelitarne.

Sprzedawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży telefonii satelitarnej i usług a Kupujący zamierzać kupić rynek zbytu, który swym zasięgiem obejmuje dotychczas sprzedawca. Działalność w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej obejmuje:

* sprzedaż, oferowanie do sprzedaży, pośredniczenie w sprzedaży wszelkiego sprzętu niezbędnego do korzystania telefonii satelitarnej,

* sprzedaż, oferowanie do sprzedaży, pośredniczenie w sprzedaży wszelkich usług telefonii satelitarnej,

* wszelką inną działalność związaną ze sprzedażą sprzętu jak i usług telefonii satelitarnej.

Natomiast rynek zbytu telefonii satelitarnej obejmuje wszelkie posiadane przez Sprzedawcę kontakty handlowe w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej i usług na obszarze geograficznym, na którym działalność w tym zakresie prowadził, prowadzi bądź też byłby w stanie prowadzić Sprzedawca wraz z posiadaną przez niego wiedzą na temat uwarunkowań ekonomicznych i handlowych w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej i usług panujących na rzeczonym obszarze. Z dniem zawarcia umowy Sprzedawca zobowiązany jest do całkowitego zaprzestania prowadzenia działalności w ww. zakresie oraz zobowiązany jest do złożenia wniosków o wykreślenie tego przedmiotu działalności z wszelkich rejestrów, w których jest uwidoczniony, jak i do usunięcia tego przedmiotu działalności z treści umowy spółki statuującej jego byt prawny i funkcjonowanie. W dniu podpisania umowy Sprzedawca przedstawi Kupującemu wykaz wszystkich jego kontrahentów (dawnych jak i obecnych) i doprowadzi do zawarcia stosownych porozumień, w wyniku których kontrahenci zaczną prowadzić kontakty handlowe, składać zamówienia, zawierać umowy w zakresie sprzedaży telefonii satelitarnej i usług z kupującym.

Odnosząc powyższe unormowania prawne do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż nabycie przez Spółkę rynku zbytu firmy węgierskiej należy uznać za wartość niematerialną i prawną, na podstawie art. 16b ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p., o ile zostaną spełnione wszystkie warunki zawarte w tym przepisie.

Spółka nabyła bowiem prawo własności do wiedzy handlowej i organizacyjnej związanej z określonym rynkiem. W szerokiej definicji "know-how" zawartej w u.p.d.o.p. obok "know-how" technicznego ustawodawca wyraźnie wskazał również na inną kategorię w postaci "know-how" nietechnicznego obejmującą m.in. informacje o charakterze organizacyjnym, handlowym przydatne do prowadzenia przedsiębiorstwa. Przekazana wiedza ma bez wątpienia charakter poufny (nie jest powszechnie dostępna i znana), istotny (są to informacje ważne i niebanalne) oraz jest identyfikowalna.

Tak więc wydatki poniesione na nabycie rynku zbytu jako wartość niematerialna i prawna stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie handlowej, organizacyjnej (know-how) (art. 16b ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p.) będzie podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z przepisami u.p.d.o.p. Tym samym stanowisko Spółki dotyczące możliwości zaliczenia poniesionych wydatków na nabycie rynku zbytu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. jest nieprawidłowe.

Ponadto wskazać należy z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie wynika, iż dokonano nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, tak wiec powołany przez Spółkę art. 16b ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.